Δημήτρης Λίτινας: Η επιστροφή του άσωτου νυχτοποιού

– Με ποιο ιστορικό πρόσωπο θα θέλατε να πιείτε ένα ποτό; – Θα ήθελα να πιω παρέα με έναν μεγάλο πότη, τον Τζέιμς Τζόις, μέχρι να γίνουμε λιώμα και να μας μαζεύουν. (Photos by ioannis moutis)

Επτά χρόνια απουσίας και, μετά το θρυλικό “Αριστερά-Δεξιά”, ο Δημήτρης Λίτινας επιστρέφει, για να δώσει ένα νέο δείγμα γραφής στην επικράτεια του “καλώς διασκεδάζειν”. Αρχής γενομένης από το χώρο. Αυτόν που το 1932 στέγαζε την πρώτη αντιπροσωπεία της Volkswagen, επικαιροποιημένος διά χειρός και έμπνευσης του Kirios Kriton. Διατηρώντας σχεδόν αναλλοίωτα όλα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, φιλοδοξεί να γίνει ο νέος προορισμός για τους λάτρεις της ιεροτελεστίας της απόλαυσης ενός καλού κρασιού και ποτού που θα συνοδεύεται από ευρηματικούς γαστρονομικούς συνδυασμούς. Ένα στοίχημα ή καλύτερα μία υπόσχεση που τη δίνει ήδη το όνομά του…

«Θα σε κάνω βασίλισσα!» Ένα ασυνήθιστο, αβανταδόρικο όνομα. Τι σας ενέπνευσε;
Κατ’ αρχάς, και μόνο η εικόνα τού να σηκώνεις το τηλέφωνο και να λες «Θα σε κάνω βασίλισσα, παρακαλώ;», χωρίς να ξέρεις ποιος είναι στην άλλη άκρη της γραμμής, μας ενθουσίασε. Είναι μια φράση που ο καθένας τη μεταφράζει όπως θέλει. Άλλωστε, σχεδόν όλοι οι άντρες το έχουμε πει κάποια στιγμή στις συντρόφους μας. Έμμεσα εμπεριέχει κι ένα «στόρι»: βασίλισσα για μια μέρα, για μια νύχτα, βασίλισσα στην παρέα, ποια θα είναι, τι φύλο έχει; Κρύβει μια θεατρικότητα που προσωπικά μου αρέσει και «κουμπώνει» σε πολλά επίπεδα. Αυτή η θεατρικότητα θα είναι εμφανής και στο στήσιμο του μαγαζιού και στον τρόπο σερβιρίσματος.

Σας χάσαμε μετά το “Απλά”…
Ναι, εφτά χρόνια. Μεγαλώναμε την κόρη μας. Τώρα είναι εννέα χρόνων. Εκείνη είναι ακόμα πριγκίπισσα. Βασίλισσα θα κάνω τη γυναίκα μου. Της το έχω τάξει!

“Κουράστηκα από την ελιτίστικη προσέγγιση του «μυρίζουμε μια ώρα ένα ποτήρι. Η “Βασίλισσα” θα ακούει στην ιστορία που λέγεται “Σκούρο Ποτό”. Ένα κλασικό wine and whiskey bar. (Photos by ioannis moutis)

Ποια είναι η κεντρική ιδέα του “Θα σε κάνω βασίλισσα” τελικά;
Θα είναι κάτι σαν το “Άσπρο”, το πρώτο μας wine bar, το οποίο ανοίξαμε το 1995 στου Ψυρρή. Ο άξονας γύρω από τον οποίο θα περιστρέφεται σήμερα ο χώρος, θα είναι το κρασί και το ποτό. Το φαγητό απλώς θα συνοδεύει. Αλλά δεν θα είναι «ακόμα ένα» wine bar.
Κουράστηκα άλλωστε από την ελιτίστικη προσέγγιση του «μυρίζουμε μια ώρα ένα ποτήρι» για να πούμε στο τέλος αν βγάζει κάτι και τι βγάζει, αν έχει φρούτα, αν είναι βρασμένο και άλλα παρόμοια. Η “Βασίλισσα” θα ακούει στην ιστορία που λέγεται “Σκούρο Ποτό”. Ένα κλασικό wine and whiskey bar. Προσωπικά, θεωρώ πολύ φιλοσοφημένα τα ποτά που έχουν περάσει από βαρέλι ή από μια τελετουργία μέχρι να ωριμάσουν, είτε είναι ουίσκι, ρούμι ή αρμανιάκ. Το σίγουρο είναι ότι η “Βασίλισσα” δεν θα παίξει με αφρούς, λικέρ και κοκτέιλ με ομπρελίτσες.

Όπερ σημαίνει;

Θέλω να ξαναφτιάξω κάτι που γινόταν πριν από 30-40 χρόνια. Έναν ευέλικτο χώρο, άνετο και χύμα ταυτόχρονα που, όταν κάποιος θελήσει να έρθει, να μην χρειαστεί να σκεφτεί τίποτα. Να έχει μια καθημερινή και συνεχή κινητικότητα χωρίς τη νεόκοπη συνήθεια «δεν μιλάει κανείς σε κανέναν». Ο Έλληνας όμως θέλει να περνάει καλά και χρειάζεται κάτι τέτοιο. Πιστεύω λοιπόν ότι μπορούμε να το δημιουργήσουμε, γιατί έχουμε και τη γνώση και την εμπειρία.

Aπό την κάβα και το μπαρ ως το χώρο του εστιατορίου. (Photos by ioannis moutis)

Η γεύση τι ρόλο θα παίζει εδώ;
Την ίδια φιλοσοφία θα υπηρετεί και το φαγητό. Θα υπάρχουν 4-5 κύρια πιάτα που δεν θα μένουν σταθερά – μπορεί να είναι κρέας, πάστα, πίτες, ψάρι ή ένα fondue. Κυρίως, όμως, θα πουλήσουμε το «προϊόν». Θα έχουμε επίσης και μια πολύ καλή συλλογή από ντελικατέσεν. Είτε είναι μανιτάρι, καπνιστό τυρί, τρούφα ή αλλαντικό. Θα έρχεται κάποιος στο μπαρ και θα του βάζουμε μια ωραιότατη καπνιστή τρούφα να συνοδεύει το ποτό του. Δεν θα έχουμε chef. Υπάρχει, άλλωστε, μια εξαιρετική σχέση εδώ και χρόνια με τον Ανδρέα τον Λαγό που μπήκε στο “Αριστερά-Δεξιά” όταν ήταν ακόμα 18 ετών. Θα βοηθήσει και θα δώσει ιδέες για τη δημιουργία αυτών των πέντε κυρίων πιάτων.

Όμως, πόσο εύκολο είναι ένα τέτοιο εγχείρημα, όταν έχεις τόσο συγκεκριμένους στόχους;
Πολλοί πιστεύουν ότι τα μαγαζιά του είδους αποτελούν εύκολο κέρδος. Κάθε άλλο. Λέει ο άλλος εύκολα «Ε, δεν ανοίγουμε ένα μπαράκι;» Προσωπικά, απεχθάνομαι τα υποκοριστικά. Το μπαρ είναι μπαρ, δεν είναι μπαράκι. Το κρασί δεν είναι κρασάκι. Θα σας φέρω ψωμί, όχι ψωμάκι. Είμαι πολλά χρόνια σε αυτήν τη δουλειά, τη γνωρίζω καλά, αλλά κυρίως την αγαπάω. Ελάχιστοι είναι αυτοί που ασχολούνται με το χώρο και τον βλέπουν επαγγελματικά. Όλοι είναι επίδοξοι ηθοποιοί, μοντέλα ή δημοσιογράφοι.

Διαβάστε ακόμα: Τα πρώτα στέκια ενός φανατικού κρεατολάγνου.

Χαμηλός φωτισμός για την ανάδειξη της βασίλισσας της βραδιάς. (Photos by ioannis moutis)

Εσύ σε τι διαφέρεις;

Εμείς το έχουμε οικογενειακά στο αίμα μας. Ο πατέρας μου και ο παππούς μου ήταν έμποροι κρασιών από το 1920. Εγώ σπούδασα χημικός, έκανα χημική οινολογία και μεταπτυχιακά στην ποιότητα και τη μηχανολογία τροφίμων, γευσιγνωσία και έλεγχο ποιότητας κρασιού στο Μονπελιέ, total quality management στο Κράνφιλντ. Τη δουλειά λοιπόν αυτή τη βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, γιατί προσπαθείς να εξυπηρετήσεις κάποιον, να τον κάνεις να περάσει καλά. Δεν υπάρχει πιο ιντριγκαδόρικο πράγμα από αυτό!

Και το μυστικό της επιτυχίας;
Καινοτομία, εξειδίκευση-ιδιαιτερότητα, παράδοση και θεατρικότητα. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις και τα τέσσερα. Μπορεί και το ένα να είναι αρκετό. Πάντως, η τύχη δεν είναι μέσα σε αυτά. Και κυρίως μετράει πολύ η ποιότητα του ίδιου του επιχειρηματία.

Η οικονομική κρίση δεν σας φοβίζει;
Όχι, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να βγούμε κι από αυτή. Με τέτοια ακριβώς λογική κάναμε ένα μαγαζί που, για συγκεκριμένους λόγους, δεν θα στοιχίσει εκατομμύρια, βρίσκεται σε μια περιοχή εύκολα προσβάσιμη -και κυρίως με χαμηλά ενοίκια- και θα το τρέχουμε η γυναίκα μου και εγώ.

– Και το μυστικό της επιτυχίας; – Καινοτομία, εξειδίκευση-ιδιαιτερότητα, παράδοση και θεατρικότητα. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις και τα τέσσερα. Μπορεί και το ένα να είναι αρκετό. (Photos by ioannis moutis)

Κι από τιμές;
Οι τιμές του θα είναι απόλυτα λογικές και φιλικές. Θα μπορεί δηλαδή να έρθει κάποιος για να περάσει μια ώρα, να πιεί ένα-δυο ποτά, να τσιμπήσει λίγο τυρί και να δώσει ένα δεκάρικο. Η ιδέα είναι, όποιος έρχεται, να έρχεται ό,τι ώρα θέλει, από τις 7 το απόγευμα και μετά, να νιώθει άνετα και να κάθεται όσο θέλει.

Σας ενοχλεί η κριτική;
Καθόλου! Ο πρώτος άνθρωπος που με διόρθωνε και με πείραζε στα μαγαζιά μου ήταν η σύζυγός μου, η Νάντια! Τώρα για τις κακοπροαίρετες κριτικές των επαϊόντων θα πω κάτι που είχε πει ο Leonard Bernstein: «Οι αποτυχημένοι σολίστες γίνονται μαέστροι, οι αποτυχημένοι μαέστροι γίνονται μουσικοκριτικοί»!

Είσοδος και χώρος για ποτό. Το σίγουρο είναι ότι η “Βασίλισσα” δεν θα παίξει με αφρούς, λικέρ και κοκτέιλ με ομπρελίτσες. (Photos by ioannis moutis)

Διαβάστε ακόμα: Underdog – Το πιο ψαγμένο στέκι για καφέ αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα. 

Τι αγαπάτε περισσότερο σ’ αυτήν τη δουλειά;

Την καθημερινή αγωνία. Το ότι η κάθε μέρα είναι διαφορετική. Αυτό ισχύει όταν η δουλειά σου έχει να κάνει με κόσμο που εναλλάσσεται συνεχώς. Δεν ξέρεις ποια αναποδιά θα σου τύχει, ποιο μηχάνημα θα χαλάσει, ποιος σωλήνας θα σπάει. Και όλα γίνονται (φυσικά) Σάββατο βράδυ!

Και τι δεν σας αρέσει;
Το ότι το ελληνικό Κράτος θεωρεί by definition απατεώνες όλους όσοι ασχολούνται με τον τομέα της διασκέδασης.

Μια αξέχαστη «οινοπνευματική» ανάμνηση;
Λονδίνο, περιοχή Belgravia, στο Boisdale, ένα μπαρ που το είχε ένας Σκοτσέζος με ζωντανή τζαζ μουσική και μια τεράστια συλλογή από απίστευτα ουίσκι. Μας προτείνει λοιπόν -ο Σκοτσέζος πάντα- να δοκιμάσουμε φρέσκο σολομό καπνισμένο σε ξύλο από βαρέλια Lagavulin κι εγώ έχω τη φαεινή ιδέα να παραγγείλω Ardbeg του ’73. Η στιγμή που έβαλα στο στόμα μου τον σολομό και ήπια μια γουλιά Ardbeg ήταν μια εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Με διαπέρασε από το κεφάλι μέχρι τις πατούσες! Γαστρονομικά αντίστοιχες εμπειρίες είχα αρκετές, αλλά όταν κάνεις παρέα με τον Χρύσανθο Καραμολέγκο αυτό είναι φυσικό.

Trompe l’ oeil από τον Kirios Criton στις τουαλέτες. (Photos by ioannis moutis)

Μήπως το παρακάναμε με τους σεφ;
Ναι, αλλά και αυτό περνάει πια την παρακμή του παγκοσμίως, όχι μόνο στη χώρα μας. Στην Ελλάδα το ανακαλύψαμε όψιμα, όπως όλα, χάρη στα reality. Όμως, δεν είσαι μάγειρας -πώς να το κάνουμε;- αν δεν έχεις ταΐσει χιλιάδες κόσμου, αν δεν έχεις πάθει βλάβη του καρπιαίου σωλήνα και τενοντίτιδα από τα τηγάνια. Πρέπει να μπορείς να ταΐσεις 200 άτομα, όχι είκοσι. Αυτό το κάνει και η γυναίκα μου με τον καλύτερο τρόπο. Πρέπει να είσαι πολύ μάγκας και εργάτης σε αυτήν τη δουλειά.

Πού θα είστε σε πέντε χρόνια;
Σε πέντε χρόνια είναι νωρίς. Εδώ θα είμαι!

Ε, καλά. Σε δέκα!
Σε δέκα χρόνια, η κόρη μου θα είναι 19, άρα λογικά θα έχει φύγει, επομένως θα ήθελα να είμαι πια μόνιμα στην Αίγινα.

Αν έπρεπε να πιείτε εν γνώσει σας το τελευταίο σας ποτό, τι θα πίνατε;
Πολλά υπνωτικά για μην καταλάβω τι θα μου συμβεί… Αλλά ελπίζω να μη βρεθώ σε τέτοιο δίλημμα.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο «Λίτινα»;
Να μην κάνει τα οικογενειακά λάθη που έκανα εγώ.

Με ποιο ιστορικό πρόσωπο θα θέλατε να πιείτε ένα ποτό;
Θα ήθελα να πιω παρέα με έναν μεγάλο πότη, τον Τζέιμς Τζόις, μέχρι να γίνουμε λιώμα και να μας μαζεύουν.

//”Θα σε κάνω βασίλισσα”, Βεροίας 13 & Ιερά Οδός 64, Βοτανικός, τηλ. 210 3459299.

Πανοραμική του μπαρ από το εστιατόριο, με τον επιβλητικό φωτισμό που αναδεικνύει την παλιά επικλινή στέγη με τα ξύλινα δοκάρια. (Photos by ioannis moutis)

Διαβάστε ακόμα: H Δίκη ενός Καλοφαγά.

TAGS :
γεύση Δημήτρης Λίτινας εστιατόριο Θα σε κάνω βασίλισσα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook