Πρώτη ματιά στο "Bohème - Bourgeois": Το Κουκάκι έχει ξεφύγει!

Η κάβα του BOBO περιλαμβάνει κυρίως Ελληνικές ετικέτες και ορισμένες δυσεύρετες ποικιλίες.

Δεν ξέρουμε αν το Κουκάκι θα γίνει τα νέα Πετράλωνα (μάλιστα ελπίζουμε τα νέα Πετράλωνα να ξαναγίνουν κάποτε τα παλιά Πετράλωνα, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση). Ξέρουμε όμως πως, όταν εγκαινιαστεί (επιτέλους) το ΕΜΣΤ, θα μπορούμε να πίνουμε το κρασί μας στο BOBO, χαζεύοντας το ολόφωτο ΦΙΞ μέσα από την τζαμαρία να πλέει σαν υπερωκεάνειο στη νύχτα.

Samos Mojito με βάση το γλυκό Σαμιώτικο κρασί.

Περιοχής ΦΙΞ (όπως λέμε “περιοχή Χίλτον”) θα το χαρακτηρίζαμε λοιπόν το πανέμορφο, νέο αυτό wine bar που βλέπετε εδώ σε πρώτη προβολή, φωτογραφημένο από τη Δήμητρα Σπυροπούλου. Και είναι μια περιοχή που πολύ μας αρέσει διότι συνδυάζει τη μικρή κλίμακα της γειτονιάς στο πλάι του Φιλοπάππου, με τη μεγάλη κλίμακα της Συγγρού και των βιομηχανικών κτιρίων.

Η πρόσοψη του νέου στεκιού, με σήμα τον Ρινόκερο.

“Ακόμα ένα wine bar;” ίσως παρατηρήσει κάποιος σνομπ, ο οποίος θέλει να προηγείται πάντα της καμπύλης του λαϊφστάιλ και να αναζητά ήδη την επόμενη τάση, ξέρω γω, στα αφγανικά τεϊοποτεία. Βεβαίως, κι άλλο wine bar θα απαντούσαμε εμείς και θα προσθέταμε: Μακάρι να γίνουν περισσότερα τα μαγαζιά που θα εκπαιδεύσουν το κοινό στα μυστικά του κρασιού. Βλέπετε, είναι πεποίθησή μας πως η αγορά των wine bars (εν αντιθέσει με αυτή των κοκτεϊλάδικων) δεν μπορεί εύκολα να κορεστεί, αφού όσο εκπαιδεύεται το κοινό στο να εκτιμά ένα προϊόν με κουλτούρα, όπως ο οίνος, τόσο θα δημιουργείται μεγαλύτερη ζήτηση. Το κρασί δεν είναι τάση, είναι πολιτισμός.

Τα “αιχμηρά” ντεκό τραπέζια με τα διαφορετικά, σκαληνά σχήματα μαρμάρων είναι αυτά που κλέβουν την παράσταση.

Το BOBO προσεγγίζει έξυπνα την αγορά αυτή, σκαλίζοντας ένα δικό του niche, όπου το “wine bar” είναι εξίσου κρασάδικο όσο και μπαρ – τουλάχιστον στην ατμόσφαιρα (τα 3 κοκτέιλ του είναι και αυτά οινικά κοκτέιλ). Δεν μοιάζει δηλαδή με καφέ – εστιατόριο ούτε με κάβα – salumeria όπως άλλα νέα μαγαζιά του είδους. Μοιάζει με μπαρ, με ψηλά τραπέζια και σκαμπό, με μακρόστενη μπάρα, με μουσικές και με αιχμηρή, σχεδόν βιομηχανική 70s αρ ντεκό διακόσμηση. Είναι από τα στέκια που δίνεις ραντεβού για το πρώτο ποτό, μόνο που αντί για τζιν τόνικ, θα πιείς μια Μαλαγουζιά.

Το πλατό αλλαντικών και τυριών.

Το φαγητό είναι προσχηματικό: τυριά αλλαντικά και τάρτες, τα οποία συνοδεύουν τα -κυρίως ελληνικά- κρασιά. Ξεχάσαμε, όμως, να σχολιάσουμε το όνομα “BOBO”, το οποίο αποτελεί συγκοπή του πλήρους “Bohème – Bourgeois”. Βourgeois-bohème λένε στη Γαλλία τον αστό που έχει αριστερό στυλάκι και καλλιτεχνικές ανησυχίες μαζί με οικονομική άνεση.

Είναι ο δικός μας “αριστερός με δεξιά τσέπη” αρχιτέκτονας που οδηγεί Mini Cooper, κάνει διακοπές στην Αντίπαρο και έχει screen saver στον iMac του τον Τσε Γκεβάρα. Τώρα, γιατί το μαγαζί λέγεται “Bohème – Bourgeois” και όχι “bourgeois-bohème” θα σας γελάσουμε. Ίσως ήθελαν να τονίσουν το μποέμικο στοιχείο, χωρίς να απαρνούνται τις αστικές τους καταβολές. Ίσως έκανε λάθος αυτός που έφτιαξε την ταμπέλα και το κράτησαν για γούρι. Τελοσπάντων, δικό τους είναι το μαγαζί, όπως θέλουν θα το πουν!