H MAURI EMANOUELLA sto nhsi ths afroditis

5. Η Μαύρη Εμμανουέλα / Η Μαύρη Εμμανουέλα στο Νησί της Αφροδίτης (Emanuelle: Queen of Sados, 1980)

Σκηνοθεσία: Ηλίας Μυλωνάκος.
Παίζουν: Λάουρα Γκέμσερ, Γκαμπριέλε Τίντι, Λίβια Ρούσο.

What’s up, doc? Αφού για πολλά χρόνια ανέχεται την κακοποίηση από το σύζυγό της Βίκτορ (Παντελής Αγγελόπου), η Εμμανουέλα (Λάουρα Γκέμσερ) –θεϊκά ολόμαυρη εν τοιαύτη περιπτώσει– φτάνει στο σημείο που πρέπει «να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι». Και λέει το «μεγάλο ναι», προσλαμβάνοντας ένα δολοφόνο, προκειμένου να στείλει τον άντρα της να συναντήσει τους προγόνους του και την Εμμανουέλα να «κολυμπήσει» στα λεφτά του «ηρωικώς πεσόντος» συζύγου της. Με τέτοιο δόλιο τρόπο γίνεται διαχειρίστρια της τεράστιας περιουσίας του εκλιπόντος, η οποία όμως ανήκει στην ανήλικη κόρη του Λίβια (Λίβια Ρούσο). Οι δύο γυναίκες ταξιδεύουν στην Κύπρο, για να ελέγξουν τις επιχειρήσεις τους, τις οποίες διευθύνει ο Ρόμπερτ (Γκόρντον Μίτσελ) με τη γυναίκα του Ιλόνα (Νάντια Νέρι).

Mélodie d’amour chante le cœur d’Emmanuelle: Η Λάουρα Γκέμσερ είναι πιο καυτή από ποτέ, υπάρχουν σκηνές (κυρίως oral) που ανεβάζουν τη θερμοκρασία του ανδρικού σώματος σε δυσθεώρητα ύψη, η περιήγηση στις κυπριακές αρχαιότητες κάνει την Όλγα Κεφαλογιάννη –πόση διαστροφή πια μπορεί να αντέξει ένα θέμα για τις Εμμανουέλες της καρδιάς μας;– να σκάει από το κακό της, η πλοκή κινείται από την ένταση μελοδραματικής σαπουνόπερας για το κοινό των τεμπέλικων απογευμάτων μέχρι την καλτ ανέλιξη ερωτικο-κοσμοπολίτικου θρίλερ για το κοινό των οργιαστικών μεταμεσονύχτιων προβολών, η «θετή κόρη» της Γκέμσερ, η Λίβια Ρούσο, είναι η πιο «ξεπλυμένη» εκδοχή της λολίτας (η σκηνή που απολαμβάνει το ντους της είναι τόσο μακρόσυρτα αποκαλυπτική που δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο στη φαντασία του θεατή να ενεργοποιηθεί), η τελευταία σεκάνς (δολοφονία σε αρχαίο θέατρο) αποτελεί την επιτομή του φωσκολικού έργου, το τέλος είναι πιο απότομο από ανακοπή καρδιάς… Θέλετε και άλλα; Αν όλα αυτά δεν σας έπεισαν πως η ελληνοκυπριακή παραγωγή «Emanuelle: Queen of Sados» aka «Emanuelle’s Daughter» aka «Emanuelle the Seductress» aka «Emanuelle: Queen Bitch» aka «Sexy Moon» είναι η ταινία της Λάουρα Γκέμσερ που θα λατρέψετε, τότε –να το ξέρετε– η καχυποψία σας βλάπτει την υγεία σας.

Ένα (προφανές) ποίημα για την Κύπρο: «“Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”. / Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων, / συ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους / στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές / αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν. / Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη / βήματα και χειρονομίες. δε θα τολμούσα να πω φιλήματα./ και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας. / “Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”. / Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί; / Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα: / καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων / ή των θεών. / η μοίρα μου που κυματίζει / ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα / και μιαν άλλη Σαλαμίνα / μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι. / Το φεγγάρι / βγήκε απ’ το πέλαγο σαν Αφροδίτη. / σκέπασε τ’ άστρα του Τοξότη, τώρα πάει να ’βρει / την καρδιά του Σκορπιού, κι όλα τ’ αλλάζει. […] / Και στην Τροία; / Τίποτε στην Τροία – ένα είδωλο. / Έτσι το θέλαν οι θεοί. / Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν πλάσμα / ατόφιο. / κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια. / Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα. / Τόσα κορμιά ριγμένα / στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης. / τόσες ψυχές / δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι. / Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα / για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη / μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου / για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη…» («Ελένη» του Γιώργου Σεφέρη)

 

Στην επόμενη σελίδα: Η Τσάι Λι έχει το όνομα (Εμμανουέλα), η Ιλόνα Στάλερ (Τσιτσιολίνα) τη χάρη

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top