Οι Τop 5 «βέβηλες» ταινίες

«Ένας προφήτης μα τι Προφήτης»: Η σκηνή στο σταυρό με τον ήρωα παρατημένο από όλους (γονείς, φίλους και υποστηρικτές) να τραγουδάει «Να κοιτάς πάντα τη φωτεινή πλευρά της ζωής» είναι σκηνή κωμικής ανθολογίας.

ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΑ ΤΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ (1979)

Σκηνοθεσία: Τέρι Τζόουνς.
Παίζουν: Γκράχαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Τέρι Τζόουνς, Τέρι Γκίλιαμ, Έρικ Ιντλ, Μάικλ Πάλιν.
Εν αρχή ην…: Το χάος. Στη Ρωμαϊκή Γαλιλαία και ενώ ο Χριστός ετοιμάζει την ειρηνική επανάστασή του, ένα αγόρι, o Μπράιαν, έχει την ατυχία να γεννηθεί την ίδια μέρα με εκείνον. Από την εισαγωγή στη «μεγαλύτερη ιστορία του κόσμου» με τους όχι και τόσο σοφούς μάγους που χάνουν το δρόμο τους και μπερδεύουν τις φάτνες μέχρι την τελική… λύση στο σταυρό, η ιστορία του Χριστού ξαναγράφεται ως μια ωδή στην απόλυτη θρησκευτική αναρχία!
«Πάτερ, συγχώρεσέ με, αμάρτησα»: Συλλογή οι «αμαρτωλές» σκηνές των ανεκδιήγητων Βρετανών Μόντι Πάιθονς. Η σκηνή στο σταυρό με τον ήρωα παρατημένο από όλους (γονείς, φίλους και υποστηρικτές) να τραγουδάει «Να κοιτάς πάντα τη φωτεινή πλευρά της ζωής» είναι σκηνή κωμικής ανθολογίας, που ακόμη και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για πολλούς δημιουργούς. Must, επίσης, οι αταξίες του ήρωα με κάποια ρεμάλια και τη νευρωτική και έξαλλη μητέρα του να τον κατσαδιάζει συνεχώς, τονίζοντάς του ότι θα το φάει στο τέλος το κεφάλι του. Φυσικά, η μάνα έχει πάντα δίκιο.
«Συγχωρεμένος, τέκνον μου»: Φυσικά η ταινία ξεσήκωσε σάλο στην εποχή της και δεν θα είχε γυριστεί χωρίς τη σημαντική υποστήριξη του Τζορτζ Χάρισον, που είχε ήδη τραβήξει το μοναχικό μυστικιστικό δρόμο του, μακριά από τα άλλα «Σκαθάρια». Όπως εκμυστηρεύτηκαν οι Μόντι Πάιθονς, όλα ξεκίνησαν από ένα αστείο του Ιντλ όταν ρωτήθηκε ποια θα είναι η επόμενη ταινία τους: «Η ζωή του Χριστού, Πάθος για δόξα» απάντησε και στην αρχή όλοι γέλασαν…

Ο πλούσιος γαιοκτήμονας (Φερνάντο Ρέι) επιχειρεί να βιάσει την ανιψιά του, Βιριδιάνα (Σίλβια Πινάλ)

ΒΙΡΙΔΙΑΝΑ (1961)

Σκηνοθεσία: Λουίς Μπουνιουέλ.
Παίζουν: Σίλβια Πινάλ, Φρανσίσκο Ραμπάλ, Φερνάντο Ρέι.
Εν αρχή ην…: Το ανομολόγητο πάθος. Σαν εκείνο που νιώθει ο πλούσιος χήρος γαιοκτήμονας για την ανιψιά του, Βιριδιάνα. Όταν η τελευταία τον επισκέπτεται στο αρχοντικό του λίγο πριν πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της και κλειστεί σε μοναστήρι, εκείνος αποπειράται να τη βιάσει. Μετανιώνει όμως την τελευταία στιγμή και από τις τύψεις αυτοκτονεί, αφήνοντας όλη την περιουσία του στη Βιριδιάνα και τον άσωτο γιο του.
«Πάτερ συγχώρεσέ με, αμάρτησα»: Ο τεράστιος άθεος δημιουργός του ισπανικού σινεμά έφτιαξε μια από τις πιο βέβηλες και εμβληματικές ταινίες στην ιστορία της 7ης τέχνης. Η Σίλβια Πινάλ είναι το ερωτικό αντικείμενο του πόθου για όλους τους διανοούμενους της εποχής και η επιλογή του Μπουνιουέλ να την κάνει αγία και να της φορέσει ράσα, έκανε δεκάδες ανδρικά μόρια να σκιρτήσουν από… ανατριχίλα. Η σκηνή του μυστικού δείπνου όπου η αφελής Βιριδιάνα νομίζει ότι αν συνεργαστεί με κλέφτες, ζητιάνους και πόρνες θα τους κάνει καλό, περνάει στα ανεπανάληπτα μνημεία του σουρεαλισμού και της φιλμογραφίας του Μπουνιουέλ.
«Συγχωρεμένος, τέκνον μου»: Όταν ο Μπουνιουέλ αποφάσισε, ύστερα από επιμονή φίλων και συναδέλφων του, να επιστρέψει στη χώρα του από την αυτοεξορία του στο Μεξικό μετά από 25 χρόνια, ήξερε ότι η φρανκική λογοκρισία παραμόνευε. Τελικά τους έδωσε ένα σενάριο που λίγη σχέση είχε με το πραγματικό και κατόπιν το φιλμ του, που δεν πρόλαβαν να δουν οι ισπανικές αρχές, θριάμβευσε στις Κάννες, κερδίζοντας το Χρυσό Φοίνικα. Η απαγόρευσή του στην Ισπανία κράτησε μέχρι το 1977.

«Έξω Σατανά»: Ο αιρετικός Μπρουνό Ντιμόν απόλαυσε το θόρυβο του αμφιλεγόμενου έργου του, κάνοντας λόγο για συνύπαρξη Θεού και Σατανά ακόμη και στο ίδιο σώμα.

ΕΞΩ ΣΑΤΑΝΑ (2011)

Σκηνοθεσία: Μπρουνό Ντιμόν.
Παίζουν: Νταβίντ Ντιουαλέ, Αλέξάντρα Λεμάτρ, Κριστόφ Μπο, Ζιλιέτ Μπακέ.
Εν αρχή ην…: Το επιβλητικό και συνάμα «βαρύ» σκηνικό της επαρχίας της Φλάνδρας. Εκεί, σε μια καλύβα ενός απομονωμένου χωριού, ζει ένας άστεγος χάρη στη φιλανθρωπία μιας νεαρής κοπέλας. Όταν μαθαίνει ότι η ευεργέτιδά του κακοποιείται σεξουαλικά από τον πατριό της, τον σκοτώνει.
«Πάτερ, συγχώρεσέ με, αμάρτησα»: Ο φιλόσοφος προβοκάτορας Μπρουνό Ντιμόν με τις ιδιαίτερες και ερμητικά κλειστές στο πλατύ κοινό ταινίες του καταγράφει μια ιστορία θρησκευτικής πίστης όπου τα σύμβολα γύρω από τη διαμάχη Θεού και Διαβόλου είναι σε συνεχή παρουσία και απόλυτη συμμετρία. Ακόμη και ο πρωταγωνιστής του έχει το πρόσωπο ενός αγίου-διαβόλου που συμπεριφέρεται ανάλογα. Το φόνο του πατριού ακολουθεί μια άλλη βίαιη πράξη (το ξυλοκόπημα μέχρι θανάτου ενός νεαρού που παρενοχλεί την ηρωίδα), ενώ ο παρίας βρίσκεται κατηγορούμενος από την αστυνομία για τη δολοφονία μιας κοπέλας. Η μόνη λύση φυσικά για να αποδείξει την αθωότητά του είναι να την αναστήσει!
«Συγχωρεμένος, τέκνον μου»: Η ταινία σόκαρε τις Κάννες όταν προβλήθηκε στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα». Ο αιρετικός Ντιμόν (αυτές τις μέρες προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες η «Καμίλ Κλοντέτ» του με τη Ζιλιέτ Μπινός) απόλαυσε το θόρυβο του αμφιλεγόμενου έργου του, κάνοντας λόγο για συνύπαρξη Θεού και Σατανά ακόμη και στο ίδιο σώμα. Ο ήρωάς του είναι ένα άγιος ικανός για το μεγαλύτερο καλό (κάποια στιγμή θεραπεύει ένα κοριτσάκι), αλλά ταυτόχρονα μπορεί να μεταμορφωθεί σε αμείλικτο Τιμωρό ή φορέα του Κακού (μια κοπέλα που κάνει έρωτα μαζί του παθαίνει επιληπτική κρίση).

Η σκηνή που σκανδάλισε τους πιστούς: η Μαρία Μαγδαληνή (Μπ. Χέρσεϊ) κάνει σεξ με τον Ιησού (Γ. Νταφόε)

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ (1988)

Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε.
Παίζουν: Γουίλεμ Νταφόε, Μπάρμπαρα Χέρσι, Χάρβεϊ Καϊτέλ.
Εν αρχή ην…: Το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Ο Μάρτιν Σκορσέζε, ως συνειδητοποιημένος και πιστός καθολικός («αν δεν γινόμουν σκηνοθέτης μάλλον θα γινόμουν παπάς» έχει πει), εντοπίζει τα σημεία όπου η φιλοσοφία του συγγραφέα αγγίζει τη δική του υπαρξιακή αγωνία. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης επιχειρεί να αποδώσει όλη τη μελαγχολία και τραγωδία του φτωχού ξυλουργού από τη Ναζαρέτ που «επιλέγεται» να σηκώσει το Σταυρό του Μαρτυρίου.
«Πάτερ, συγχώρεσέ με, αμάρτησα»: Οι σκηνές που ο Χριστός βασανίζεται από τους πειρασμούς της σάρκας και τους προσωπικούς δαίμονες, είναι η πεμπτουσία του φιλμ. Από τη στιγμή που ο Σκορσέζε αποφάσισε να δείξει επί της οθόνης πώς ο σαρκικός πόθος του Ιησού για τη Μαγδαληνή επισκιάζει τη θεάρεστη αποστολή του, ήξερε ότι άνοιγε τον ασκό του Αιόλου.
«Συγχωρεμένος τέκνον μου»: Ποιος δεν θυμάται τις ορδές των «προσβεβλημένων» πιστών να μπουκάρουν στις αίθουσες και να σκίζουν τις οθόνες; Οι σκηνές αυτές ήρθαν ως συνέχεια ανάλογων περιστατικών που ακολούθησαν τον αφορισμό του βιβλίου το 1955. Οι αντιδράσεις είχαν ξεκινήσει από διάφορες εκκλησιαστικές οργανώσεις πριν ακόμη αρχίσει τα γυρίσματα ο θεοσεβούμενος Σκορσέζε. Μάλιστα η Paramount αναγκάστηκε να διοργανώσει θεολογικό συνέδριο για να ανοίξει διάλογος με τους διαμαρτυρόμενους που έστελναν κάθε μέρα 500 γράμματα διαμαρτυρίας στα γραφεία της. Ο Μάρτιν πάντως τσίμπησε την οσκαρική υποψηφιότητα (η μόνη της ταινίας) στην κατηγορία του καλύτερου σκηνοθέτη για την τόλμη του.

Στο «Χαίρε Μαρία» του Γκοντάρ, η Μαρία εξερευνά τη σεξουαλικότητά της με όποιο τρόπο μπορεί–, προκαλώντας ακόμη και την αντίδραση του ίδιου του Πάπα, του Ιωάννη Παύλου Β’, που καταδίκασε την ταινία ως βλάσφημη.

ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ (1985)

Σκηνοθεσία: Ζαν Λικ Γκοντάρ.
Παίζουν: Μιριέμ Ρισέλ, Τιερί Ροντ, Ζιλιέτ Μπινός, Φιλίπ Λακόστ.
Εν αρχή ην…: Το ζεύγος Μαρία και Ιωσήφ. Στη σύγχρονη Γαλλία, η Μαρία είναι μια όμορφη και μπερδεμένη όσον αφορά στη σεξουαλικότητά της, κοπέλα. Ο Ιωσήφ είναι ένας αρρενωπός νέος που εργάζεται σε βενζινάδικο. Όλα θα ακολουθούσαν τη φυσιολογική οδό για τους δύο ερωτευμένους, αλλά ο Θεός έχει άλλα σχέδια, προκαλώντας την οργή της Μαρίας που τα «χώνει» στον πανάγαθο για την περίπλοκη σχέση τους και την μόνιμη παρθενιά της!
«Πάτερ συγχώρεσέ με, αμάρτησα»: Μόνο ένας Γκοντάρ θα έφτιαχνε μια τέτοια ανίερη ταινία. Το ειδύλλιο των γονιών του Χριστού μεταφέρεται σε μια σύγχρονη πραγματικότητα με σκηνές που σκανδαλίζουν –η Μαρία εξερευνά τη σεξουαλικότητά της με όποιο τρόπο μπορεί–, προκαλώντας ακόμη και την αντίδραση του ίδιου του Πάπα, του Ιωάννη Παύλου Β’, που καταδίκασε την ταινία ως βλάσφημη.
«Συγχωρεμένος, τέκνον μου»: Σιγά μην καθάριζε τόσο εύκολα ο Γκοντάρ. Ακόμη και τούρτα έφαγε στη μούρη όταν αγανακτισμένος πιστός παρείσφρυσε στην συνένετυξη τυπου του Φεστιβάλ των Καννών.

Διαβάστε ακόμα: Οι 5 πιο αξέχαστες αντροπαρέες του σινεμά

TAGS :
5 cinema ταινίες τοπ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook