AI NO CORIDA

«Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων»: Εικόνες γεμάτες ένταση και πάθος, που εκτείνονται από την ερωτική επικράτεια του Ζορζ Μπατάιγ μέχρι τις ακουαρέλες και τις ξυλογραφίες του Ουταμάρο και του Χοκουσάι με τα ξαναμμένα πρόσωπα γυναικών σε οργασμό.

Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων (Ai No Corrida, 1976)

Σκηνοθεσία: Ναγκίσα Όσιμα.
Παίζουν: Τατσούγια Φούτζι, Εΐκο Ματσούντα, Αόι Νακατζίμα.
What’s up doc? Είναι η ιστορία του έρωτα της Σάντα και του Κίτσι. Η Σάντα εργάζεται στο ξενοδοχείο του Κίτσι και της γυναίκας του, Τόκου. Όταν μια μέρα η Σάντα, μην αντέχοντας πλέον τις σαρκαστικές παρατηρήσεις της Τόκου, την απειλεί με μαχαίρι, ο Κίτσι την προσέχει για πρώτη φορά και την αποπλανεί. Αυτή είναι η αρχή του απόλυτου έρωτα, που θα οδηγήσει στον ηθελημένο θάνατο.
Τι είδε ο σινεφίλ: Εικόνες γεμάτες ένταση και πάθος, που εκτείνονται από την ερωτική επικράτεια του Ζορζ Μπατάιγ μέχρι τις ακουαρέλες και τις ξυλογραφίες του Ουταμάρο και του Χοκουσάι με τα ξαναμμένα πρόσωπα γυναικών σε οργασμό. Τα γκρο και τα μεσαία πλάνα του Όσιμα χαρτογραφούν τις ανεξερεύνητες περιοχές του έρωτα και υπερβαίνουν το όριο που θέτει το ξεδίπλωμα της συμβατικής μυθοπλασίας: το «ερεθισμένο» ανδρικό και το «ερεθισμένο» γυναικείο σώμα αποτελούν γενεσιουργό αιτία του μύθου. Τα αντικείμενα του έρωτα που μετατρέπονται σε υποκείμενα της Ιστορίας εγγράφουν στο DNA τους το φεουδαρχικό βάρος των ανθρώπινων σχέσεων και, ζώντας μέσα στην αντίφαση του ιστορικού τους χρόνου, οδηγούνται στη μόνη προοπτική που μοιάζει να είναι λογική: στο θάνατο και τον ευνουχισμό, ή μάλλον στην αποκοπή του ανδρικού οργάνου σε πλήρη στύση. Η απόλυτη ευτυχία για τη Σάντα, που βιώνει αυτή την κατάσταση με τη συνειδητή συγκατάθεση του Κίτσι.
Τι είδε ο ηδονοβλεψίας σινεφίλ: Στοματικό έρωτα, συνουσία σε διάφορες στάσεις (η αλήθεια είναι ότι οι στάσεις δεν κρύβουν καμία έκπληξη), ερωτική επαφή με γηραιά γκέισα, δοκιμή φαγητών αφού πρώτα «εμβαπτιστούν» στο αιδοίο της Σάντα, στραγγαλισμό που οδηγεί στην τελική εκσπερμάτιση, ευνουχισμό.

Στο επίκεντρο της ταινίας του Μπελόκιο βρίσκεται η γυναίκα που με την κυκλοθυμική ζωντάνια της θα αμφισβητήσει τους κατεστημένους κανόνες και θα ανατρέψει τις οκνηρές βεβαιότητες των αντρών.

Ο Διάβολος στο Κορμί της (Diavolo in Corpo, 1984)

Σκηνοθεσία: Μάρκο Μπελόκιο.
Παίζουν: Μαρούσκα Ντέτμερς, Φεντερίκο Πετσάλις, Ανίτα Λαουρέντσι.
What’s up doc? Η Τζούλια ζει μια περίεργη κατάσταση: είναι αρραβωνιασμένη με τον Τζάκομο, κοινωνικό ακτιβιστή, την ίδια στιγμή που ο πατέρας της υπήρξε θύμα του κοινωνικού ακτιβισμού. Ο Τζάκομο βρίσκεται προφυλακισμένος και δικάζεται με άλλους συντρόφους του, ενώ η Τζούλια γνωρίζει τον Αντρέα, με τον οποίο θα ζήσει μια ιδιόμορφη ερωτική σχέση…
Τι είδε ο σινεφίλ: Στο επίκεντρο της ταινίας του Μπελόκιο βρίσκεται η γυναίκα που με την κυκλοθυμική ζωντάνια της θα αμφισβητήσει τους κατεστημένους κανόνες και θα ανατρέψει τις οκνηρές βεβαιότητες των αντρών. Μέσα στους αφαιρετικούς χώρους που επιλέγει, ο Μπελόκιο οικοδομεί τον τόπο του ασυνείδητου και ανιχνεύει τα τοπία της συναισθηματικής σύγχυσης των ηρώων του, τη νευρωτική υφή των χαρακτήρων τους, την αστάθεια της ερωτικής τους ορμής. Όλοι τους μοιάζουν να βρίσκονται σε μια κατάσταση παραφροσύνης, παγιδευμένοι σε ένα ασφυκτικά θανάσιμο πλαίσιο. Η Μαρούσκα Ντέτμερς λειτουργεί μέσα σε έναν κύκλο μαγικό: σταδιακά «βουλιάζει» στις νευρώσεις της μέχρι τουλάχιστον να βρει τη λύτρωση στην τελική σεκάνς, λύτρωση και κάθαρση που είναι συνδεδεμένη με την «Αντιγόνη», κείμενο της οποίας σχολιάζει ο Αντρέα εκτός κάδρου.
Τι είδε ο ηδονοβλεψίας σινεφίλ: Καταστάσεις που δεν επισυμβαίνουν στην πραγματικότητα (αυνανισμός, ερωτική συνεύρεση και μάλιστα μέσα σε δικαστική αίθουσα), αλλά και πεολειχία που στα μέσα της δεκαετίας του ’80 υπήρξε θέμα συζήτησης.

Ο «Καλιγούλας» είναι ένα σκουπίδι, μια εφιαλτική άρνηση του κινηματογράφου, μια παντελής αποστροφή στην τέχνη.

Καλιγούλας (Caligula, 1979)

Σκηνοθεσία: Τίντο Μπρας.
Παίζουν: Μάλκολμ Μακ Ντάουελ, Έλεν Μίρεν, Πίτερ Ο’ Τουλ.
What’s up doc? Η άνοδος και η πτώση του διαβόητου Ρωμαίου αυτοκράτορα Καλιγούλα, του ανώτατου άρχοντα της Ρώμης που έδωσε πολιτική θέση στο άλογό του, κοιμόταν με την αδελφή του, οργάνωνε περίτεχνα όργια, ενώ ξεκίνησε και μια άκαρπη εισβολή στην Αγγλία λίγο καιρό πριν συναντήσει το θάνατο με βίαιο τρόπο. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές της ταινίας, που κυμαίνονται από την κατακρεουργημένη εκδοχή των 90 λεπτών μέχρι τη θρυλική έκδοση των 160 λεπτών, με αδιανόητα hardcore καταστάσεις (οι hardcore σκηνές προστέθηκαν αργότερα και δεν συμμετείχαν τα βασικά μέλη του καστ).
Τι είδε ο σινεφίλ: Ο «Καλιγούλας» είναι ένα σκουπίδι, μια εφιαλτική άρνηση του κινηματογράφου, μια παντελής αποστροφή στην τέχνη. Ο «Καλιγούλας» δεν είναι μια καλή ταινία, δεν είναι καν ένα καλό πορνό, αφού απουσιάζει ολοκληρωτικά η αίσθηση χαράς που προέρχεται από τη γενετήσια επαφή. Όλοι μοιάζουν να τηρούν μια συναισθηματική απόσταση ασφάλειας από αυτό το τερατούργημα: τόσο οι γνωστοί πρωταγωνιστές όσο και ο σκηνοθέτης Τίντο Μπρας, ο οποίος απαίτησε να αφαιρεθεί το όνομά του από τα credits της 160λεπτης εκδοχής. Και κανένας δεν τον αδικεί για την πράξη του.
Τι είδε ο ηδονοβλεψίας σινεφίλ: Τα πάντα όλα! Από g&l ερωτικές συνευρέσεις και σαδομαζοχιστικά παιχνίδια μέχρι βιασμούς, νεκροφιλία και κτηνοβασία. Φυσικά, και ένα ενορχηστρωμένο με τη μανιέρα του Στροχάιμ όργιο, που διεύρυνε την έννοια του ομαδικού έρωτα.

Ένα σκληρό φιλμ που κινείται στη λογική της καταγραφής της βίας από τον Τακέσι Κιτάνο.

Baise-moi (2000)

Σκηνοθεσία: Βιρζινί Ντεσπάν, Κοραλί.
Παίζουν: Ραφαέλα Άντερσον, Κάρεν Μπαχ.
What’s up doc? Η Μανού και η Ναντίν, η μια θύμα βιασμού και η άλλη πρωταγωνίστρια σε ταινίες πορνό, τριγυρίζουν στη γαλλική επαρχία, κάνοντας έρωτα και σκοτώνοντας άντρες…
Τι είδε ο σινεφίλ: Ένα σκληρό φιλμ που κινείται στη λογική της καταγραφής της βίας από τον Τακέσι Κιτάνο. Αυτό θα ήταν ένα υπέροχο νέο, αν οι δύο ηρωίδες –οι ηθοποιοί που τις υποδύονται είναι γνωστές πορνοστάρ– δεν εκδήλωναν έναν τόσο προφανή μισανθρωπισμό, με αποτέλεσμα να ακυρώνεται η πρόθεσή τους να αναδείξουν και να καταγγείλουν το σεξισμό. Έτσι, η εναλλαγή εικόνων ρεαλιστικού σεξ και κυνικής βίας λειτουργεί απωθητικά, χωρίς να βοηθάει στην ιδεολογικοποίηση συνολικά της ταινίας.
Τι είδε ο ηδονοβλεψίας σινεφίλ: Μια σκηνή ομαδικού βιασμού, αρκετές στύσεις πέους και άλλα τόσα close-ups κολπικής διείσδυσης.

Σεξ σε αρκετές από τις εκφάνσεις του: σκληρό, ανόητο, σαν κραυγή υπαρξιακής αγωνίας, φολκ, μεταμοντέρνο, κλινικό, αποκρουστικό, μοναχικό.

Αυστηρώς Ακατάλληλο (Destricted, 2006)

Σκηνοθεσία: Λάρι Κλαρκ, Γκασπάρ Νοέ, Μαρίνα Αμπράμοβιτς, Σαμ Τέιλορ Γουντ, Μάθιου Μπάρνι, Μάρκο Μπραμπίλα, Ρίτσαρντ Πρινς.
Παίζουν: Γκότσε Μπάλκοβιτς, Ρίτσαρντ Μπλόντελ.
What’s up doc? Επτά μικρού μήκους ταινίες από επτά δημιουργούς που διερευνούν τα όρια του έρωτα και του πορνό. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς εκθέτει τη βαλκανική λίμπιντο, ο Λάρι Κλαρκ κάνει κάστινγκ σε εφήβους για μια ταινία πορνό, ο Μάρκο Μπραμπίλα μοντάρει με δυναμισμό καρέ από ταινίες πορνό, ο Μάθιου Μπάρνι επινοεί το βιομηχανικό αυνανισμό, ο Γκασπάρ Νοέ συνδέει την υπαρξιακή μοναξιά με την ερωτική πράξη με μια ξεφούσκωτη πλαστική κούκλα του σεξ, ο Σαμ Τέιλορ Γουντ καταγράφει έναν άντρα να αυνανίζεται στην Death Valley και ο Ρίτσαρντ Πρινς εγγράφει μια πορνό εκδοχή του «4΄33΄» του Τζον Κέιτζ.
Τι είδε ο σινεφίλ: Σεξ σε αρκετές από τις εκφάνσεις του: σκληρό, ανόητο, σαν κραυγή υπαρξιακής αγωνίας, φολκ, μεταμοντέρνο, κλινικό, αποκρουστικό, μοναχικό. Μα πάνω απ’ όλα, αυστηρώς ακατάλληλο. Ακατάλληλο για το κοινό των πορνό, που, φυσιολογικά σκεπτόμενο, θα επιλέξει μια αυθεντική ταινία πορνό, εκτός αν πάσχει από αϋπνίες. Αυστηρώς ακατάλληλο και για τους κυνηγούς μοναδικών κινηματογραφικών απολαύσεων που με ευκολία θα αναγνωρίσουν πως αφαιρώντας την επίφαση της τέχνης, θα αποκαλύψουν τον πυρήνα του χυδαίου hardcore.
Τι είδε ο ηδονοβλεψίας σινεφίλ: Έναν τουλάχιστον πρωτοποριακό και μοναδικό τρόπο αυνανισμού. Κατά τ’ άλλα, πλήξη!

 

 

Διαβάστε επίσης: Οι top 5 σεκάνς λεσβιακού έρωτα.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top