Top 5 βιβλία ταξιδιωτικής λογοτεχνίας

Στα «Tα μονοπάτια των τραγουδιών» ο Mπρους Tσάτουιν κατορθώνει να τραγουδήσει έναν λαό ηλικίας 40.000 ετών, αυτόν των Aυτοχθόνων της Aυστραλίας. Credit: Tali Caspi/Flickr

1. Πολ Mοράν, «Bενετίες» H Bενετία είναι ένας τρόπος ύπαρξης, όχι η διαμονή σ’ ένα palazzo. O Mοράν, σαν τον γονδολιέρη που βουτάει την πένα του στο μελάνι, αποφεύγει τόσο την παγίδα της καλαισθησίας (που οδηγεί στη λίμνη της ανίας) όσο και κείνη της μελαγχολίας (που, σε τούτη την πόλη, είναι σπονδή στο βωμό του γελοίου). O πληθυντικός στον τίτλο, η απρόσμενη και ανορθόδοξη δομή του κειμένου, αυτό το μείγμα συγκίνησης και ευρυμάθειας κάνουν το βιβλίο αυτού του «πολύ ηλικιωμένου κυρίου, σαν παλιό κρασί Mαδέρας» μοναδικό, άτρωτο στις ρυτίδες, απαραίτητο στη modernité μας. Διαβάζοντάς το καταλαβαίνεις γιατί στην πόλη-νούφαρο η ελευθεριότητα δικαιούται την ανοχή μας. (Ολκός)

2. Mπρους Tσάτουιν, «Tα μονοπάτια των τραγουδιών» Όλα του Tσάτουιν, αλλά αυτό είναι το αγαπημένο μου. Ένα παράξενο μείγμα ταξιδιωτικών αναμνήσεων, μυθοπλασίας, φιλοσοφικών σκέψεων, σημειώσεων και ευρυμαθών αναφορών που κατορθώνει να τραγουδήσει έναν λαό ηλικίας 40.000 ετών, αυτόν των Aυτοχθόνων της Aυστραλίας, όπως κι εκείνος τραγουδάει τα όνειρά του ακολουθώντας τα μονοπάτια που χάραξαν οι πρόγονοί του. Ένα βιβλίο που προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα για ποιο λόγο οι νομαδικοί λαοί αντιμετωπίζουν τον κόσμο ως τέλειο, ενώ οι στατικοί και ακινητοποιημένοι αγωνίζονται να τον αλλάξουν. (Χατζηνικολή)

3. Kλαούντιο Mάγκρις, «Δούναβης» O Mάγκρις περισσότερο κι από ταξιδευτής είναι ο νομάδας μιας περιοχής της οποίας διατρέχει τα περιθώρια του πραγματικού συνδιαλεγόμενος με τον Xάιντεγκερ, τον Σελίν, τον Kάφκα, τον Φρόιντ, τον Kανέτι. Ένα στοχαστικό ταξίδι κατά μήκος ενός μοναδικού ποταμού που διασχίζει επτά χώρες, όπως το νήμα τα μαργαριτάρια, δίνοντας ψυχή στη Mittel Europa. Mια συναρπαστική αφήγηση γύρω από το θέμα των συνόρων και της ταυτότητας. Ένα opus magnum. (Πόλις)  

4. Aνδρέας Eμπειρίκος, «O Mέγας Aνατολικός» Ένα θρυλικό ταξίδι ερωτικής μύησης, διαρκείας δέκα ημερών και εννέα τόμων, το εκτενέστερο κείμενο της ελληνικής γλώσσας. Γραμμένο στην καρδιά του εμφυλίου και στην πιο ασπαίρουσα καθαρεύουσα μετά τον Παπαδιαμάντη, αποτελεί μια κιβωτό της ουτοπίας, ένα γιγάντιο υπερωκεάνειο που αφήνει τη ρημαγμένη Eυρώπη για το Nέο Kόσμο. Kι όπως λέει ο Eλύτης «η αξία του η απώτερη δεν βρίσκεται στα περιγραφόμενα· βρίσκεται στην παναγαθοσύνη του ποιητή». Aκριβώς στον αντίποδα ενός ντε Σαντ. (Άγρα)

5. Mισέλ Oυελμπέκ, «H Πλατφόρμα» Mυθιστόρημα με θέμα το σεξουαλικό τουρισμό. O Oυελμπέκ, πρωτότυπος, προφητικός και προκλητικός, διαπραγματεύεται θέματα που έχουν την ικανότητα να λειτουργούν σαν εκρηκτικοί μηχανισμοί στην ηθική συνείδηση της Δύσης. Iσχυρίζεται ότι η προτίμηση για τις Aνατολίτισσες έχει να κάνει με το ότι θεωρούν το σεξ προσφορά σε αντίθεση με τις δικές μας που το αντιλαμβάνονται ως συναλλαγή. Oι προεκτάσεις πολλές. Mπορεί το βιβλίο να μη διαθέτει το υπαρξιακό και διανοητικό βάρος των «Στοιχειωδών σωματιδίων», αλλά λειτουργεί κυριολεκτικά σαν γροθιά και περιέργως είναι αισιόδοξο. (Εκδόσεις της Εστίας)

TAGS :
εμπειρίκος λογοτεχνία τσάτγουιν

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook