«Για εμένα το μοναδικό κριτήριο επιλογής ενός τραγουδιού είναι η θετική επίπτωση του, τόσο στη δική μου ζωή, όσο και στη ζωή των συνανθρώπων μου».

Ακούγοντας κομμάτια από τον καινούργιο δίσκο σου, καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει από την ελληνική δισκογραφία. Πώς αποφασίστηκε αυτό;
Αν κοιτάξεις την ιστορία της Ελληνικής δισκογραφίας στο σύνολο της, θα διαπιστώσεις πως είμαστε πολύ τυχεροί γιατί έχει μία «πολυφωνική» φύση, η οποία όμως δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει σχεδόν εκλείψει. Από τις ηχογραφήσεις του Βαμβακάρη για λογαριασμό της τότε Parlophone του Μίνου Μάτσα μέχρι τον τελευταίο δίσκο του The Boy στην Inner Ear, υπάρχει μία τεράστια διαδρομή, μέσα στην οποία θα βρεις τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Ξαρχάκο, τον Πουλικάκο, τον Αγγελάκα, την Άντζελα, τον Μάλαμα, τον Καρρά, την Αλέξια, τους Rotting Christ, τις Μέλισσες, τον Δάκη, τον Μικρούτσικο (μαζί με όλες τις άγνωστες για το ευρύ κοινό «κλασικές» δουλειές του) τα Χάλκινα της Γουμένισσας, τους Wizzy Noise, τον Σκαλκώτα, τον Μπουγά, τον Serafim Tsotsoni, τον Φάκαρο από την Ικαρία, κ.ο.κ. Τόσο εγώ λοιπόν, όσο και οι συνεργάτες μου, θέλαμε να ασχοληθούμε με κάτι το οποίο να αποτελεί -αν θέλεις- συνέχεια αυτής της «πολυφωνίας» και όχι να βρούμε μία «σίγουρη» συνταγή για το κοινό και τα media.

Και αν δεν απευθύνεται στο μαζικό κοινό;
Η αποδοχή του κόσμου είναι σίγουρα κάτι το οποίο αποζητά κάθε καλλιτέχνης και δεν θα ήμουν ειλικρινής αν σου έλεγα πως δεν με αφορά. Πιστεύω όμως παράλληλα πως είναι λάθος να δημιουργείς με κύριο γνώμονα την αποδοχή του κοινού. Η επιλογή των τραγουδιών και η ζύμωση τους στο στούντιο είναι μια ζωτική διαδικασία και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Είναι επιζήμιο, τόσο για τους συμμετέχοντες όσο και για την ίδια τη μουσική το άγχος εξεύρεσης του «σουξέ».

«Ο Πλάτωνας είχε πει πως “Η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα”».

Ποιοι νέοι καλλιτέχνες από το εξωτερικό που δεν θεωρούνται πολύ εμπορικοί σου αρέσουν αυτή την περίοδο;
Τελευταία μου αρέσουν πολύ οι The Aces. Είναι μια μπάντα που αποτελείται από 4 κορίτσια, με ένα σύγχρονο electric blues ήχο και μια 70s, καλοκαιρινή διάθεση. Άλλος ένας καλλιτέχνης που θεωρώ πως στο μέλλον θα κάνει πολλά αξιόλογα πράγματα είναι ο Louis Berry – μοιάζει να ‘ναι ένα κράμα από τον Dylan, τον Cash και τον Jerry Lee Lewis. Ψάξτε τους, αξίζει τον κόπο!

Πότε λες εσύ ότι ένα κομμάτι σου αρέσει; Ο δικός σου κώδικας μουσικών αξιών ποιος είναι δηλαδή;
Ο Πλάτωνας είχε πει πως «Η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα». Για εμένα το μοναδικό κριτήριο επιλογής ενός τραγουδιού είναι η θετική επίπτωση του, τόσο στη δική μου ζωή, όσο και στη ζωή των συνανθρώπων μου.

Το νέο άλμπουμ της Βαλάντως Τρύφωνος κυκλοφορεί το φθινόπωρο του 2017 από τη Feelgood Records.

Μάθαμε από πηγές ότι είσαι ένας άνθρωπος που γνωρίζει και πολλές τεχνικές λεπτομέρειες, όχι μόνο για τη φωνή, αλλά για πολλά κομμάτια μιας ηχογράφησης: π.χ. ποιο είναι το πιο φοβερό μικρόφωνο για να «γράψεις» την τάδε κιθάρα. Ισχύει;
Όταν ξεκινήσαμε την παραγωγή αυτού του άλμπουμ ήμουν πραγματικά άσχετη με τη μουσική τεχνολογία. Ο παραγωγός μου όμως, ο Θανάσης Παπατέρπος, είναι στ’ αλήθεια άρρωστος με τον καλό ήχο, και ασχέτως αν αυτό δεν βοηθάει πολύ στο τελικό budget, με κόλλησε και εμένα. Περάσαμε άπειρες ώρες σε διάφορα στούντιο δοκιμάζοντας μικρόφωνα, διαφορετικούς προ-ενισχυτές, tube compressors, solid state compressors, plug in compressors, fx, πετάλια… Ήθελε να είμαι και εγώ εκεί έτσι ώστε να αρχίσω να μαθαίνω τι κάνει το κάθε τι, έτσι ώστε σιγά-σιγά να αποκτήσω γνώση του πότε χρησιμοποιούμε κάτι και γιατί. Αν θέλεις λοιπόν να γράψεις μια ζεστή και γεμάτη Strato, θα επιλέξεις ένα Royer R-121 ή 122, μέσα από μια Neve 1073 ή 1081 προενίσχυση.

Τι πειράματα έγιναν που θεωρείς ασυνήθιστα σε αυτή την ηχογράφηση;
Στην Ελλάδα είθισται να γράφουν τύμπανα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, για αυτό κανένας σχεδόν δεν καταφέρνει να έχει έναν ιδιαίτερο ήχο στα drums του και ακούγονται όλα λαϊκότροπα ή πλαστικά. Εμείς δαπανούμε πολλές ώρες στο να βρούμε πρώτα τον ήχο που θέλουμε και έπειτα προχωράμε στην ηχογράφηση. Δοκιμάσαμε επίσης 3 διαφορετικά στούντιο προτού καταλήξουμε στο καλύτερο για την ηχογράφηση των πνευστών και τον εγχόρδων.

Πώς είναι τα behind the scenes μιας ηχογράφησης; Τι είναι αυτό που δεν βλέπουμε συνήθως όταν ακούμε έναν δίσκο;
Τα γέλια, τα νεύρα, το χαμόγελο, το κλάμα, το άγχος, την πληρότητα που μπορείς να αισθανθείς σαν άνθρωπος όταν δημιουργήσεις κάτι για το οποίο είσαι περήφανος. Ενδεικτικά θυμάμαι την περίπτωση μίας ηχογράφησης με τον Δημήτρη Λάππα, ο οποίος ήρθε με τρένο από τη Θεσσαλονίκη μόνο για μία νύχτα, μπήκαμε στο στούντιο στις 21.00 και βγήκαμε στις 07.30. Μας είπε λοιπόν κάτι το οποίο μου έχει μείνει, «ρε παιδιά, πέρασα πάρα πολύ ωραία μαζί σας, δεν υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν πια με αυτόν τον τρόπο». Εκείνη τη νύχτα βοήθησε σίγουρα το ρούμι αλλά κάτι κάναμε και εμείς!

//Το ολοκληρωμένο άλμπουμ της Βαλάντως Τρύφωνος κυκλοφορεί το φθινόπωρο του 2017 από τη Feelgood Records. Περιέχει τραγούδια των Στάθη Δρογώση, Σταύρου Σταύρου, Γιώργου Καραδήμου, Θάνου Παπανικολάου, Ayo Olatunji και Άλκη Ιωάννου, μεταξύ άλλων.

 

Διαβάστε ακόμα: Δημήτρης Λιγνάδης – «Δεν είναι οικονομική η κρίση, αλλά κρίση παιδείας και πολιτισμού»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top