_MG_1801

«Θέλω να δείξω στον Έλληνα τι σημαίνει αυθεντική ιταλική πίτσα, κι όχι αυτό το… ψωμί με προϊόντα, που του σερβίρουν», εξηγεί ο Ιταλός πιτσαϊόλο του Nonna Edda, Αντρέα Σεράνι. Φωτογραφία: Βασίλης Καλέγιας

Ελάχιστοι πιτσαϊόλο στην Ελλάδα ξεφουρνίζουν τις πίτσες τους με τον αυθεντικά ιταλικό τρόπο. Όπως, για παράδειγμα, το «Lolo’s» στην Αντίπαρο, το οποίο ‒δυστυχώς για όσους δεν έχουν δοκιμάσει‒ πέφτει κομματάκι μακριά για παραγγελία. Στην Αθήνα, πάλι, τα περισσότερα delivery μεταφέρουν λιπαρές «τάρτες», που κληροδοτούν στους πεινασμένους λιγοστή απόλαυση και περίσσιο «φούσκωμα». Όχι, όμως και η «γιαγιά Έντα».

Εκ πρώτης όψεως η «Nonna Edda» μοιάζει με ένα συνηθισμένο, συνοικιακό μαγαζάκι. Μόλις, όμως, ο ανυποψίαστος πελάτης εναποθέσει στο στόμα του το λεπτό και τραγανό ζυμάρι του Ιταλού πιτσαϊόλο Αντρέα Σεράνι, αντιλαμβάνεται μεμιάς ότι απέναντί του στέκει ένας «ψημένος» τεχνίτης από εκείνους που «ευδοκιμούν» αποκλειστικά στα νότια της Ιταλίας. Ο Αντρέα ξέρει καλά τη δουλειά του. «Σημαδεμένος» με κάμποσα τατού στα χέρια, πετάει τα ζυμάρια του στον αέρα με τη σιγουριά ενός «καλλιτέχνη», ενώ από δίπλα τα ψιλοκομμένα ζουμερά λουκάνικα από την Τοσκάνη ανοίγουν την όρεξη πριν από το ξεφούρνισμα.

Ο Αντρέα Σεράνι. Φωτογραφία: Βασίλης Καλέγιας

Ο Αντρέα Σεράνι. Φωτογραφία: Βασίλης Καλέγιας

Την τέχνη της πίτσας την έμαθε στην πατρίδα του (πού αλλού;), έμελλε όμως να την εξασκήσει στην Ελλάδα, καθότι «μετανάστης του έρωτα», όπως λέει ο ίδιος. «Βλέπω τον εαυτό μου ως πρέσβη της ιταλικής κουζίνας. Θέλω να δείξω στον Έλληνα τι σημαίνει αυθεντική ιταλική πίτσα, κι όχι αυτό το… ψωμί με προϊόντα, που του σερβίρουν», εξηγεί. «Το ζυμάρι είναι η ταυτότητα του καλού πιτσαϊόλο. Πρέπει πάντα να είναι λεπτό και ελαφρύ, να μη φουσκώνει αυτόν που το τρώει. Πίτσα με τόσο χοντρό ζυμάρι, όπως εδώ, στην Ιταλία πουλάνε μόνο οι φούρνοι. Και δεν λέγεται πίτσα, αλλά crescia».

Οι εγχώριες «ανορθογραφίες» συνεχίζονται και σε άλλους τομείς. «Έχω προσέξει ότι συχνά χρησιμοποιείτε τυριά, όπως γκούντα και διάφορα άλλα. Η πίτσα απαιτεί μοτσαρέλα και γενικά δεν πρέπει να φορτώνεται με πολλά υλικά. Τρία-τέσσερα αρκούν, για να μη συγκρούονται οι γεύσεις μεταξύ τους. Και σε ποσότητες συγκρατημένες, ώστε να “ακούγεται” η ζύμη στον ουρανίσκο».

Το μενού στη «Nonna Edda» προσφέρει πληθώρα επιλογών: από την εξαιρετική stracchino με το λευκό κρεμώδες τυρί, τη λιωμένη μοτσαρέλα, τη ρόκα και τα ζουμερά ντοματίνια μέχρι την affumicata με το καπνιστό τυρί πρόβολα, το πεντανόστιμο προσούτο και την πανταχού παρούσα τραγανή ζύμη.

Το καλύτερο βέβαια, είναι η σχέση ποιότητας/τιμής. Διότι, όσο καλά και αν «χαρτογραφήσει» κάποιος τις αθηναϊκές πιτσαρίες, δύσκολα θα «ανακαλύψει» αυθεντική ιταλική πίτσα οκτώ κομματιών με κόστος που δεν ξεπερνά τα 5 ευρώ (και τα 10 στη συσκευασία γίγας). Εξ ου και το delivery είναι διαρκώς στο δρόμο, εξυπηρετώντας, εκτός από τους πεινασμένους της Καισιαριανής, και εκείνους των γειτονικών περιοχών (Παγκράτι, Βύρωνας).

Ποιο είναι, άραγε, το μυστικό του σεφ; «Ε, αυτά, όπως λέμε και στην Ιταλία, δεν λέγονται. Μονάχα τρώγονται…».

// Εθνικής Αντιστάσεως 62-64, Καισαριανή, τηλ.: 210-7240024.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top