Τα αγαπημένα ποτά των συγγραφέων: για να ξέρουμε τι να πίνουμε

O Έρνεστ Χέμινγουεϊ ήταν το κλασσικότερο παράδειγμα συγγραφέα που δεν άφησε γουλιά να του ξεφύγει από το ποτήρι του (Photo by Archivio Cameraphoto Epoche/Getty Images).

Ποτάμια λέξεων. Ένα ορμητικό κύμα που ποτέ δεν σταματάει (ευτυχώς). Μια φρενήρης κατάβαση στα έγκατα της ανθρώπινης περίπτωσης. Αυτό δεν κάνουν άλλωστε οι συγγραφείς; Βλέπουν αυτό το σκοτεινό δωμάτιο που κουβαλάει ο καθένας μας. Προηγουμένως, βέβαια, έχουν κάνει μια πρώτη κατάδυση στα δικά του έγκατα.

Δεν είναι εύκολη η κάθοδος. Ποτέ και για κανέναν. Προϋποθέτει αντοχή χιλίων πανθήρων. Κι αν δεν την έχεις κάπως, με κάποιο τρόπο, πρέπει να την βρεις. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι συγγραφείς που αγαπήσαμε και αγαπάμε είναι κατεξοχήν εμμονικοί άνθρωποι κι ακόμη περισσότερο εθισμένοι σε ποικίλες έξεις. Τσιγάρο, ναρκωτικά, κατάθλιψη, χάπια και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστείς κανείς.

Το αλκοόλ, φυσικά, δεν μπορεί να λείπει από τον αναγκαίο κατάλογο «πρώτης ανάγκης» που χρειάζονται για να θέσουν σε λειτουργία τις εσωτερικές τους δυνάμεις. Ακόμη και τα ποτά που επέλεγαν δεν είναι άσχετα με τον χαρακτήρα και τις ιδιομορφίες τους. Πολλά από αυτά έχουν μείνει στην ιστορία και έχουν ταυτιστεί μαζί τους. Ενδέχεται να μην το γνωρίζουμε, καθώς τα πίνουμε κι εμείς αμέριμνοι στην άκρη κάποιου μπαρ, αλλά πριν από εμάς τα έχουν δοκιμάσει εμπνευσμένα «στόματα» και τους βοήθησαν να πέσουν με τα μούτρα στην επόμενη λέξη, και την επόμενη και τέλος δεν έχει το ευτυχές μαρτύριο. Ιδού, λοιπόν, κάποιες ενδεικτικές περιπτώσεις συγγραφέων και των αγαπημένων τους ποτών.

O Tσαρλς Μπουκόφσκι ήταν λάτρης των σκληρών συνδυασμών.

To Boilermaker του Μπουκόφσκι

Από τους συγγραφείς που πρέπει να έχει δοκιμάσει όλων των ειδών τα ποτά σε διάφορες μίξεις και παραλλαγές. Το αλκοόλ ήταν σύμφυτο με τον Τσαρλς Μπουκόφσκι. Έχει καταναλώσει τόνους από δαύτο, το έχει υμνήσει, έχει αναφερθεί πολλάκις στα μεθύσια του και τα κατορθώματά του στα μπαρ. Από όλα τα ποτά που έχει κατεβάσει, αυτό που του άρεσε περισσότερο ήταν μια σκληροπυρηνική εκδοχή που μπορεί να στείλει τον άμαθο στο… πάτωμα. Είναι το boilermaker. Τουτέστιν: μια κλασική lager μπίρα αναμεμειγμένη με σφηνάκι από ουίσκι. Το ένα μέσα στο άλλο, το ένα διαδοχικά μετά το άλλο (σε απόσταση δευτερολέπτων): όπως μπορεί ο καθένας. Ο Μπουκόφσκι είναι γνωστός και μη εξαιρετέος. Από τις Σημειώσεις ενός Πορνόγερου έως τα ύστερα έργα του (κυρίως ποίηση) κατάφερε να φέρει στην επιφάνεια τους low life του αμερικανικού ονειρού. Σκληρός, κυνικός, κατ’ ουσίαν ένας ρομαντικός με την ουσιαστική έννοια του όρου.

Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ αγαπούσε το καλό ποτό και ξεχώριζε το mojito (Photo by Archivio Cameraphoto Epoche/Getty Images).

Το mojito του Papa-Ernest

Είναι γνωστό τοις πάσι πως ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ αγαπούσε το καλό ποτό. Έχει γράψει υπό την επήρειά του, έχει γράψει γι’ αυτό σε αρκετές σελίδες του και το έχει χαρεί με τη ψυχή του. Το ουίσκι ήταν πάντα ψηλά στις προτιμήσεις του, αλλά αυτό που απολάμβανε πραγματικά ήταν το κλασικό mojito. Φυσικά, είναι περιττό να πούμε πως οι ποσότητες που κατανάλωσε ήταν αρκετές για να στείλουν κάποιον άλλο στο νοσοκομείο. Ο Χέμινγουεϊ αντιμετώπιζε τον αλκοολισμό του με μια δόση ανδρικού ηρωισμού. Ο «Χεμ» είναι ο συγγραφέας που ανανέωσε πολλά στοιχεία της αμερικανικής λογοτεχνίας. Η λιτή, έως δωρική γραφή του, αποτέλεσμα του φροντιστηρίου που του έκανε ο Γερτρούδη Στάιν τον οδήγησε αρχικά στη μικρή φόρμα φτιάχνοντας ανυπέρβλητα διηγήματα. Στη μεγάλη φόρμα, όμως, έδειξε πόσο μεγάλος μάστορας είναι (βλ. Για ποιον χτυπάει η καμπάνα, Αποχαιρετισμός στα όπλα και κάμποσα άλλα). Ως δημοσιογράφος κάλυψε τα δραματικά γεγονότα της Σμύρνης, αλλά και τον ισπανικό Εμφύλιο.

Πάρτε ιδέες από την Χόλι Γκολάιτλι του Τρούμαν Κάποτε και το Pisco Sour που έπινε (Photo by Harry Dempster/Express/Getty Images).

Το pisco sour του Τρούμαν

Άνθρωπος των ξέφρενων πάρτι και των επίσημων δεξιώσεων, ο Τρούμαν Καπότε ήταν μια περίεργη περίπτωση συγγραφέα. Αν και τριγυριζόταν από κόσμο, ο ίδιος έχει παραδεχθεί πως αισθανόταν και μια μορφή απέχθειας προς όλον αυτόν τον συρφετό που τον κύκλωνε. Πολλές φορές προτιμούσε να τα πίνει μόνος του. Στο μυθιστόρημά του Breakfast at Tiffany’s? γράφει με ιδιαίτερο τρόπο για το Pisco Sour που έπινε η ηρωίδα του, Χόλι Γκολάτλι, στα επικά πάρτι που πήγαινε.Ο Καπότε με το βιβλίο του «Εν ψυχρώ» έγινε ο συγγραφέας που έφερε στο προσκήνιο ένα νέο λογοτεχνικό είδος, το λεγόμενο faction όπου η ερευνητική δημοσιογραφία λειτούργησε ταυτοχρόνως με τη μυθοπλασία παράγοντας βιβλία που διαπερνούν τα δύο είδη δημιουργώντας ένα ενδιάμεσο. Το συγκεκριμένο βιβλίο θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας.

Πολλά γαλόνια ουίσκι. Αυτό ήταν το… διαιτολόγιο του Ντύλαν Τόμας (Photo by Culture Club/Getty Images).

Το ουίσκι του Ντύλαν

Δοκίμασε πολλά ποτά στη ζωή του ο Ντύλαν Τόμας. Πολλά και διαφορετικά. Στον πάτο του ποτηριού είδε οράμα, σχημάτισε πρωτόγνωρες εικόνες. Καμία όμως δεν συγκρίνεται με αυτό που του πρόσφερε το ουίσκι. Ήταν η στιγμή της «αποκάλυψης» για τον γενναίο ποιητή. Όταν το στόμα του γέμισε από την πλούσια σπιρτάδα του ουίσκι κάτι μέσα του σάλεψε δυνατά. Έκτοτε δεν αποχωρίστηκε ποτέ το ουίσκι. Πολλά μπουκάλια, για να είμαστε ακριβείς με τις επιδόσεις του ανδρός. Αν και πέθανε μόλις στα 39 του, ο Τόμας είχε προλάβει να γράψει ουκ ολίγες ποιητικές συλλογές (ήδη από τα 19 του είχε κάνει την εμφάνισή του). Η φήμη του είχε αγγίξει ακόμη και ανθρώπους της εργατιάς που δεν ήταν εξοικειωμένοι με την ποίηση. Το 1930 που ο σουρεαλισμός ήταν το κυρίαρχο ρεύμα, ο Τόμας κατάφερε να αρθρώσει τη δική του φωνή και να φτιάξει μια δική του, ολότελα προσωπική, σχολή.

To Old Fashioned ήταν το αγαπημένο κοκτέιλ του Σέργουντ Άντερσον.

Το Old Fashioned του Σέργουντ

Ήταν από τους πρωτοπόρους της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ο Σέργουντ Άντερσον αποτέλεσε τη μήτρα από την οποία ξεπήδησε ο Γουίλιαμ Φώκνερ, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο Σκοτ Φιτζέραλντ. Φυσικά, κι αυτός με τη σειρά του είχε τον δικό του «θεό» που μνημόνευε συχνά. Δεν είναι άλλο από το κοκτέιλ Old Fashioned. Σταθερή αξία. Η συλλογή διηγημάτων του Σέργουντ Άντερσον Οχάιο-Ουάινσμπεργκ θεωρείται έως τις μέρες μας ένα βιβλίο-επιτομή της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ο Χέμινγουεϊ το έχει παραδεχθεί πως δίχως τον Άντερσον δεν θα είχε γράφει διηγήματα. Η συγκεκριμένη συλλογή ήταν η πρώτη που έφτιαξε το είδος chain-novels. Ητοι: διηγήματα που κινούνται στον ίδιο χώρο και παρά την αυτονομία τους συλλειτουργούν.

Ο Τενεσί Γουίλιαμς ήταν αρκετά επιλεκτικός στο τι ποτό επέλεγε να πιει (Getty Images).

Το Fizz του Τενεσί

O Τενεσί Γουίλιαμς είχε τη δική του συνεισφορά στο ποτό. Μάλιστα, λέγεται πως δεν έπινε ό,τι και ό,τι. Ήταν αρκετά επιλεκτικός στις προτιμήσεις του και συνήθως προτιμούσε κοκτέιλ όπως το Ramos Fizz που φέρεται να είναι το αγαπημένο του. Κρατήστε το στη μνήμη σας την επόμενη φορά που θα ψάχνετε τι να παραγγείλετε στο μπαρ. Ίσως από τους πιο αισθαντικούς θεατρικούς συγγραφείς. Οι ηρωίδες του έχουν μείνει στην ιστορία. Από την Μπλανς Ντυμπουά στο Λεωφορείον ο Πόθος έως την Αμάντα του Γυάλινου Κόσμου, ο Γουίλιαμς χρησιμοποίησε ενεργά τον καταγωγικό Νότο για να μιλήσει για τη μοναξιά, την ερωτική παραζάλη και την τρέλα.

Ο Φιτζέραλντ προτιμούσε να πίνει το δικό του Gin Fitzey ( (Photo by Hulton Archive/Getty Images).

Το τζιν του Σκοτ

Αν υπάρχει ένας συγγραφέας που φέρει επάξια τον τίτλο του booze connoisseur, αυτού δηλαδή που ξέρει τι θα πει καλό και γερό μεθύσι, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Επειδή, όμως, ήταν άνθρωπος και μιας κάποιας κοινωνικής τάξης θεωρούσε πως δεν είναι πρέπον να μυρίζει αλκοόλ. Καίτοι το υπεραγαπούσε. Κάπως έτσι επέλεξε να πίνει τζιν θεωρώντας πως ήταν το μοναδικό που δεν έμενε στην ανάσα του. Ως κλασικός μεγαλομανής ονόμασε το κοκτέιλ του «Gin Fitzey» που σημαίνει: τζιν, χυμός λάιμ, σόδα και κομμάτια από λάιμ. Το σεπτό μέλος της Χαμένης Γενιάς, έμεινε στην ιστορία για το μέγιστο βιβλίο «Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ» που είναι η επιτομή της εποχής του (δεκαετία του ’20), αλλά και για αισθαντικό “Τρυφερή είναι η νύχτα». Η θέση που κατέχει στην αμερικανική λογοτεχνία είναι αυτή του εστέτ που δεν δίστασε να τσακιστεί.

Διαβάστε ακόμα: Τα σωστά κοκτέιλ έχουν έως 3 συστατικά. 

TAGS :
ουίσκι τζίν Τσαρλς Μπουκόβσκι Φιτζέραλντ Χέμινγουεϊ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook