a8-1190

Κοτζάμ Διαφθορέας σο-κολάστηκε…

Η παρέα χαζολογούσε σε καφετέρια, με ζεστούς και κρύους καφέδες διαφόρων ειδών στο τραπέζι. Δίπλα, εγώ «σκότωνα» χρόνο, καθότι είχα – πρωτάκουστο για μένα – ξεκινήσει νωρίτερα από το σπίτι για τη συνάντηση που είχα εκείνη την ημέρα. Και παρότι ήμουν αρκετά απορροφημένος στο άρθρο της (κλασικά) σκανδαλοθηρικής εφημερίδας μου σχετικά με τα κατορθώματα χυμώδους τραγουδίστριας που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, η απόσταση μεταξύ των τραπεζιών ήταν τόσο κοντινή, που κρυφάκουγα χωρίς να το θέλω…

«Να ‘χαμε ένα γλυκάκι τώρα…» ήταν η ατάκα-κλειδί, από μια κοπέλα της παρέας, μαζί με τον απαραίτητο αναστεναγμό που ακολούθησε. Και ήταν αρκετή για να ξεκινήσει μια εκτενής (και έντονη) κουβέντα σχετικά με το πού μπορεί κάποιος να βρει τα καλύτερα γλυκά. Και δώστου να μιλάνε για cupcakes, να αναφέρουν cheesecakes, banofee pies και όλα τα συναφή. Και ο καθένας να αναλύει ποιο είναι το αγαπημένο του κατάστημα για όλα τούτα τα καλούδια και γιατί.

a5-1190

Πολύχρωμα cupcakes όσο βλέπει το μάτι σου…

Ακούγοντάς τα όλα αυτά χαμογέλασα ασυναίσθητα, γιατί μιλούσαν λες και ήξεραν που είχα να πάω αμέσως μετά. Κάποιος από την παρέα διέκρινε το χαμόγελό μου και με ρώτησε «Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;» Ο πληθυντικός, παρότι ήμουν εμφανώς μεγαλύτερος όλων, ήταν μαχαίρι στην καρδιά. Τον «κατάπια» επειδή τον εξέλαβα ως ένδειξη ευγένειας. Και είπα «Σωστά είναι όλα αυτά που λέτε, δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι αυτού του είδους τα γλυκά τα πρωτομάθαμε στην Ελλάδα πριν από καμιά δεκαετία, από το CAKE».

Παρότι κάποιοι από αυτούς πρέπει εκείνη την εποχή (το εθνοσωτήριο έτος 2004 δηλαδή) να ήταν ανήλικα, οπότε να έφταναν μέχρι «Kinder έκπληξη» το πολύ, είδα ότι συμφώνησαν μαζί μου. Όταν μάλιστα τους έκανα μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, εξηγώντας τους ότι, λόγω επαγγελματικής ιδιότητας, τα παρακολουθώ γενικά αυτά τα πράγματα, ενθουσιάστηκαν!

«Λοιπόν, πάμε όπως είμαστε σε ένα κατάστημα CAKE να δούμε αν έχετε (άντε πάλι ο πληθυντικός) δίκιο;» φώναξε αυθόρμητα μια κοπελίτσα. «Να πάτε παιδιά μου (ε, μα…)» τους είπα. «Εγώ έχω μια – συναφή μεν, αλλά πολύ σημαντική – επαγγελματική υποχρέωση».

a7-1190

Προσοχή, έχουμε διαρροή σοκολάτας!

Το CAKE πρωτολειτούργησε στο Κολωνάκι το 2004. Εκεί πρωτοφάγαμε αυθεντικό αμερικάνικο cheesecake, από εκεί πρωτοέγινε γνωστό το carrot cake, ενώ αργότερα εκεί πρωτολανσαρίστηκε η «μόδα» των cupcakes.

Αυτό που δεν τους είπα, βέβαια, ήταν ότι κάτι αντίστοιχο θα έκανε και ο Διαφθορέας, απλώς όχι σε κατάστημα. Γιατί είχε ήδη κανονίσει να κάνει οργανωμένη «έφοδο» στο εργαστήριο του CAKE, να δοκιμάσει και να εξετάσει σε βάθος όλα αυτά που πριν από λίγο είχε μοιραστεί με τους καινούργιους του φίλους…

Οι άνθρωποι του CAKE, λοιπόν, με εντυπωσίασαν. Μόλις έφτασα στο (μυστικό) σημείο όπου βρίσκεται το εργαστήριο, συνειδητοποίησα ότι με περίμεναν οργανωμένοι. Όχι απλώς θα έμπαινα στα «άδυτα» του εργαστηρίου, για να δοκιμάσω τα γλυκά, αλλά θα συμμετείχα και στην παραγωγή τους! Μάλιστα μου φόρεσαν και ειδική λευκή ποδιά, καθώς και προστατευτικό σκουφάκι για τα μαλλιά (το πόσο συγκινούμαι όταν μου κάνουν αυτήν την άχρηστη – εν προκειμένω – αλλά συμβολική χειρονομία, δεν λέγεται…).

a6-1190

Ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου μάνα μου;

Διαβάστε ακόμα: Budoo – Almodóvar συναντά Wong Kar Wai, στο νέο thai του Συντάγματος.

Το CAKE πρωτολειτούργησε στο Κολωνάκι το 2004. Εμείς οι παλιοί θυμόμαστε πόση αίσθηση είχε προκαλέσει η άφιξή του στην αγορά. Εκεί πρωτοφάγαμε αυθεντικό αμερικάνικο cheesecake, από εκεί πρωτοέγινε γνωστό το carrot cake, ενώ αργότερα εκεί πρωτολανσαρίστηκε η «μόδα» των cupcakes (σαν να λέμε δηλαδή, η μητέρα όλων των γλυκών που τελειώνουν σε –cake, ένα πράγμα). Ξεκίνησε ως μια φιλόδοξη προσπάθεια τριών νέων παιδιών (αδέρφια είναι, για την ακρίβεια) και ήταν απίστευτα καινοτόμο για την εποχή του. Η οποία, παρεμπιπτόντως, ήταν – το λιγότερο – «χρυσή», καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας βρίσκονταν προ των πυλών…

Στα χρόνια που ακολούθησαν, το CAKE έγινε γνωστό, αγαπήθηκε και εξαπλώθηκε σε όλη την Αθήνα. Διατήρησε το χαρακτηριστικό του αμερικάνικο “homey” στυλ και στην πορεία μεγάλωσε την γκάμα των προϊόντων του. Σήμερα ο βασικός «κορμός» των εδεσμάτων παραμένει σταθερός, ωστόσο έχει εμπλουτιστεί με νέα, από πρώτες ύλες και γαρνιτούρες που είναι πιο κοντά στο πνεύμα της εποχής.

a2-1190

Ένα cupcake-γίγας ναααα (με το συμπάθειο)!

Η ποιότητα και η γεύση του έχουν αποκτήσει φανατικούς οπαδούς και εκτός συνόρων, οπότε αναμένεται να δούμε σύντομα να ξεκινάει η επέκταση του brand με κατάστημα σε μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα (δεν λέω παραπάνω, μην επιμένετε…)

Το CAKE επίσης προμηθεύει πολύ επιλεγμένα σημεία εστίασης, αλλά και πώλησης τροφίμων με προϊόντα του, τα οποία άλλοτε φέρουν τη φίρμα του και άλλοτε όχι (“private label” λέγεται αυτό στη νεοελληνική). Τέλος, έβγαλα και μια είδηση: το CAKE ετοιμάζεται να εξαχθεί στο εξωτερικό! Ξέρω, θα μου πείτε ότι δεν πρόκειται για παραδοσιακά ελληνικά γλυκά. Παρά ταύτα, μαθαίνω ότι η ποιότητα και η γεύση του έχουν αποκτήσει φανατικούς οπαδούς και εκτός συνόρων, οπότε αναμένεται να δούμε σύντομα να ξεκινάει η επέκταση του brand με κατάστημα σε μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα (δεν λέω παραπάνω, μην επιμένετε…)

Εντωμεταξύ, εκεί στο εργαστήριο, πήρα το ρόλο μου πολύ σοβαρά. Άνοιξα ψυγεία, δοκίμασα πρώτες ύλες (τα φρούτα ήταν όλα φρεσκότατα, αλλά πολύ υγιεινά για μένα, τα προσπέρασα), κρέμες, μαρμελάδες (σπιτικές μιλάμε, αριστούργημα) και παρακολούθησα τη διαδικασία της παρασκευής των γλυκών σε όλα της τα στάδια. Κάποια στιγμή δε έπιασα το κορνέ και άρχισα να γαρνίρω τούρτες με σαντιγί, οι οποίες έπρεπε να φύγουν επειγόντως για παραγγελία. Ήταν λες και είχα υπνωτιστεί! Ξύπνησα απότομα (με την καλή έννοια βεβαίως) όταν μου έβαλαν ένα δίσκο γεμάτο γλυκά μπροστά μου και μου είπαν ότι πρέπει να τα δοκιμάσω ΟΛΑ!

a1-1190

Άστο το τσιζκέικ… Τζιζ… Καίει…

Το cheesecake ήταν ακριβώς όπως το θυμόμουν, είχε την οικεία, τέλεια ισορροπημένη γλυκόξινη γεύση για την οποία το αγαπήσαμε. Εξαιρετικό ήταν και το ψημένο (λέγε με New York) cheesecake, αν και εγώ είμαι πιο του original, τα δε cupcakes με πήγαν πίσω στα νιάτα μου (λέμε τώρα…) Ακόμα και το banofee και το carrot cake, τα οποία γενικά δεν τα πολυπροτιμώ, μου άρεσαν πολύ! Πιο καινούργια, σε σχέση με αυτά που θυμόμουν, ήταν τα cakes με αλμυρή καραμέλα (τρελαίνομαι!), καθώς και το εντυπωσιακό, κατακόκκινο red velvet!

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά που δοκίμασα, είχα το θράσος (μπορεί να έφταιγε και το sugar rush, βέβαια) να ζητήσω και κάτι σοκολατένιο. Γι’ αυτό είχα πάει, βασικά, καθότι «αρρωστάκι» της σοκολάτας, κακά τα ψέματα… Και γι’ αυτό όμως, οι φίλοι μου στο CAKE ήταν προετοιμασμένοι. Και μου έβγαλαν ένα choco-fudge cake τριπλής σοκολάτας, το οποίο φαινόταν επιβλητικό προτού καν το αγγίξεις. Με το που κάρφωσα το μαχαίρι, βέβαια, και άρχισε να χύνεται παντού η υγρή σοκολάτα του εσωτερικού, εκεί έχασα κάθε έλεγχο (και δυστυχώς υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα…)!

Ίσως έχετε καταλάβει ότι, όσο κι αν με γοητεύει πάντα το καινούργιο, τρέφω ιδιαίτερο σεβασμό για τις «σταθερές αξίες», ειδικά όταν πρόκειται για τη γεύση μου, που είναι πράγμα ιερό για μένα. Και μου άρεσε που μπήκα στην «πηγή» των κέικ του CAKE (πλεονασμός, το ξέρω, αλλά εδώ ταιριάζει), και πως, ό,τι κι αν δοκίμασα, είχε ακριβώς την ίδια γεύση με την πρώτη φορά. Αυτό είναι σίγουρα κάτι που αξίζει να εξάγουμε. Καλή επιτυχία παιδιά!…

a4-1190

Αυτό το carrot cake φαίνεται από μακριά…

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top