Πώς η Πατρίτσια Χάισμιθ έγραψε τον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ» 
Έτσι γεννήθηκε η ταινία «Dr. No» και ο μύθος του James Bond 
«Μετά από μένα»: μια σπάνια ποιητική σπουδή από τον Γιάννη Τζανετάκη 
Αύγουστος Κορτώ: «Η ζωή είναι ζαριά, κι αν έχει κάποιο νόημα είναι το κυνήγι της ηδονής κι η αποφυγή του πόνου» 
Ποιος πάτησε πρώτος στην κορυφή του Έβερεστ; Ο Χίλαρι ή ο Νοργκάι;
«Αν δεν είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο ίσως να μην μπορούσα ποτέ να έχω τη δύναμη να σηκώνομαι όταν πέφτω και, χωρίς να ζητάω βοήθεια, να προχωράω με σιγανά βήματα μπροστά».
Η μοναδική διασκέδαση των παιδικών μου χρόνων, εκτός από το παιχνίδι του δρόμου, ήταν το διάβασμα. Σε γιορτές και γενέθλια παππούδες, γιαγιάδες και θείες κατέφθαναν με ένα βιβλιαράκι στα χέρια, ενίοτε και με μερικά στρατιωτάκια.
Ατέλειωτες ώρες περνούσαμε διαβάζοντας Ιούλιο Βερν, Πηνελόπη Δέλτα και αργότερα Καζαντζάκη. Μαγευόμουν με το «20. 000 λεύγες υπό τη θάλασσα», μαγευόμουν με τον «Μάγκα» της Πηνελόπης Δέλτα, μα το βιβλίο που σηματοδότησε όλη μου τη ζωή ήταν το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Δέλτα.
Διάβαζα και το μυαλό μου σχημάτιζε εικόνες. Ένα κατεστραμμένο κράτος, ένας επιπόλαιος βασιλιάς, μια ολοκληρωτική κατάρρευση που ο καθένας κοιτούσε τον εαυτό του. Και, βέβαια, οι γείτονες να κοιτάζουν με πολύ μεγάλη όρεξη τα ερείπια, για να τα αρπάξουν…
Το «Παραμύθι χωρίς όνομα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας. «Με γοήτευσε αυτή η ιστορία της Πηνελόπης, σηματοδότησε όλη μου τη ζωή», λέει ο Ηλίας Μαμαλάκης.
Μέσα σ’ αυτό το χάος ένα νεαρό παιδί, ο γιος του βασιλιά, ο πρίγκιπας, αντιστέκεται. Καταπίνει τις προσβολές, μιλάει με τους ανθρώπους του τόπου του, τους δίνει κουράγιο και μέσα από το τίποτα αρχίζει να τους εμπνέει μια σειρά από καινούργιες αξίες, κυρίως δημιουργίας. Και ενώ όλοι περιμένουν την καταστροφή, ο μικρός πρίγκιπας χτίζει πέτρα-πέτρα το καινούργιο κράτος πάνω στα ερείπια του παλιού. Στο τέλος τα καταφέρνει.
Με γοήτευσε αυτή η ιστορία της Πηνελόπης, μου ενέπνευσε όλη μου τη ζωή. Και έτσι θέλησα να πορευθώ, να μην εγκαταλείπω ποτέ τον αγώνα και να προσπαθώ μέσα από τη λάσπη και τα γκρεμίδια να χτίσω το κατιτίς μου.
Δεν είναι εύκολο πράγμα. Ίσα-ίσα, είναι πανδύσκολο. Αν δεν είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο ίσως να μην μπορούσα ποτέ να έχω τη δύναμη να σηκώνομαι όταν πέφτω και, χωρίς να ζητάω βοήθεια, να προχωράω με σιγανά βήματα μπροστά.
Είναι πάρα πολύ παράξενο πώς ένα μικρό παιδικό βιβλιαράκι μπορεί να επηρεάσει τη ζωή ενός ανθρώπου. Κάθε ένας από εμάς επηρεάστηκε από κάτι, εμπνεύστηκε από κάτι, φοβήθηκε κάτι, αγάπησε κάτι. Και όλα αυτά τον βοήθησαν να κάνει τα σιγανά βήματα μπροστά.
Ήμουν δεν ήμουν δέκα χρονών όταν πρωτοδιάβασα εκείνο το βιβλιαράκι. Και τώρα, μετά από 55 χρόνια και σε όλη μου την πορεία κάθε φορά που ένιωθα χαστουκισμένος, θυμόμουνα τον μικρό πρίγκιπα της χαμένης πολιτείας που έχτιζε καράβια από τα ξύλα του δάσους, που διόρθωνε γεφύρια για να ενώσει τη στεριά, που μίλαγε στους σιδεράδες για να κάνουν βέλη στα τόξα.
Το «Παραμύθι χωρίς όνομα» θα μπορούσε να είχε όνομα «Κουράγιο για ζωή».
Ο Ηλίας Μαμαλάκης είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Διαβάστε ακόμα: Ποιο βιβλίο άλλαξε τη ζωή του Αύγουστου Κορτώ;
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
