Η γαστρονομική saudade της «Αγανάκτησης» 
«Το δικό μου σουβλάκι, Ιπποκράτους και Ναυαρίνου, είναι ψυχοθεραπεία» 
Τα top σουβλάκια -με πίτα λαδωμένη- στη ζωή της Λίνας Γιάνναρου 
Ο γύρος του off Broadway «Αχιλλέα» είναι… «όποιος προλάβει» 
Τα καλύτερα απλά, «vintage» σουβλάκια, από την Κρήτη ως τη Θεσσαλονίκη 
«Πίτα αφράτη, χωρίς πολλά λάδια και ξεροψημένη, κρεατάκι μπόλικο και νόστιμο, ικανή ποσότης τζατζικιού και ροδέλες φρέσκιας κρουστής ντομάτας, καυτερό κοκκινοπίπερο, όλα μαζί σε σωστή δοσολογία ώστε κανένα υλικό να μην επισκιάζει το άλλο, ένα σύνολο ονειρεμένο».
Όταν ήμασταν μαθήτριες, τότε που οι φακές και τα γιουβαρλάκια της οικογενειακής κατσαρόλας μάς άφηναν παγερά αδιάφορες, το σουβλάκι ήταν για μας καθημερινή υπόθεση. Σχολάγαμε από το σχολείο, κατηφορίζαμε τη Φωκίωνος Νέγρη, προσπερνάγαμε τα κι εκεί καλά σουβλατζίδικα («Βιολέττα» και «Μίμης ο Σπεσιαλίστας» για όσους θυμούνται) και στρίβαμε αριστερά στην Επτανήσου για να βγούμε στην μικρή πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Εκεί μας περίμεναν ο «Διόνυσος», τα σουβλάκια του και τ’ αγόρια – όλες οι χαρές σε ένα ραντεβού.
Παίρναμε τα σουβλάκια στο χέρι και πηγαίναμε να τα φάμε στα σκαλάκια της πλαϊνής εισόδου της εκκλησίας. Καβάτζα περίφημη και με τα όλα της. Μακριά από τα μάτια των γονιών, με σκαλάκια φαρδιά που εκτελούσαν χρέη τραπεζοκαθίσματος, εκεί οι τσάντες οι σχολικές, εκεί και οι μπίρες, που ανανεώνονταν με κοινό ρεφενέ.
«Από εδώ όλα αυτά τα χρόνια (ανοιχτός συνεχώς από το 1969) έπαιρναν τη… δόση τους σε σουβλακοφαγία ο Σημίτης και η Ζωή Λάσκαρη, σύσσωμη η οικογένεια των Μικρούτσικων, γευσιγνώστες τρανοί…»
Τα χρόνια πέρασαν, εγώ έφυγα από την Κυψέλη, ο «Διόνυσος» όμως έμεινε εκεί, πήρε και το απέναντι γωνιακό μαγαζί για να στεγάσει τη μεγάλη πελατεία του. Τάισε σουβλάκι πίτα-γύρο μερακλήδικο φουρνιές μαθητών, οικογένειες που έπαιρναν το βραδινό τους τα καλοκαίρια στα τραπέζια της πλατείας, έγινε διάσημος σε όλη την Αθήνα. Από εδώ όλα αυτά τα χρόνια (ανοιχτός συνεχώς από το 1969) έπαιρναν τη… δόση τους σε σουβλακοφαγία ο Σημίτης και η Ζωή Λάσκαρη, σύσσωμη η οικογένεια των Μικρούτσικων, ηθοποιοί που τέλειωναν το θέατρο αργά, γευσιγνώστες τρανοί. Αναφέρομαι στον φοβερό και τρομερό Επίκουρο, που δεν υπάρχει πια. Αν και κέρβερος στις κριτικές του για εστιατόρια της «υψηλής γαστρονομίας», εδώ μαλάκωνε: στεκόταν στην ουρά με τους υπόλοιπους και περίμενε με λαχτάρα να πιάσει στα χέρια του το «καλύτερο σουβλάκι της Αθήνας». Τον «Διόνυσο», αυτός ο τόσο φειδωλός σε κομπλιμέντα, τον έχει αναφέρει μετά πολλών επαίνων όχι μόνο σε ένα, αλλά σε κάνα δυο βιβλία του.
Προχτές, ξαναπάω στην παλιά μου γειτονιά, και πάλι με τη φίλη την συμμαθήτρια και κολλητή, είμαστε πια μεγάλες και δεν έχουμε ανάγκη από «καβάτζες», εδώ ερχόμαστε όταν θέλουμε να απολαύσουμε «πραγματικό σουβλάκι», όπως αυτό της παιδικής μας ηλικίας. Συναντάμε και τον Ζωρζ, τον Γαλλολιβανέζο, που σερβίρει εδώ και 30 χρόνια και τα έχει δει όλα, μαζί και την αλλαγή της Κυψέλης, που «έχασε τον κόσμο της και την ομορφιά που είχε κάποτε».
Διαβάστε ακόμα: «Εδώ στη Νίκαια γνώρισαν το κεμπάπ οι Έλληνες, από το 1924!»
Τα σουβλάκια του «Διόνυσου» όμως δεν έχασαν τίποτα. Είναι ακόμη, παρότι έχουν προσθέσει σύμφωνα με τις τάσεις της εποχής και κάποια μαγειρευτά, φαγάκια νόστιμα κι απλά, που χορταίνουν εργένηδες και συνταξιούχους της γειτονιάς, το αδιαφιλονίκητο bestseller. Πίτα λοιπόν αφράτη, χωρίς πολλά λάδια και ξεροψημένη, κρεατάκι μπόλικο και νόστιμο, ικανή ποσότης τζατζικιού και ροδέλες φρέσκιας κρουστής ντομάτας, καυτερό κοκκινοπίπερο, όλα μαζί σε σωστή δοσολογία ώστε κανένα υλικό να μην επισκιάζει το άλλο, ένα σύνολο ονειρεμένο που βγάζει πικάντικα ζουμάκια στον πάτο, κι αυτά τα κάνουμε παπάρα μαζί με την τελευταία μπουκιά.
«Είναι παρήγορο που κάποια πράγματα μικρά και όμορφα –όπως τα αληθινά σουβλάκια του ‘’Διόνυσου’’– μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο».
Αυτά λοιπόν για τα αληθινά σουβλάκια του «Διόνυσου». Είναι παρήγορο που κάποια πράγματα μικρά και όμορφα μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, σας τον συστήνω ανεπιφύλακτα κάθε φορά που η όρεξή σας τραβάει ένα σουβλάκι καλό και μερακλήδικο. Η Κυψέλη τις κρατάει τις παραδόσεις «κι ας μην είναι πια όπως παλιά»…
// «Διόνυσος»: Ιθάκης 9-12, Κυψέλη, τηλ. 210 8211369, 210 8819079, 210 8236320.
Η Νενέλα Γεωργελέ γράφει τη στήλη «Taste Police» της Athens Voice.
Διαβάστε ακόμα: Οι μυστικές διευθύνσεις της Αντζελίνας Καλογεροπούλου (Two Minutes Angie)
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
