Η οικογένεια του Feyrouz: η μανά Ελένη – Φεϊρούζ, οι γιοι της Ανδρέας (αριστερά) και Σάββας, και ο περήφανος μπαμπάς.

Στρίβοντας από την Αιόλου, στο μικρό δρόμο της Καρόρη, εκεί που κάνει γωνία με την Αγάθωνος βρίσκεται ένας χώρος όπου οι γεύσεις της Ανατολής σε πιάνουν από το χέρι και σε ταξιδεύουν. Δεν χρειάζεται να σας πω περισσότερα για το Feyrouz. Εδώ και περίπου πέντε χρόνια προσφέρει αυτό το γευστικό –και όχι μόνο- ταξίδι απλόχερα. Για μένα προσωπικά, είναι ένας από τους αγαπημένους μου προορισμούς στην πόλη.

Ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος για τον ιμπρικ- καφέ στο μπρίκι- με 3 εστίες γκαζιού και δίπλα ο μύλος όπου θα αλέθεται το σουσάμι για φρέσκο ταχίνι.

Ιδίως όταν η πείνα χτυπάει κόκκινο και το στομάχι ζητά επειγόντως να «πιάσει» δουλειά. Από την πρώτη φορά που φιλοξενήθηκα στο Feyrouz με κέρδισε η απλότητα του, η αυθεντικότητα του, η ευγένεια των ανθρώπων που με έκαναν από την πρώτη στιγμή να νιώσω ξεχωριστός αλλά και ευπρόσδεκτος. Πράγματα που λείπουν. Τα λαχματζούν, τα «πιντέ» -έτσι ονομάζουν τα λεπτά πεϊνιρλί τους- οι σούπες αλλά και το γοητευτικό ρύζι Βοσπόρου μπήκαν αβίαστα στη ζωή και στην καρδιά μου. Όπως και η οικογένεια του Feyrouz: η μανά Ελένη – Φεϊρούζ και οι γιοι της Ανδρέας και Σάββας με τους οποίους γίναμε και φίλοι.

Δοκιμάστε καραμελωμένο καζάν ντιπί, μυρωδάτο ζεστό κιουνεφέ αλλά και βέγκαν μπακλαβά με φυστίκι. Κόλαση!

Δεν ήταν λίγες οι φορές που με τον Ανδρέα πιάναμε την κουβέντα και μου έλεγε για τα ζυμάρια του, τις έρευνες τους, την φιλοσοφία που κρυβόταν πίσω από το φαγητό που πρόσφεραν αλλά και για τον μακρινό τόπο καταγωγής του, την Αντιόχεια. Μιλούσε πάντα με τέτοιο τρόπο όπου πίσω από τις λέξεις υπήρχε μια νοσταλγία. Μια γλυκιά νοσταλγία.

Ποτέ δεν φτάνει ένα κομμάτι μπακλαβά στο Feirouz.

Σε μια από αυτές τις συζητήσεις μας μου είχε εκμυστηρευτεί ότι ήθελε κάποια στιγμή να κάνει και την γλυκιά εκδοχή του Feyrouz. Να δημιουργήσει ένα χώρο με αρχοντιά όπου τα γλυκά της Ανατολής θα μπουν σε ωραίες βιτρίνες, θα σερβίρονται με χαμόγελο και θα συνοδεύονται με σερμπέτια, τσάγια και καφέ στο μπρίκι. Το έκανα εικόνα και μου άρεσε.

Το κατάλληλο μέρος για να συνδυάσεις το τσάι σου με ένα γλυκό.

Πέρασε καιρός από τότε που ο Ανδρέας μου ξαναέφερε το θέμα «γλυκό» στην επιφάνεια. «Βρήκα τον χώρο, Βασίλη» θα μου πει μια μέρα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. «Η Φεϊρουζ θα αποκτήσει και την γλυκιά της πλευρά. Εδώ δίπλα!» – και μου δείχνει το γωνιακό, απέναντι, κλειστό μαγαζί. «Θα κάνουμε μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας που θα μυρίζει Ανατολή και θα ξυπνά μνήμες του παρελθόντος». Και έτσι έγινε. Από την Δευτέρα, η απέναντι γωνία από το Feyrouz έγινε η γλυκιά συνέχεια του.

Βέβαια για να φτάσουμε μέχρι εδώ πέρασαν πολλοί μήνες. Έγιναν πολλά έργα, αναδιαμορφώσεις, πειράματα και φυσικά ταξίδια. Ο Ανδρέας ταξίδεψε μέχρι την Τουρκία, να δει, να μάθει, να δοκιμάσει, να αγοράσει μηχανήματα που δεν έβρισκε εδώ αλλά και να ψάξει συνταγές. Συνταγές φυσικά που έχουν βάση τις γνώσεις της μαμάς Ελένης –είναι και η καπετάνισσα της κουζίνας όπως και να έχει- αλλά μπήκαν στην μελέτη και τον πειραματισμό του Ανδρέα.

Η μαμά Ελένη –είναι και η καπετάνισσα της κουζίνας.

Ο χώρος του «γλυκού» Feyrouz είναι απλός, ζεστός, καθαρός με πολύ φως, με μυρωδιές που βγαίνουν από την υπόγεια κουζίνα. Ψηλοί πάγκοι γύρω-γυρώ από τις τζαμαρίες με ψιλά σκαμπό, χειροποίητα φωτιστικά, κεραμικά, μεταξοτυπίες στους τοίχους. Όλα από νέους δημιουργούς-καλλιτέχνες της πόλης.

Δεν μπορεί να λείπει το παραδοσιακό ρυζόγαλο.

Η βιτρίνα-ο πρωταγωνιστής- πάντα γεμάτη, στα αριστερά της ένα χώρος διαμορφωμένος ειδικά για τον ιμπρικ- καφέ στο μπρίκι- με 3 εστίες γκαζιού και δίπλα ο μύλος όπου θα αλέθεται το ταχίνι. Άλλωστε εδώ ο καφές θα έχει την τιμητική του –μετά τα γλυκά. Δύο οι επιλογές που έχετε: ένα χαρμάνι που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για το Feyrouz με μπαχαρένιο προφίλ και ένας μοναδικής προέλευσης, από την Κολομβία, που κάνει την εμπειρία του συγκεκριμένου καφέ μοναδική.

Μπακλαβάς, φυσικά, με φιστίκι Αιγίνης. Υπάρχει και στην εκδοχή με φύλλα από φαγόπυρο ή και vegan με γάλα καρύδας.

Όποιον όμως και να διαλέξετε -εγώ πάντως προτιμώ τον δεύτερον- ταιριάζει ταμάμ με τα γλυκά. Εκεί δίπλα στον καφέ και δύο μικρά καζάνια όπου θα φτιάχνονται τα σερμπέτια – ηδύποτα θα μου τα πει ο Ανδρέας- που δεν θα βρείτε πουθενά στην πόλη και όσο κρυώνει ο καιρός τόσο περισσότερο θα τα λατρέψετε, αλλά και τα τσάγια και τα βότανα.

Το καζάν ντιπί καραμελώνει…

Στην βιτρίνα τώρα. Κιουνεφέ με χρυσαφί, τραγανό φύλλο κανταϊφι που έχει σιροπιαστεί ελαφρώς. Σερβίρεται ζεστό με λίγο μέλι ερείκης από πάνω και είναι μια νοστιμιά. Βουτυράτο χωρίς όμως να είναι «βαρύ» που τρώγεται ευχάριστα και πιστέψτε με δεν θα πάρετε είδηση πότε θα το τελειώσετε. Το γαλακτερό μπαμπάτσικο καζάν ντιπί συναγωνίζεται επάξια στην γεύση και την νοστιμιά το κιουνεφέ. Το σεκέρ παρέ εδώ δεν είναι τόσο πολύ βουτηγμένο στο σιρόπι. Έχει άλλη εκδοχή. Πιο μοντέρνα θα έλεγα που όμως δεν χάνει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα. Είναι μια μπουκιά που τρώγεται με την μια, χωρίς πολλή σκέψη, και κάνει ωραίο «ματς» με τον καφέ.

Κιουνεφέ με χρυσαφί, τραγανό φύλλο κανταϊφι που έχει σιροπιαστεί ελαφρώς. Σερβίρεται ζεστό με λίγο μέλι από πάνω και είναι μια νοστιμιά.

Και συνεχίζω: ραβανί σε στιλ cup cake γεμισμένο με αχλάδι και καρδάμωμο –θα υπάρχουν και άλλοι συνδυασμοί- σιμιγδαλένιος χαλβάς ενισχυμένος με ξηρούς καρπούς που κλείνει το μάτι και φυσικά μπακλαβάς. Με φιστίκι Αιγίνης και μόνο! Σε δύο εκδοχές παραδοσιακός με χειροποίητα φύλλα από φαγόπυρο αλλά και vegan με γάλα καρύδας. Και αυτά είναι μόνο η αρχή «Σιγά σιγά μόλις βρούμε ρυθμό θα φτιάξουμε και άλλα. Θα βάλουμε και ψωμί που θα ζυμώνουμε μόνοι μας» θα μου πει ο Ανδρέας και εγώ τον ρωτώ να μάθω περισσότερα. «Θα τα δεις με τον καιρό. Έχετε υπομονή…» θα μου απαντήσει.

Ο Ανδρέας ήθελε κάποια στιγμή να κάνει και την γλυκιά εκδοχή του Feyrouz. Το σχέδιο πήρε, πλέον, σάρκα, οστά και… ζάχαρη.

Καθισμένος σε ένα από τα ψηλά σκαμπό με θέα το Feyrouz, απολαμβάνοντας στο γυάλινο ποτήρι μου τον ίμπρικ μαζί με ένα κιουνεφέ έμεινα να κοιτάω απέναντι το Feyrouz. Το μαγαζί γεμάτο, η ούρα μέχρι έξω και ο Σάββας να χαμογελά σερβίροντας και να δείχνει προς τα εδώ. «Αυτό θέλουμε να κάνουμε. Να έρχονται να τρώνε το αλμυρό τους και να περνάνε εδώ δίπλα για το γλυκό και τον καφέ» μου λέει ο Ανδρέας ενώ κάθετε δίπλα μου. Αν λοιπόν είχα ένα λόγο για να βρεθώ σε αυτό το σταυροδρόμι της Ανατολής στην Αγάθωνος με την Καρόρη, τώρα έχω ένα παραπάνω.

 

//ΙNFO

Feyrouz, Καρόρη 23 & Αιόλου, Κέντρο, τηλ. 2130318060

 

Διαβάστε ακόμα: Granello, μια νέα μίνι πιτσαρία στην καρδιά της Αθήνας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top