Raphaelle_Peale_-_Still_life_with_wine_glass_(1818)

Οι παραγωγοί είναι οι δημιουργοί των κρασιών, αλλά οι κριτικοί είναι αυτοί που έμμεσα δημιουργούν την ποιότητα. (Φωτογραφία από τη Wikipedia commons).

Αφού απαντήθηκε το τι χρησίμευε κοινωνικά η δημιουργία των κρασιών υψηλής ποιότητας, ας απαντήσουμε στο ερώτημα του ποιος αναλαμβάνει να καθορίσει την ποιότητα. Προφανώς, αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να την απολαύσουν είναι πολύ απασχολημένοι με τη συγκέντρωση του πλούτου τους, ώστε να ασχοληθούν και με αυτό. Άλλωστε, δεν έχουν το θεωρητικό υπόβαθρο, αφού ο ρόλος τους περιορίζεται σε αυτόν του καταναλωτή. Οι παραγωγοί είναι οι δημιουργοί των κρασιών, αλλά οι κριτικοί είναι αυτοί που έμμεσα δημιουργούν την ποιότητα.

Έρχεται η Geneviève Teil, στη δημοσίευσή της «La production du jugement esthétique sur les vins par la critique vinicole», να μας εξηγήσει ότι τη δουλειά αυτήν την κάνουν οι κάθε είδους κριτικοί και, στην περίπτωση του κρασιού, οι κριτικοί των κρασιών. Κατ’ ανάθεση, σε κάθε χρονική περίοδο, πρέπει να ανακαλύπτουν, να καθορίζουν και να κοινοποιούν τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά των μεγάλων κρασιών.

Αν και κατηγορούνται για ανακολουθία, έλλειψη επιστημονικής γνώσης ή για έλλειψη εντιμότητας και ανεξαρτησίας, όπως θα δείξουμε, είναι αυτοί που επικαθορίζουν, δηλαδή αναδεικνύουν τις αντιφάσεις της ποιότητας του κρασιού. Αυτό τους δίνει διαχρονικά δύναμη και λόγο ύπαρξης.

Η περιγραφή ενός κρασιού δεν αποτελεί κατ’ ουσίαν κριτική, αλλά το ξεδίπλωμα, την ανάπτυξη, τον προσδιορισμό και, τελικά, τη δημιουργία της ποιότητας του κρασιού. Η διαφοροποίηση των απόψεων είναι όχι μόνον η ομορφιά της περιγραφής αλλά και η δύναμή της, να προσδιορίζει σταδιακά κείμενο-κείμενο την ποιότητα των κρασιών.

Είναι αλήθεια αυτό που ψιθυρίζεται, ότι οι παραγωγοί διεθνώς κάνουν κρασί για να αρέσουν στους κριτικούς.

Κάθε φορά που κρίνουμε ένα κρασί θα πρέπει να νιώθουμε σαν ηθοποιοί που ερμηνεύουν με διαφορετικό τρόπο το ίδιο θεατρικό έργο. Για το σκοπό αυτό οι δοκιμαστές εφαρμόζουν ένα σύνολο τεχνικών/συνθηκών, ώστε να αποκομίσουν το σύνολο των δυνατών αντιλήψεων που μπορούν να αποσπάσουν από το κρασί.

Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα, πώς οι κριτικοί έχουν το θάρρος/θράσος να μιλάνε για ποιότητα του κρασιού σαν να είναι κάτι που μπορεί να προσδιοριστεί; Η ποιότητα δεν επιβάλλεται ούτε από την αντίληψη ούτε από τα εσωτερικά χαρακτηριστικά του κρασιού. Δεν είναι λοιπόν ένα προϋπάρχον δεδομένο, αλλά αντίθετα το αποτέλεσμα μίας διαρκούς πρακτικής υποβολής σε κοινή θέα, αποτελεσμάτων επανειλημμένων οργανοληπτικών δοκιμασιών. Αυτές έχουν σκοπό να φέρουν στο φως τις ιδιότητές του, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, δηλαδή μια περικύκλωση του κρασιού που, όπως θα δούμε σε επόμενα άρθρα, τελικά δεν μπορούμε να περιγράψουμε ποτέ.

Οι κριτικοί είναι αυτοί που δίνουν το μήνυμα στους παραγωγούς και, στη συνέχεια, αυτοί στους οινολόγους για το είδος των κρασιών που πρέπει να προσπαθήσουν να παράξουν. Είναι αλήθεια αυτό που ψιθυρίζεται, ότι οι παραγωγοί διεθνώς κάνουν κρασί για να αρέσουν στους κριτικούς. Οι παραγωγοί είναι οι δημιουργοί των κρασιών, αλλά οι κριτικοί είναι αυτοί που όχι απλώς καθορίζουν, αλλά και έμμεσα δημιουργούν την ποιότητα.

 

Διαβάστε ακόμα: Τα Top 5 ελληνικά Pinot Noir της Μαρίας Νέτσικα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top