Πρώτη ματιά στο Hoocut: Χαμός στη σουβλακερί της Cookoovaya

Έχει χάζι να βλέπεις -στην ορθάνοικτη κουζίνα- τους φροντισμένους σεφ με τις ποδιές να ξεφουρνίζουν πίτες, να ψιλοκόβουν κρέας με το μισοφέγγαρο και να αρταίνουν τα σουβλάκια με σπιτικές σάλτσες από όμορφα βάζα. Φωτογραφίες: Andro.gr

Από τη Δευτέρα 15/1 θα σχηματιστούν ουρές στην Καραγεώργη Σερβίας και στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, καθώς τουρίστες, χίψτερς και εμποροϋπάλληλοι θα περιμένουν ευλαβικά για να «χτυπήσουν» ένα σένιο τυλιχτό με σπιτικές σάλτσες και ψιλοκομμένο κρέας στο Hoocut. Την ίδια ώρα στα social media θα ξεκινά μια νέα αντιπαράθεση μετά τα χουφτώματα του Χάρβεϊ και το κλάμα της Μπέτυς: Αξίζει να πληρώσεις τα διπλά λεφτά για ένα σουβλάκι με την υπογραφή των αδελφών Λιάκων, του Κλεομένη Ζουρνατζή, του Περικλή Κοσκινά και του Νίκου Καραθάνου;

Διότι, όπως και να το δεις, το μαγαζί είναι ένα κανονικό σουβλατζίδικο. Προσοχή όμως: Αυτό δεν είναι μειονέκτημα αλλά το μεγάλο του πλεονέκτημα. Μακάρι να σκέπτονταν έτσι και τα τυροπιτάδικα, και τα τοστάδικα, και τα χοτ-ντογκάδικα. Και να πρόσφεραν πολύ απλά σπιτικές τυρόπιτες χωρίς φοινικέλαιο, τοστ με αληθινό τυρί και ζαμπόν από χοιρομέρι αντί για υποπροϊόντα «για τόστ», και λουκάνικα με περιεκτικότητα άνω του 60% σε κρέας.

Τελικά, αυτή θα γίνει και η μεγαλύτερη προσφορά της παρέας των σεφ πίσω από το νέο μαγαζί: Ότι θα βάλει κι άλλους στο «τριπάκι» να φτιάξουν σουβλάκια περιωπής. Και μόνο γι αυτό, αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στην πρωτοβουλία του Hoocut. Για την «επανάσταση του αυτονόητου» που έλεγαν κάποιοι στην πολιτική κι ας τους έφαγε η μαρμάγκα…

Οριζόντιος «γύρος»: Το κρέας κόβεται λεπτά, ψήνεται στη σχάρα με ακρίβεια -δυστυχώς χωρίς κάρβουνο- και ψιλοκόβεται πριν μπει στην πίτα.

Πάμε λοιπόν στο φλέγον ζήτημα της σχέσης ποιότητας / τιμής: Το σουβλάκι του Hoocut δεν είναι πιο ακριβό ανα τεμάχιο από ένα μέσο σουβλάκι με πίτα του δρόμου, καθώς εδώ το «απλό» με χοιρινό θα ξεκινά από τα 2.20 ευρώ (και τα πιο σύνθετα με μοσχάρι ή προβατίνα θα ακριβαίνουν). Είναι όμως ακριβότερο σε βάρος, διότι είναι πιο μικρό. Για την ακρίβεια είναι δύο φορές μικρότερο από τα «φοιτητικά» πιτόγυρα που παραγεμίζονται με προτηγανισμένες πατάτες και ξεχειλίζουν από λιπαρές φολίδες φθηνού χοιρινού Ολλανδίας με φωσφορικό άλας. (Update, 15/1: Το σουβλάκι ήδη μεγάλωσε καθώς η διάμετρος της πίτας αυξήθηκε κατα δύο εκατοστά, αλλα παραμένει μικρότερο από τα συνηθισμένα).

Όχι ότι δεν μπορείς να βρεις αλλού σουβλάκια με καλό κρέας, όπως του Έντυ στη Νίκαια που είναι εξίσου καλό -και καλύτερο- από του Hoocut διότι ψήνεται στα κάρβουνα. (Αυτό είναι το βασικό μειονέκτημα της γεύσης του νέου μαγαζιού, ότι δεν έχει ανοικτή φωτιά). Η το μνημειώδες σουβλάκι του Κώστα στην οδό Πεντέλης (όχι στου συνονόματου της Αγίας Ειρήνης) που σώζει την τιμή του εδέσματος στην εποχή της ευτέλειας. Αλλά, κακά τα ψέμματα, με λίγες εξαιρέσεις, το παραδοσιακό σουβλάκι τείνει να εξαφανιστεί στην Αθήνα -και σε όλη την Ελλάδα. Οπότε οι 5 σεφ επιτελούν κοινωνικό έργο. Σοβαρολογούμε.

Έπειτα το Hoocut έχει ορισμένα αξιόλογα ατού: Πρώτον το όλο χάζι που κάνεις βλέποντας φροντισμένους σεφ με ποδιές να ξεφουρνίζουν πίτες, να ψιλοκόβουν κρέας με τον μπαλτά – μισοφέγγαρο και να αρταίνουν τα σουβλάκια με σπιτικές σάλτσες από όμορφα βάζα.

Λιάκος και Ζουρνατζής βάζουν τις τελικές πινελιές σε ένα σουβλάκι περιωπής. Μαγκιά των καταξιωμένων σεφ να ανοίξουν ένα όμορφο σουβλατζίδικο.

Δεύτερον την κοπή και το ψήσιμο: Σε αντίθεση με το κάθετο ψήσιμο και το κάθετο κόψιμο του γύρου από τον ντονεριτζή, εδώ ακολουθείται η αντίστροφη διαδικασία. Ο χασάπης -ορατός στο βάθος- κόβει λεπτά το κρέας οριζόντια, και στη συνέχεια ο ψήστης το περνάει γρήγορα από τη σχάρα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είναι ζωηρό και ζουμερό στο στόμα χωρίς να ψήνεται όλη μέρα και να χρειάζεται υπερβολικά ξύγκια για να μείνει λαχταριστό. Βγαίνοντας δε από τη σχάρα ψιλοκόβεται αλύπητα με το μαχαίρι που σας αναφέραμε και θυμίζει την Mezzaluna με την οποία οι Ιταλοί ψιλοκόβουν σκόρδο και βότανα. Πάνω του έχει διάτρητο σαν στένσιλ, το όνομα του μαγαζιού που βγαίνει από το τσιγκέλι (hook) και την κοπή (cut). Μιλάμε δηλαδή για έναν γύρο «της ώρας». Δε μας χαλάει καθόλου το σκεπτικό.

Τέλος το Hoocut προσφέρει διαφορετικές γεύσεις: 4 κρέατα (κοτόπουλο, χοιρινό, μοσχάρι και προβατίνα) με ζωηρές και μυρωδάτες σάλτσες. Ειδικά η προβατίνα, η πιο λαχταριστή πρόταση από όσες δοκιμάσαμε -βελάζεις από ευχαρίστηση!- αναμένεται να γίνει trend και σε άλλα μαγαζιά, όπως συνέβη με τα φαλάφελ.

Τα τέσσερα κρέατα σερβίρονται με τρεις διαφορετικούς τρόπους, τυλιχτά, ανοικτά σε μαλακή πίτα, και εν είδει μερίδας πάνω σε πατάτες τηγανητές. Η τελευταία εκδοχή έμοιαζε λίγο με ατύχημα στην όψη και δεν μας άρεσε όσο το καλοφτιαγμένο τυλιχτό. Αλλά θα πετύχει διότι είναι η «γουρουνιά» (με το συμπάθιο) που ζητάει το κοινό, να βουτάει κάτω από τις σάλτσες με το πλαστικό πηρούνι για να καρφώσει την «ποτισμένη» πατάτα. O tempora, o mores.
Το ρεπερτόριο θα συμπληρώνουν και ορισμένες σαλάτες. Για lunchbreak στα γύρω γραφεία.

//Hoocut, Πλατεία Αγίας Ειρήνης 9, Αθήνα.

TAGS :
κρέας σουβλάκι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook