Οι ποιήτριες για τον τζίτζικα 
Οι ποιητές μας για τα αδέσποτα γατιά 
Οι ποιητές μας για τον Βιβάλντι 
Οι ποιητές μας για το ραδιόφωνο 
Οι ποιητές για το ξύλινο αλογάκι των παιδικών τους χρόνων 
«κάναμε λάθος που συχνάζαμε στον Βρούτο• / θα ’ταν καλύτερα να μέναμε, ρε χρήστο, / κάπου ν’ ακούμε του αγέρα το λαγούτο…»
Ευγένιος Αρανίτσης, «Για τον Χ.Β.»*
κάναμε λάθος που συχνάζαμε στον Βρούτο·
θα ’ταν καλύτερα να μέναμε, ρε χρήστο,
κάπου ν’ ακούμε του αγέρα το λαγούτο
και της βροχής το μπουζουκάκι (όχι, σβήσ’ το!
γράψε «ξυλόφωνο»). και να ’ναι όλη η φύση
σαν ένα στέκι όπου παίζει η κομπανία
των μουσικών που ’χες, μικρός, ηχογραφήσει
και που σε μένα προκαλούσανε ανία
ίσαμε κείνη τη στιγμή, αλλά που τώρα
θα ’νιωθα αίφνης τι μου εμπιστευόταν:
ότι των φίλων μας τα χρέη είναι δώρα.
κι έχω τρεις στίχους για το τέλος ή για όταν
σε ξαναδώ στη λάμψη κήπων μεθυσμένων
απ’ την ηχώ μελλοντικών παρακειμένων.)
*«ευσύνοπτον», μου είπε ο κακίσης,
για να βρεθούμε πάλι επί ίσοις
όροις σε γειτονιά μέχρι κεραίας
πιστή στο λάλον πνεύμα της παρέας.
(Από το βιβλίο «Ο Χρήστος Βακαλόπουλος», εκδ. Αιγαίον, Λευκωσία, 2012. Συλλογική επετειακή έκδοση για τα 20 χρόνια από τον θάνατο του Χρήστου Βακαλόπουλου, επιμέλεια Φώτης Μπατσίλας)
Στην επόμενη σελίδα: «Ο φίλος μου ο Χρήστος / Άνοιξε τα τζάμια».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
