Γνωρίζατε ότι ο Giugiaro σχεδίασε και ζυμαρικά; Ιδού μια συνταγή για τα 80α του γενέθλια

O σημαντικότερος disegnatore, και όχι μόνο αυτοκινήτων, φέτος έκλεισε τα 80. Εδώ, με το VW Golf, «το σημαντικότερο αυτοκίνητο που έχω σχεδιάσει», και τα concept BMW Nazca C2, Lamborghini Calà, Bugatti EB 112 και Ferrari GG50 (photo credit Auto Zeitung).

Μάλιστα, pasta. Και όχι μόνο αυτοκίνητα, εδώ που τα λέμε. Και μοτοσυκλέτες, και φωτογραφικές μηχανές, και ρολόγια, και έπιπλα, και σεσουάρ, και ξυραφάκια, και όπλα… Με την αφορμή, μη λέτε ή γράφετε «ζυμαρικά», όταν υπάρχει το “pasta”. Ακόμη κι αν, στα καθ’ ημάς, το τελευταίο συνεχίζει να παραπέμπει σε σεράνο και νουγκατίνες.

Βλέπετε, όπως το αυτοκίνητο, έτσι και η pasta θέλει τον μάστορά της. Κάθε είδος σχεδιάζεται για να συνδυάζεται, σε γεύση, υφή, αλλά και εμφάνιση, με μια συγκεκριμένη σάλτσα. Για παράδειγμα, η Carbonara και η Puttanesca είναι μόνο spaghetti, ενώ η Bolognese (Ragù alla Bolognese, σωστότερα) είναι μόνο tagliatelle. Και οι χυλοπίτες είναι μόνο κοκκινιστές, με καυτό αγελαδινό βούτυρο και βουνό χοντροτριμμένη μυζήθρα από πάνω.

Πίσω στην Ιταλία. Το 1983, η pasteria Voiello –που ιδρύθηκε ως “Antica Marca Voiello” στο Torre Annunziata της Νάπολης το 1879 και από το 1973 ανήκει στον όμιλο Barilla– ανέθεσε στον ήδη επιτυχημένο Giorgietto Giugiaro να σχεδιάσει ένα καινούριο, εντελώς ξεχωριστό είδος pasta.

Ο μετρ παρουσίασε στα αφεντικά της Barilla 12(!) διαφορετικά είδη pasta που, την ίδια χρονιά, σχεδίασε παράλληλα με τα Fiat Uno, SEAT Ibiza και SAAB 9000, μεταξύ άλλων. Από τα οποία επελέγη τελικά ένα: τα marille. Και που, παρά την αξιοπρεπή διαφημιστική καμπάνια που συνόδευσε το λανσάρισμά τους, δεν είχαν την ανάλογη επιτυχία.

Οι λόγοι ήταν δυο: πρώτον δεν τα έβρισκες παντού και δεύτερον, εξαιτίας του ακανόνιστου σχήματός τους, διαπιστώθηκε πως δεν έβραζαν ομοιογενώς. Έτσι, σαν το Marco Polo, concept που ο Giugiaro σχεδίασε την ίδια εποχή για τη Lamborghini, τα marille δεν άργησαν να ξεχαστούν.

Μπορείτε όμως εσείς να ετοιμάσετε την παρακάτω συνταγή την οποία –προς τιμήν του ανεξάντλητου μετρ, που τον Αύγουστο έκλεισε τα 80– έχω ονομάσει “Giugiaro”, είτε με penne, rigate ή μη, είτε με tortiglioni. Αν μάλιστα βρείτε και pasta της Voiello, ακόμη καλύτερα.

Τα marille και τα σχέδια του Giorgetto Giugiaro. Δεν έπιασαν γιατί και δυσεύρετα ήταν (τα marille, όχι τα σχέδια) και, εξαιτίας του ακανόνιστου σχήματός τους, δεν έβραζαν ομοιογενώς. (photo credit italdesign.it).

Ingredienti (δεν ακούγεται καλύτερα από το “συστατικά”;) για πρώτο πιάτο για τέσσερις

-Ένα πακέτο (500g) pasta – είπαμε τι και ποια.

-100g πελτέ ντομάτας (περίπου δυο γεμάτα κουτάλια σούπας) – όχι passata, ψιλοκομμένα ντοματάκια, κονκασέ και τέτοια.

-50g φρέσκο βούτυρο – ανάλατο.

-100ml, ή και λίγο παραπάνω, κρέμα γάλακτος – light, φυσικά.

-Ένα κουταλάκι γλυκού πάπρικα – όχι καυτερή, για χρώμα περισσότερο.

-Vodka “to taste”, που λένε, «όσο πάρει» στα ελληνικά – τουλάχιστον ένα γεμάτο ποτήρι κρασιού.

-Grana Padano φρεσκοτριμμένη και ψιλοτριμμένη – η ακριβότερη Reggiano είναι υπερβολή.

Preparazione  

H συνταγή την οποία –προς τιμήν του ανεξάντλητου μετρ, που τον Αύγουστο έκλεισε τα 80– έχω ονομάσει “Giugiaro”, γίνεται φυσικά και με penne, rigate ή μη. (photo credit ahintofwine.com).

Για την pasta

Εντάξει, τα ξέρετε αυτά. Μπόλικο νερό όπου, όταν βράσει, προσθέτουμε και μια πρέζα αλάτι. Βράζουμε όσο γράφει στο πακέτο για al dente – ιδανικά ένα λεπτό λιγότερο, μιας και η pasta συνεχίζει να βράζει και αφού τη βγάλουμε από τη φωτιά.

Για τη σάλτσα

-Σ’ ένα μεγάλο, βαθύ τηγάνι λιώνουμε το βούτυρο ανακατεύοντας σε χαμηλή φωτιά.

-Προσθέτουμε τον πελτέ και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε με ξύλινο κουτάλι, σε μεσαία τώρα φωτιά.

-Προσθέτουμε σιγά-σιγά την κρέμα μέχρι το χρώμα της σάλτσας να γίνει ροζ, συνεχίζοντας να ανακατεύουμε.

-Προσθέτουμε την πάπρικα. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα, μέχρι να βράσει και η pasta. Την οποία έχουμε ήδη βάλει, σωστά;

-Στο τέλος, και λίγο πριν ρίξουμε την pasta στο τηγάνι, προσθέτουμε τη vodka – όχι νωρίτερα γιατί ξεθυμαίνει. Προσοχή όμως μην πέσει πολλή και «σκεπάσει» τα υπόλοιπα.

-Α, και ρωτήστε πριν αν κάποιος δεν πίνει αλκοόλ. Και δώστε του ketchup.

-Σουρώνουμε την pasta, βάζοντας στη μπάντα μισό φλυτζάνι νερό(*), και τη ρίχνουμε στο τηγάνι με τη σάλτσα. Ανακατεύουμε με το ξύλινο κουτάλι – όχι με πιρούνι, μη της βγάλουμε τα μάτια.

-Σερβίρουμε, προσθέτοντας τριμμένο πιπέρι και την grana. Γαρνίρουμε με κάτι πράσινο από πάνω για εφέ.

(*) Το μισό φλυτζάνι νερό είναι για λίγο αραίωμα σε τυχόν δεύτερο σερβίρισμα.

Buon appetito!

Διαβάστε ακόμα: Mont Blanc, η γλυκιά γεύση των Άλπεων.

TAGS :
Barilla Giorgietto Giugiaro pasta

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook