romans

Τα αρχαιοελληνικά κρασιά ήταν σκληρά, ακατέργαστα με δωρική μορφή, λιτά και αυστηρά. («Romans in the Decadence of the Empire», Thomas Couture)

Τα καλλιτεχνικά ρεύματα, όπως και το στυλ των κρασιών, μεταβάλλονται και αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο. Αμφότερα επιβάλλονται από μια συγκεκριμένη «άρχουσα» τάξη ανθρώπων που επικροτούν, για τους δικούς τους λογούς, διεθνώς ή τοπικά το κυρίαρχο κατά περιόδους στυλ για το κρασί.

Για παράδειγμα, το sauvignon blanc, το οποίο πριν από 30 χρόνια δεν το θεωρούσαν ικανό να δώσει από μόνο του κρασί, σήμερα είναι μια από τις παγκόσμιες βεντέτες. Αύριο ίσως να περάσει στη λήθη, όπως έγινε με τα λευκά κρασιά του Ροδανού. Σήμερα κάποιοι επιχειρούν να κάνουν στην Ελλάδα το ίδιο για τη ρετσίνα.

Για να ταιριάξουμε τα δύο αυτά στοιχεία, καλλιτεχνικά ρεύματα και κρασί, ας θεωρήσουμε ότι το σώμα του οίνου είναι η αρχιτεκτονική κατασκευή και το άρωμα η ζωγραφική διακόσμηση.

Για το κρασιά της αρχαιότητας, το κύριο στυλ ήταν η αρχιτεκτονική, το σώμα, αφού το άρωμα αναγκαστικά, εξαιτίας έλλειψης γνώσης και τεχνολογίας δεν αποτελούσε το κυριότερο αισθητικό χαρακτηριστικό.

Τα  πράγματα αρχίζουν από την ελληνική αρχιτεκτονική, γεμάτη ευθείες, και απουσία από καμπύλες, οι οποίες ξεκινούν αργότερα με τη ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Τα αρχαιοελληνικά κρασιά θα πρέπει να είχαν την τέλεια αρχιτεκτονική (σώμα) και την έλλειψη κάθε ζωγραφικής διακόσμησης.

Τα κρασιά είναι ακόμη σκληρά, ακατέργαστα με δωρική μορφή, λιτά και αυστηρά. Ενίοτε με στυλ πιο διακοσμητικό, κορινθιακό, αλλά πάντα χωρίς ζωγραφιές (αρώματα). Σταφύλια καλά ώριμα, χωρίς πότισμα, με φυσική λίπανση και απουσία αρωμάτων, αφού αυτά απαιτούν ζύμωση σε χαμηλές θερμοκρασίες που οι ελληνικές συνθήκες μάλλον δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν.

Για το κρασιά της αρχαιότητας, το κύριο στυλ ήταν η αρχιτεκτονική, το σώμα, αφού το άρωμα αναγκαστικά, εξαιτίας έλλειψης γνώσης και τεχνολογίας δεν αποτελούσε το κυριότερο αισθητικό χαρακτηριστικό του κρασιού. Η προσθήκη αλκοόλης σε κρασιά όπως το πορτογαλικό Πορτ και το ισπανικό Σέρι (παλιότερες ρωμαϊκές κατακτήσεις) δημιούργησε κρασιά που μπορούσαν να μεταφερθούν με ευκολία χωρίς τον κίνδυνο της αλλοίωσης, με άφθονες καταβολές στην ρωμαϊκή αρχιτεκτονική, στερώντας τα από την αρχαιοελληνική απλότητα και κομψότητα.

Η ανακάλυψη από τους Γάλλους ότι η προσθήκη ζάχαρης μπορεί να αυξήσει τον αλκοολικό βαθμό των κρασιών (όπως η ικανότητα να κτίζουν ψηλότερα κτίρια) άλλαξε το σκηνικό δημιουργώντας το γοτθικό στυλ. Βαριά επιβλητικά οικοδομήματα με τις γωνιώδεις καμπύλες να αρχίζουν να εμφανίζονται και το αυξημένο οινόπνευμα να τα στηρίζει, αλλά και να τα κάνει υπερβολικά και ογκώδη.

 

Διαβάστε ακόμα: Μετά τις διακοπές, στη βεράντα, en garçon.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top