Ο βουβός κρότος της Νέας Ελληνικής Κουζίνας

Το παράδειγμα του γεύματος που παρέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο Γάλλο ομόλογό του με τα κακέκτυπα πιάτα της Γαλλική παράδοσης είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Χίλιες φορές να τον πήγαιναν πχ. στην εικονιζόμενη Cookoovaya σπάζοντας «επίτηδες» το πρωτόκολλο. (Φωτογραφία: cookoovaya.gr)

Στην πραγματεία του σύγχρονου κριτικού γεύσης Επίκουρου «Νέα Ελληνική Κουζίνα», ο συγγραφέας αναλύει την ιστορική συνέχεια της ελληνικής γαστρονομικής παράδοσης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και μας αφήνει μια υπόσχεση, ότι η σύγχρονη γενιά μαγείρων είναι ικανή να φέρει μια συγκλονιστική τροπή στην πορεία της.

Η σημερινή γενιά είναι αυτή που διδάχτηκε όλες τις σύγχρονες τεχνικές, έσκυψε με απαράμιλλο ερευνητικό πάθος πάνω από τις ρίζες της ελληνικής γαστρονομίας και ενσωμάτωσε με μοναδική ευρηματικότητα και τέχνη υλικά, τάσεις και ολόκληρες παραδοσιακές συνταγές, στο σύγχρονο ρεπερτόριό της.

Αρκεί μια επίσκεψη στα εμβληματικότερα εστιατόρια της χώρας, από το Etrusco στην Κέρκυρα, μέχρι τη Σελήνη στη Σαντορίνη κι από τη Ντομάτα στη Χαλκιδική, έως το Aleria στο Μεταξουργείο για να αντιληφθεί κανείς ότι το επίπεδο της Νέας Ελληνικής Κουζίνας είναι τέτοιο που εκπλήσσει και τους πλέον δύσπιστους.

Μέσα από αυτή την έξαρση της δημιουργικότητας και της φαντασίας των μαγείρων, αλλά και τις διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες τους, διαφαίνεται μια κοινή αναφορά. Μια εκλεκτική συγγένεια που έγκειται στην περιστροφή όλων γύρω από την πλούσια γαστρονομική παράδοση του τόπου μας. Ε, αυτό είναι ένα κίνημα!

Όπως η «γενιά του ‘30» κατάφερε να γίνει κίνημα ισχυρό που φέρνοντας νέο αέρα από «την ξένην», έδωσε φτερά στην καλλιτεχνική και λογοτεχνική έκφραση ενός στερημένου δημιουργικά έθνους, έτσι και η σύγχρονη γενιά μαγείρων οδεύει προς τη διεκδίκηση των δικών της τίτλων τιμής σε μια χώρα που εστιατορικά υπήρξε για δεκαετίες, έρημος.

Υπάρχουν πλέον τα εστιατόρια που έλειπαν κατά το παρελθόν από τον τόπο μας, υπάρχουν οι υψηλές τεχνικές, υπάρχει και η πρόσβαση σε αμέτρητα υψηλής ποιότητας υλικά, έχουν έρθει τα βραβεία, έχει γίνει και ο ανάλογος (τοπικός) ντόρος. Τι λείπει; Λείπει το συνολικό brand identity, λείπει το κατάλληλο marketing plan, ώστε όλη αυτή η αξία και η υπεραξία που έχει δημιουργηθεί να βρει τη θέση της στην παγκόσμια γαστρονομική ιστορία.

Διαβάστε ακόμα: Δημήτρης Καλαβρός – Γουσίου, «Δεν βλέπω αδιέξοδα, αλλά προκλήσεις που κρύβουν ευκαιρίες»

Ποιος όμως θα ασχοληθεί με κάτι τέτοιο στα σοβαρά, όταν η ίδια η πολιτεία γυρίζει αδιάφορα την πλάτη της στις προσπάθειες μαγείρων και εστιατόρων, παραγωγών, οινοπαραγωγών και sommeliers; Όταν αγνοεί επιδεικτικά την ύπαρξη της Νέας Ελληνικής Κουζίνας και των εκατοντάδων πλέον άξιων εκπροσώπων της σε όλη την επικράτεια; Το παράδειγμα του γεύματος που παρέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο Γάλλο ομόλογό του με τα κακέκτυπα πιάτα της Γαλλική παράδοσης ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Χίλιες φορές να τον πήγαιναν π.χ. στην Cookoovaya σπάζοντας «επίτηδες» το πρωτόκολλο, παρά αυτό το μαγειρικό μαρτύριο στο οποίο τον υπέβαλαν.

Η ουσία είναι πως η Νέα Ελληνική Κουζίνα, όπως την ψυχανεμίστηκε ο μοναδικός Αλβέρτος -«Επίκουρος»- Αρούχ, είναι εδώ για να μείνει. H πολιτεία, οι αρμόδιοι φορείς και όλοι εμείς οφείλουμε να την αγκαλιάσουμε, να την αναδείξουμε, να την κάνουμε σημαία για χάρη τουλάχιστον του όχι ευκαταφρόνητου ποσοστού των τουριστών που ταξιδεύουν πρωτίστως για να γευτούν. Το πως θα πετύχουμε αυτό το ομαδικό ποιοτικό άλμα είναι πεδίο προς διερεύνηση, αλλά ας ξεκινήσουμε από τα απλά:

Ας προσκαλέσουμε τους ξένους δημοσιογράφους της γαστρονομίας από τα μεγαλύτερα περιοδικά, sites και εφημερίδες σε οδοιπορικά στα καλύτερα δείγματα εστιατορίων της Ν.Ε.Κ. δίνοντάς τους μια συνολική εικόνα για το χθες, το σήμερα και το αύριο της ελληνικής γαστρονομίας. Έπειτα, ας φέρουμε τη Ν.Ε.Κ. σε εμβληματικά εστιατόρια του εξωτερικού με βραδιές όπου θα μαγειρεύουν αναγνωρισμένοι σεφ από την Ελλάδα. Ήδη μπορώ να φανταστώ τα αφιερώματα στα ξένα περιοδικά, που θα μιλάνε για «το νέο μαγειρικό κίνημα που άλλαξε τη γαστρονομική ιστορία της πολύπαθης Ελλάδας».

Η Νέα Ελληνική Κουζίνα δεν είναι απλά μια φάση της ελληνικής γαστρονομικής συνέχειας. Είναι η πιο σημαντική έως τώρα καμπή στη γευστική ιστορία του τόπου, μαζί με την αναγέννηση της ελληνικής αμπελουργίας και οινοποιίας. Στην πλούσια παράδοση και στην ευλογημένη παραγωγή ήρθε να προστεθεί η γνώση, το ταλέντο και η φαντασία. Αν δεν το έχετε αντιληφθεί σας προτρέπω να ανακαλύψετε τον εκρηκτικό θησαυρό που σιγοβράζει σε κάβες και μαρμίτες, και είναι έτοιμος να «σκάσει» στο παγκόσμιο στερέωμα.

Διαβάστε ακόμα: Επίκουρος – Αναζητώντας τη χαμένη γεύση

TAGS :
εστιατόρια Νέα Ελληνική Κουζίνα προιοντα τεχνικές υλικά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook