Anselm_Feuerbach_-_Das_Gastmahl._Nach_Platon_(zweite_Fassung)_-_Google_Art_Project

Plato’s Symposium (Anselm Feuerbach, 1873).

Η αρχέγονη γλώσσα

«Το κόκκινο αυτό κρασί έχει άρωμα φρέσκων φρούτων, είναι γεμάτο και ελαφρά στυφό». Μια φράση γεμάτη αμφιβολίες για το τι είναι κόκκινο, σε ποια κατάσταση ωριμότητας, με τι είναι γεμάτο, ποια είναι τα κόκκινα φρούτα και τι είναι ακριβώς η αίσθηση του στυφού.

Μια φράση, της οποίας κάθε λέξη δεν ξέρουμε τι σημαίνει ακριβώς και πόσο καλά αποδίδει, είναι όμοια με την πραγματικότητα. Ωστόσο, αρχικά, όταν (υποθετικά κατά τον Φουκώ) δόθηκε/δημιουργήθηκε η ομιλία στους ανθρώπους, ήταν το απόλυτα βέβαιο σημείο των πραγμάτων.

Με αυτήν, οι λέξεις και οι φράσεις της περιγραφής ενός κρασιού θα μπορούσαν να αποδώσουν επακριβώς τις αισθήσεις της όρασης, της όσφρησης και της γεύσης. Δηλαδή το όνομα κάθε λέξης θα αντιστοιχούσε επακριβώς και απόλυτα στο πράγμα στο οποίο αναφερόταν και κάθε λάθος θα ήταν εύκολο να επισημανθεί.

Αυτή η σχέση καταστράφηκε (πάλι υποθετικά) με τη Βαβέλ και τότε εξαλείφτηκε η ομοιότητα των λέξεων με τα πράγματα. Σήμερα, οι λέξεις μπορεί να περιέχουν μόνον σημάδια, λείψανα της πρώτης τους ομοιότητας.

Η γευσιγνωσία του κρασιού είναι μια προσπάθεια να ξαναφέρουμε στο φως την καταγωγή της γλώσσας.

Η γλώσσα του κρασιού, το κλειδί του χαμένου κώδικα

Η γευσιγνωσία του κρασιού είναι μια προσπάθεια να ξαναφέρουμε στο φως την καταγωγή της γλώσσας. Όπερ σημαίνει να ξαναβρούμε την αρχέγονη στιγμή που λειτουργούσε ως καθαρή υποδήλωση, αφού αναφέρεται απευθείας στην αντίληψη των αισθήσεών μας.

Ως γλώσσα ορίζεται το εν δυνάμει σύνολο των ομιλιών μιας κοινότητας. Η ομιλία είναι η υλική πραγμάτωση των δυνατοτήτων της γλώσσας. Θεωρείται δευτερεύουσα σε σχέση με τη γλώσσα, αν και χρονικά έχει προηγηθεί.

Με τη γραφή και ιδιαίτερα με την τυπογραφία, οι ήχοι της ομιλίας αποτυπώθηκαν γραπτά. Εάν η ομιλία είχε παραμείνει σε απόλυτη ομοιότητα με τα πράγματα, θα μπορούσε να υπάρχει μια γραφή αποτελούμενη από σημάδια της φύσης, έτσι ώστε να μπορεί να επενεργεί άμεσα πάνω στα πράγματα.

Είναι αυτό που βλέπουμε να έχει μείνει ως κατάλοιπο στα παραμύθια: το ξόρκι που πάντοτε πρέπει να διαβαστεί. Η γλώσσα της οργανοληπτικής δοκιμής, επειδή είναι η μόνη που συνδέει ένα αντικείμενο -το κρασί- με τα αισθητήρια όργανά μας, μπορεί να γίνει ο κρίκος που θα μας οδηγήσει πίσω στη φυσική μας γλώσσα και να σπάσει το χαμένο κώδικα.

 

Διαβάστε ακόμα: Η γευσιγνωσία ως επίκληση στη φαντασία μας

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top