Οι ποιήτριες για τον τζίτζικα 
Οι ποιητές μας για τα αδέσποτα γατιά 
Οι ποιητές μας για τον Βιβάλντι 
Οι ποιητές μας για το ραδιόφωνο 
Οι ποιητές για το ξύλινο αλογάκι των παιδικών τους χρόνων 
«δεν είναι περίεργο που πιο ζωντανοί απ’ τους ζωντανούς μου φαίνονται πάντα οι πεθαμένοι;»
Σωτήρης Κακίσης, «για τον Χρήστο»
δεν είναι περίεργο που πιο ζωντανοί απ’ τους ζωντανούς μου φαίνονται πάντα οι πεθαμένοι; εκτός από τα κορίτσια που ερωτεύομαι, θυμάμαι μόνο εκείνους που έχουν πεθάνει, καθόλου φλου μέσα μου, καθόλου θολοί δεν είναι ο Στέφανος, ο Χρήστος, ο Θανάσης. ενώ όλα γύρω μου αλλάζουν συνέχεια σαν σε όνειρο, σαν να μην μπορούν ούτε για μια στιγμή να ’ναι δικά μου, δικοί μου. χειρότερα πάλι είναι τα κορίτσια: πάντα ξένα, και πάντα ολοζώντανα, πάντα μ’ άλλους.
(Από τη συλλογή «Ο Αέρας», εκδ. Ερατώ, 1998)
Στην επόμενη σελίδα: «Slow motion του Χρήστου Βακαλόπουλου».
-
- Follow us:
x
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
