Black is beautiful

H μαύρη σοκολάτα θριάμβευσε. Εδώ και εφτά χρόνια, οι πωλήσεις της «σοκολάτας υγείας» αυξάνουν πολύ πιο γρήγορα από αυτές της αντιπάλου.

Oλοι οι καλοί οι μύλοι που αλέθουνε κακάο θα σας το πουν: η Ελλάδα είναι κομμένη στα δυο. Ωστόσο, μου συμβαίνει ενίοτε να συναναστρέφομαι ερασιτέχνες της σοκολάτας γάλακτος. Όσο μεγαλώνεις γίνεσαι και πιο ανεκτικός. Αλλά μένουμε στο «καλημέρα – καλησπέρα». Με τα πιτσιρίκια, ακούστε: είσαι υποχρεωμένος να κρατάς επαφή. Όμως, βρίσκονται στην αντιπέρα όχθη, με τη μεριά των μοσχαριών. Οπαδοί του Πίτερ και της συμμορίας του. Ο Πίτερ ήταν ο εφευρέτης της σοκολάτας γάλακτος. Ένας Ελβετός. Έφερε τους κόκκους του κακάο όπως φέρνουμε τον ξένο εργάτη: για να αναδείξουμε τον πλούτο του τόπου.

Οι πιτσιρικάδες λοιπόν, όταν τους βλέπω να μασουλάνε την ξασπρισμένη λιχουδιά τους με τα φιστικωμένα φουντούκια, καταλαβαίνω ότι η πραγματική σοκολάτα είναι γι’ αυτά ό,τι το συκώτι, οι μπάμιες και οι φακές. Το πρωινό φταίει. Μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε με στιγμιαία σοκολάτα σκόνη, τι θέλετε να γίνει; Στα 8 τους ρουφάνε Nesquik και γλείφουνε Nutella. Στα 15 γουστάρουν Χατζηγιάννη και Kinder’s, και βάζουνε κέτσαπ στο σατομπριάν τους. Όλα σχετίζονται. Τι απέγινε η ράτσα των αλλοτινών οικότροφων, των σκληραγωγημένων εσώκλειστων με τις μπλε ποδιές της που την έβγαζε με σοκολάτα υγείας κι ένα ξεροκόματο; Τα φουκαριάρικα αυτά εφηύραν την αντιπαροχή. Τα παιδιά του Choco Choco το μόνο που κατάφεραν να βγάλουν είναι τα καλσόν με τα λουλούδια.

Εμείς, θηλάσαμε γάλα και γαλουχηθήκαμε με μαύρο κακάο. Ήταν το τελετουργικό. Μέσα σ’ ένα μεγάλο μπολ ρίχναμε μια πούδρα πικρή σαν καημό. Ύστερα τη ζάχαρη, όχι πολύ, σαν να ’τανε γαρμπίλι. Λιγουλάκι κρύο γάλα το μετέτρεπε σε λάσπη. Με ζεστό γάλα, γινότανε κυριολεκτικά σκατά. Το μπολ γέμιζε όπως ένας κρατήρας με μια σκοτεινή λάβα, με φυτικές φουσκάλες, λιποθυμικές. Όταν το ’πινες, σου άφηνε καφέ μουστάκια, ανάμεσα στον μπαμπά με τα μελανιασμένα χείλια απ’ το κοκκινέλι και τη μαμά με τα κόκκινα απ’ το κραγιόν. Τότε, οι οικογένειες είχανε πρόσωπο.

Ήταν τόσο περίπλοκο να το φτιάξεις που δεν το ’φτιαχνες ποτέ, σου αρκούσε να το λατρεύεις. Αντ’ αυτού, έπινες Οβομαλτίνη. Αλλά, χωρίς αμφιβολία, εξαιτίας αυτής της σοκολάτας είμαστε κολλημένοι στη μαύρη νύχτα, όπως λέμε είμαι κολλημένος με την αριστερά.

Η μαύρη σοκολάτα δεν αποδέχεται τους συμβιβασμούς, είναι εξαιρετικά φιλύποπτη, ανέχεται μόνο συμμαχίες. Credit: Cyclonebill/Flickr

Το άσπρο και το μαύρο, θα μπορούσαμε να τα αντιπαραθέσουμε, όπως το ψημένο, ένεκα της γεύσης των καβουρδισμένων κόκκων, και το βρασμένο, ένεκα του γάλακτος. Είναι κάτι παραπάνω από θέμα ουρανίσκου, είναι μεταφυσική διαμάχη. Η μαύρη σοκολάτα είναι από τη μεριά της Γης, όπου βρίσκονται η κόλαση και η απόλαυση. Πρόκειται για πάστα τελουρική, προσχωσιγενή, ερεβώδη, χθόνια. Μια ουσία σεσημασμένη, κομμάτι σατανική. Όταν συμμαχεί με τη ζάχαρη, οδηγείσαι στον αφανισμό. Για να την τιθασεύσουν, οι Αζτέκοι πρόσθεταν μπαχάρια. Το αλάτι τής πάει το ίδιο, στη σος του coq au vin προσθέτει εύρος.

Η μαύρη σοκολάτα δεν αποδέχεται τους συμβιβασμούς, είναι εξαιρετικά φιλύποπτη, ανέχεται μόνο συμμαχίες. Είναι μια περήφανη πρωθιέρεια, μες στην κατάνυξη, ποτέ μαλθακή, εύθραυστη όταν πρέπει, διεισδυτική, κομμάτι διεστραμμένη. Αλλά η σοκολάτα που ανακατεύεται με το γάλα το κάνει για να ξεχαστεί, τραβάει τα σεντόνια πάνω της, κρύβεται κάτω απ’ τις φούστες της μαμάς της. Το παίζει μελιστάλαχτη και χαμηλοβλεπούσα. Είναι μια ουσία που ντρέπεται για την παρουσία της, ολιγαρκής, με χορτολιβαδικά σύνδρομα και πάθη. Φυλάει το κοπάδι. Η μαύρη είναι ένας τραγανιστός αντάρτης, η λευκή ένας υποκριτής γύφτος. Κατ’ εικόνα του συνεργού της, του γάλακτος, έχει μια έφεση στο παραμύθι.

Η μόδα φορέθηκε πολύ πάνω της. Σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς της ψευτοπολυτέλειας, ό,τι είναι μαύρο είναι σικ, τα φορέματα, τα περιτυλίγματα, οι μπουτίκ. Πριν απ’ αυτό, είχαμε την έφοδο των νέων στελεχών, στη χρυσή εποχή τους. Δυναμικοί, φιλόδοξοι δεν σταματούσαν να απαρνιούνται τα παιδικά τους χρόνια, καθότι ο απογαλακτισμένος βουτυρομπεμπές είναι μια αδυνατότης. Κόντρα στο απαλό, στο γλυκό, στο μαλακτικό, έπαιξαν το χαρτί του πικρού, του ξινού, του στυπτικού. Της μους εναντίον της μόκα, των φρούτων του πάθους εναντίον των μανταρινιών, του ξηρού εναντίον του ημίγλυκου.

Για όλους αυτούς τους συγκεχυμένους λόγους, η μαύρη σοκολάτα θριάμβευσε. Εδώ και εφτά χρόνια, οι πωλήσεις της «σοκολάτας υγείας» αυξάνουν πολύ πιο γρήγορα από αυτές της αντιπάλου. Η εναλλαγή μέτρησε. Όχι μόνο στο σκατό, αλλά και στο παξιμάδι. Βέβαια, χρειάστηκε γι’ αυτό να γίνουν συμφωνίες με το φουντούκι, την πραλίνα, ως τα τώρα χωμένα ως τα μπούνια μες στον εχθρό.

Ποτέ μην το ξεχνάτε, μικρά μου σοκολατάκια: Φλερτάρετε με το γάλα, με τη ζάχαρη, αλλά δίχως ποτέ να απαρνηθείτε την πίστη της μαύρης σας ψυχής.

Αλλά δεν θα φτάσω στο σημείο να πω ότι κάναμε μια χαψιά την παλιά πλειοψηφία. Κόβοντας στραβά τα μερίδια αγοράς, η Ένωση των Μαύρων για τη Δημοκρατία δεν αντιπροσωπεύει πάνω από ένα 27% των ψήφων. Η νοσηρή προτίμηση των κουτσούβελων στα ζαχαρωτά προμηνύει άσχημα ξεμπερδέματα. Ύστερα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί με τους κεντρώους του συστήματος υγείας, οι οποίοι σκασίλα τους αν είναι μαύρη ή γάλακτος (η σοκολάτα), πάντα έτοιμοι για πλάκα.

Ποτέ μην το ξεχνάτε, μικρά μου σοκολατάκια: Black is beautiful. Φλερτάρετε με το γάλα, με τη ζάχαρη, αλλά δίχως ποτέ να απαρνηθείτε την πίστη της μαύρης σας ψυχής. Μια ωραία ταμπλέτα πικρής σοκολάτας με ένα μεγάλο ποτήρι γάλα, πλήρες, φρέσκο, βουτυρωμένο είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τη σοκολάτα γάλακτος. Όχι ανάμειξη, αντίθεση: το μαύρο με το άσπρο, το τραγανό με το βελούδινο, το σκληρό με το μαλακό, ο Αντίχριστος με την Παρθένο. Κερδίζεις περί τα 32 κιλά την ώρα, αλλά πεθαίνεις!

TAGS :
γλυκό σοκολάτα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook