Το τυρί σαν χιόνι ραίνει τις πέννες με την αμαρτωλή άσπρη σάλτσα που την χαρακτήριζε η μυρωδιά του σκόρδου αλλά και του λαδιού τρούφας.

Όσο και αν φαίνεται παράξενο, λατρεύω τον Αύγουστο να μένω στην Αθήνα. Απολαμβάνω αυτή την πόλη καλύτερα όταν όλοι έχουν πάρει το δρόμο για τις παραλίες και τα νησιά. Αυτή η ησυχία της, η εύκολη και γρήγορη μετακίνηση χωρίς κίνηση είναι κάτι που μόνο αν μείνετε στην πρωτεύουσα τέτοιο καιρό να το καταλάβετε. Μια λοιπόν από τις αγαπημένες μου βόλτες είναι να κατεβαίνω προς παραλία. Στον Άλιμο και στο Παλιό Φάληρο, να περπατάω δίπλα στη θάλασσα χαζεύοντας τον ήλιο να πέφτει και να φτάνω μέχρι τα «σπιτάκια» της Μαρίνας Φλοίσβου.

Το Napolitivo φέτος συμπληρώνει τρία χρόνια.

Το περπάτημα όπως ξέρετε ανοίγει την όρεξη-όχι ότι φυσικά μου λείπει, αλλά δικαιολογίες ψάχνουμε. Έτσι σχεδόν πάντα καταλήγω σε ένα από τα τραπέζια του όμορφου και φινετσάτου Napolitivo για μια λαχταριστή, τραγανή ναπολιτάνικη πίτσα. Μόνο που αυτή την φορά, το σχέδιο ήταν πιο οργανωμένο και δεν ήμουν μόνος αλλά είχα και παρέα. Και παρέα που είχε ορέξεις.

Η Νάπολη έφτασε στην Μαρίνα Φλοίσβου μέσω του Napolitivo.

Να κάνω εδώ όμως μια παρένθεση και να σας πω- αν ήδη δεν το γνωρίζεται- ότι το Napolitivo που φέτος συμπληρώνει τρία χρόνια εκεί στα νότια φτιάχνει ίσως μια από τις καλύτερες πίτσες στην Αθήνα. Για να φανταστείτε έχουν εκπαιδεύσει τους pizzaioli τους με μάστορες της πίτσας από την Νάπολη, τον κόκκινο επιβλητικό ξυλόφουρνο που κοσμεί την ανοιχτή κουζίνα τον έχουν φέρει κατευθείαν από την Νάπολη- και αυτόν- και τέλος όλες οι πρώτες ύλες έρχονται απευθείας από την Ιταλία. Όσο για την συνταγή για το ζυμάρι τους, βέρα ναπολιτάνικη: νερό, αλεύρι, μαγιά, αλάτι ανακατεύονται στις σωστές ποσότητες για να δώσουν ένα ζυμάρι που στη συνέχεια θα μείνει από 12 μέχρι 24 ώρες να ξεκουραστεί πριν στολιστεί, ψηθεί και σερβιριστεί.

Pεκορίνο από την Τοσκάνη, σαλάμι από την Νάπολη, παρμεζάνα και προσούτο. To καλύτερο ξεκίνημα.

Επιστρέφω όμως στο «έγκλημα» της εν λόγω ημέρας. Ξεκινήσαμε χαλαρά θα έλεγα με aperitivi και μια ποικιλία από τυριά και αλλαντικά από την γείτονα χώρα. Και όση ώρα βουτάγαμε στο πεκορίνο από την Τοσκάνη, στο σαλάμι από την Νάπολη, στην παρμεζάνα και στο προσούτο καταστρώναμε το σχέδιο για την συνέχεια.

Στο Napolitivo έχουν εκπαιδεύσει τους pizzaioli τους με μάστορες της πίτσας από την Νάπολη.

Αρχικά μια σαλάτα Caprese με βουβαλίσια μοτσαρέλα, τοματίνια, ρόκα και μια ελαφριά βινεγκρέτ από παλαιωμένο βαλσάμικο και ελαιόλαδο. Μαζί ζητήσαμε την focaccia con funghi. Ένα λαχταριστό πιάτο που άντεξε μόλις λίγα λεπτά πάνω στο τραπέζι. Ίσα ίσα που πρόλαβα να βγάλω μια φωτογραφία για να την ανεβάσω στο Instagram.

Ένα δροσερό απεριτίφ πάντα χρειάζεται και στο Napolitivo το βρίσκεις εν αφθονία.

Και με αυτές τις συνοπτικές διαδικασίες περάσαμε στο «στάδιο pasta». Φυσικά ζητήσαμε δύο: τις πέννες pollo e funghi και τα λιγκουίνι all amatriciana. Ελαφρώς καυτερά τα δεύτερα με ωραία κόκκινη σάλτσα ενώ οι πέννες σωστά βρασμένες και αυτές, είχαν μια αμαρτωλή άσπρη σάλτσα που την χαρακτήριζε η μυρωδιά του σκόρδου αλλά και του λαδιού τρούφας.

Η ώρα της αυθεντικής ιταλικής πίτσας.

Και μετά από αυτό το ευχάριστο στάδιο των ζυμαρικών περάσαμε στο κυρίως μας θέμα: την πίτσα. Άλλωστε για αυτό είχαμε έρθει. Μια Diavola con uovo και μια Prosciutto e rucola πρόβαλαν στο τραπέζι μας. Η Diavola δεν ήταν και τόσο καυτερή και είχε ενδιαφέρον που στη βάση της μαζί με την κόκκινη σάλτσα είχε χτυπημένα αυγά που ψήθηκαν μαζί με το ζυμάρι.

Ο συντάκτης του Andro Βασίλης Δημαράς επί τω έργω.

Η δεύτερη ήταν πιο δροσερή και πιο ελαφριά που μας επέτρεψε να παίξουμε με τα πολλά και διαφορετικά λάδια που έχουν στο τραπέζι. Και οι δύο είχαν αυτό το τραγανό και νόστιμο θυμάρι που κανείς μας δεν ήθελε να αφήσει στην άκρη. Θα πηγαίναμε και για τρίτη όμως είπαμε να αφήσουμε χώρο και για το γλυκό. Ενα tiramisù και μια Panna cotta με σως φράουλας έκαναν τον καλύτερο επίλογο της βραδιάς.

Prosciutto e rucola: η πίτσα σε καλεί να την τιμήσεις.

Στο Napolitivo θα επιστρέψω ξανά αυτές τις μέρες. Όχι μόνο γιατί έτσι άδεια όπως είναι η Αθήνα από το κέντρο δεν αργώ πολύ, ούτε για την όμορφη θέα που έχουν τα τραπέζια του στα κότερα και τα σκάφη της μαρίνας, αλλά γιατί θέλω να ξαναφάω αυτή την πίτσα Diavola. Αλλά μόνος μου αυτή την φορά.

Έτοιμη να μπει στον ξυλόφουρνο. Εκεί θα πάρει τον απαραίτητο χρόνο για να γίνει λαχταριστή.

Δεν γίνεται να μην τελειώσεις με ένα tiramisù. Φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο που ζητάει την προσήλωσή σου.

Panna cotta με σως φράουλας: ένας γλυκός επίλογος που μάς αξίζει.

Δροσερά και ευκολόπιοτα aperitivi. Τι άλλο να ζητήσεις;

 

//INFO

Napolitivo, Λεωφ. Ποσειδώνος 702, Παλαιό Φάληρο, τηλ. 2109840112

 

Διαβάστε ακόμα: 40Forty,  για χαλαρωτικό fooding στην Astir Beach.

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top