«Η Σοφία ένοιωθα πως είχε ιδιαίτερη ανάγκη την παρουσία μου, αν και δεν συμπαθούσε πολύ τις γάτες• θα της το ’φερνα μαλακά-μαλακά».

Μεγάλο Σάββατο 12 Απριλίου 1999 (Θεσσαλονίκη)

Σ’ έναν σκοτεινό δρόμο, ή μάλλον σταυροδρόμι, ξεπρόβαλε ένα πολύ-πολύ μικρό γατάκι. Εξαιρετικά μικρό και χαριτωμένο. Το πήρα στην παλάμη μου κι είχα μια χαρά που που θα έβλεπα τις αδελφές και τους αδελφούς μου. Βρίσκονταν ψηλά σ’ ένα σπίτι και με περίμεναν, είχε έρθει κι ο Θανάσης απ’ την Αυστραλία. Η Σοφία ένοιωθα πως είχε ιδιαίτερη ανάγκη την παρουσία μου, αν και δεν συμπαθούσε πολύ τις γάτες· θα της το ’φερνα μαλακά-μαλακά. Βρέθηκα πάνω από έναν παράξενο νεροχύτη κι άρχισα να πλένω διάφορα πράγματα. Η τρύπα που έφευγε το νερό –το λούκι που είχαν οι παλιοί νεροχύτες– ήταν ένα μεγάλο «στόμα» σαν ρουφήχτρα, κινδύνεψα να μου γλιστρήσουν μερικά. «Αχ-αχ-αχ!» είπα – και ξύπνησα.

 

Στην επόμενη σελίδα: «Και πώς χωρίς τα μάτια σας θα βρούμε άκρη στο σκοτάδι;…».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top