World Class: Να γιατί κέρδισε o Μανώλης Λυκιαρδόπουλος

Ο μεγάλος νικητής Μανώλης Λυκιαρδόπουλος, ανάμεσα σε εκθαμβωτικές γυναικείες παρουσίες

“Η συμμορία των 12” και ο τελικός

Δεύτερα 15 Ιουνίου: Είχαν πει ότι θα έκανε αφόρητη ζέστη. Και όντως έτσι ήταν. Τι πιο λογικό να τραβήξει κάποιος στα νότια για μια δροσερή βουτιά. Την ίδια διαδρομή ακολούθησα και εγώ. Νότια. Για το bar restaurant “Ark” στη Γλυφάδα. Όχι, όμως, για ν’ αράξω σε μια ξαπλώστρα και να απολαύσω τον καυτό ήλιο, αλλά για να παρακολουθήσω από κοντά την τελική φάση του ελληνικού World Class.

Έτσι βρέθηκα ανάμεσα σε σέικερ, strainer (ειδικό σουρωτήρι), μεζούρες, barspoon και φυσικά στους 12 καλύτερους Έλληνες bartenders. Κάτι που μέχρι τότε δεν είχα ξαναζήσει και μπορώ να πω ότι ήταν «το βάπτισμα του πυρός» στον κόσμο των κοκτέιλ, αλλά και της τέχνης του bartending. Θαύμασα και ζήλεψα τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και την εξυπνάδα αυτών των καλλιτεχνών. Γιατί, πίστεψε με, πρόκειται για καλλιτέχνες.

Η πάντα κομψή Λυδία Παπαϊωάννου, μας κράτησε με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο συντροφιά όλο το βράδυ του τελικού.

Έφτασα στο «Ark» λίγο προτού ξεκινήσει η πρώτη δοκιμασία. Όλα ήταν σχεδόν έτοιμα και οι διαγωνιζόμενοι περίμεναν από τους ambassadors Άντζελα Μαριδάκη και Γιώτη Αγγελίδη να τους δώσουν το σύνθημα για την έναρξη.

Πρώτο challenge, το «Speed & Balance»: 6 κλασικά κοκτέιλ (τα δύο εκ των οποίων προέκυψαν μετά από κλήρωση) μέσα σε 8 λεπτά. Για μένα φάνταζε αδύνατο, όχι όμως για κείνους τους 12 απίθανους τύπους. Ανά δυάδες έμπαιναν στο κεντρικό bar, έχοντας για μοναδικό αντίπαλο το χρόνο. Οι περισσότεροι δεν επέλεξαν την πεπατημένη, αλλά πήραν το ρίσκο και παρουσίασαν «πειραγμένες» ή tiwst, (όπως το αποκαλούν στη γλώσσα τους) τις κλασικές συνταγές. Το Rum Old Fashioned, η Margarita, το Gin Smash και το Rob Roy που μπόρεσα να δοκιμάσω είχαν όλα και από μια διαφορετική πινελιά.

Όσο για τους κριτές, πάλι φέτος ήταν ένας και ένας: ο ιδιαίτερος και λάτρης της ελληνικής bartender κοινότητας Spike Marchant (η ψυχή του World Class, μια και είναι αυτός που σχεδιάζει τις περισσότερες δοκιμασίες), ο σοβαρός και επιβλητικός Charles Joly (περσινός παγκόσμιος νικητής) και o κομψός Σλοβάκος Marian Beke (ένας από τους πιο γνωστούς παγκοσμίως bartender).

Δεύτερη δοκιμασία, το «Sips & Bites». «Η συμμορία των 12» έπρεπε να συνδυάσει αρμονικά το φαγητό –το στοιχείο μου- με το ποτό. Κάθε ένας διάλεγε κάποιο από τα γνωστά πιάτα (χαλούμι με μαρμελάδα σύκου και ginger, αφρό από καπουτσίνο και δυόσμο, μοσχαρίσιο διάφραγμα με βούτυρο και φέτα σε βάση από πουρέ κρεμμυδιού) και ένα από τα άγνωστα (σαλάτα με φύλλα μουστάρδας, ντομάτα, dressing από αγουρίδα και ελαιόλαδο, αλλαντικά από μαύρο χοίρο και λούτζα, και στρείδι με κρίταμο αρωματισμένο με πορτοκάλι, αλάτι και βινεγκρέτ αρωματισμένη με κάππαρη). Στη συνέχεια, έπρεπε να συνοδέψει το καθένα με ένα διαφορετικό κοκτέιλ που θα απαρτιζόταν από maximum 8 υλικά. Η μαγεία της δημιουργικότητας αλλά και του εντυπωσιασμού.

Η Δήμητρα Αντωνακοπούλου, μια από τους 4 φιναλιτς, την ώρα της Sips & Bites δοκιμασίας.

Κατά τη 10λεπτη παρουσία μπροστά στους κριτές, έφτιαχναν και μια ιστορία μέσα από την οποία εξηγούσαν την έμπνευσή τους. Και τι δεν είδαν τα μάτια μου: μπαούλα, Βούδες, αμμουδιές, μάγισσες με μαγικά φίλτρα, αλλά πάνω από όλα φοβερές δημιουργίες που με έκαναν να ζηλέψω και να ορέγομαι τα πολύχρωμα ποτά που σερβιρίζονταν σε εντυπωσιακά ποτήρια.

Στο διάλειμμα που ακολούθησε μετά τις δύο πολύ σκληρές δοκιμασίες και μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες ετοιμασίες για την τελική φάση όπου οι 12 θα γίνουν 3, βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω τόσο με τον χιουμορίστα Αριστοτέλη Παπαδόπουλο, τον παγκόσμιο νικητή του 2009, τον σεμνό Ηλία Μαρινάκη, νικητή του ελληνικού World Class 2010, καθώς και τον εκκεντρικό περσινό νικητή Τεό Σπυρόπουλο.

Λίγο μετά τις 10 το βράδυ και ενώ όλο το «Ark» είχε γεμίσει από πολύχρωμα πουκάμισα, εντυπωσιακά παπιγιόν και γραβάτες που φορούσαν οι εκατοντάδες καλεσμένοι, ανακοινώθηκαν οι 4 τελικά (λόγω ισοβαθμίας) που θα έδιναν την ύστατη μάχη για τον τελικό του World Class που φέτος θα πραγματοποιηθεί στο Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής.

Η Δήμητρα Αντωνακοπούλου (360 Cocktail Bar), ο Νίκος Μπάκουλης (The Clumsies), ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος (Theory Bar) και ο Νίκος Αρσλάνογλου (Soulshaker Bar Services) ήταν αυτοί που άκουσαν τα ονόματά τους. Θα έπρεπε να μας ταξιδέψουν στο χρόνο με τη βοήθεια ενός martini, Tanqueray No. TEN.

Κατά την δοκιμασία Sips & Bites οι διαγωνιζόμενοι είχαν να διαλέξουν μέχρι 8 υλικά για να δημιουργήσουν το κοκτέιλ τους.

Πρώτη διαγωνίστηκε η Δήμητρα Αντωνακοπούλου, με εμφανή τη χαρά της για τη συμμετοχή στην τελική φάση, παρουσίασε τους κριτές το “Profondo Rosso” της με Tanqueray No. TEN, σπιτικό βερμούτ από Ασύρτικο, ενώ στο τέλος ψέκασε κόκκινο ριζόχαρτο που το τύλιγε με σπιτικό άρωμα από χαμομήλι, γιασεμί και εσπεριδοειδή. Ο Νίκος Μπάκουλης παρουσίασε το “Rennaissance”, ένα Martini εμπνευσμένο από τους κύκλους της ζωής και το οικοσύστημα. Τα συστατικά αναδεύτηκαν με τη βοήθεια ψυχρού αζώτου, ενώ το βερμούτ παλαίωσε σε ένα βαρέλι-ενυδρείο με τα αρωματικά συστατικά του Tanqueray No. TEN.

Ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος «σέρβιρε» στην κριτική επιτροπή ένα ταξίδι στο χρόνο με ξηρό Μartini που αρωμάτισε με ελιές και αμύγδαλα, πρόσθεσε παλαιωμένο Vinsanto Σαντορίνης και τσάι από τη Νότια Αφρική, ενώ για να το σερβίρει έβγαλε το σακάκι του, το άπλωσε στο bar και ακούμπησε το κοκτέιλ του πάνω στη σημαία της Νοτίου Αφρικής που είχε ράψει στο εσωτερικό του.

Τέλος, ο «βετεράνος» του διαγωνισμού Νίκος Αρσλάνογλου, ο οποίος συμμετείχε για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, έδωσε μια πιο παιχνιδιάρικη άποψη, δημιουργώντας ένα martini με όλα τα gin της οικογένειας Tanqueray. Το ποτό συνόδευσε ένα NASA ΚΙΤ, με διαφορετικά συστατικά (ζάχαρη, ελιές, αλάτι) για την προσαρμογή της συνταγής στα ατομικά γούστα.

Μετά και από τις τέσσερις παρουσιάσεις, η επιλογή των κριτών ήταν δύσκολη και γι’ αυτό καθυστέρησαν αρκετά να δώσουν τη βαθμολογία τους. Έτσι, ύστερα και από την αθροιστική βαθμολογία και των τριών δοκιμασιών, νικητής αναδείχτηκε ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος. Αυτός λοιπόν ήταν ο καλύτερος Έλληνας bartender του 2015, αλλά και αυτός που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον παγκόσμιο τελικό που θα γίνει τον Αύγουστο στο Κέιπ Τάουν.

Και ενώ σιγά-σιγά τα φώτα έσβηναν, αλλά οι φωτογραφίες με τον νικητή δεν σταματούσαν, είπα να πάρω το δρόμο της επιστροφής. Ύστερα από 12 περίπου ώρες μέσα στο δημιουργικό, πολύχρωμο και συναρπαστικό κόσμο των κοκτέιλ ήρθε η ώρα να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Αυτό που έζησα ήταν κάτι το μοναδικό. Μια όμορφη παράσταση από τους: Δημήτρη Γούζιο (Mosaiko bar), Δημήτρη Μαγγλάρη (Tokyo bar), Κώστα Χατζηαββά (Recipe bar), Νίκο Μπάκουλη (The Clumsies bar), Βαγγέλη Προυσαεύς (Hakkasan bar restaurant), Δήμητρα Αντωνακοπούλου (360 cocktail bar), Στέφανο Δραγανιδάκη (The Clumsies bar), Λορέττα Τόσκα (Theory bar), Νίκο Αρσάνογλου (Shark bar), Τεό Καϊσίδη (Osterman), Τάσο Γιέχο (Selini bar) και φυσικά τον Μανώλη Λυκιαρδόπουλο (Theory bar). Και οι δώδεκα ήταν υπέροχοι!

Οι φετινοί κριτές Spike Marchant και Charles Joly επί το δύσκολο έργο της δοκιμασίας.

Η συνέντευξη με τον Charles Joly

Κερασάκι στην τούρτα και παρά το πολύ πιεσμένο του πρόγραμμα, είχα την ευκαιρία και την τιμή να συνομιλήσω για λίγο με τον περσινό παγκόσμιο πρωταθλητή Charles Joly.

Τι άλλαξε μετά από την κατάκτηση του τίτλου World Class Bartender στη ζωή σου;

Η χρόνια ήταν εκπληκτική μέχρι τώρα και έπεται συνέχεια. Είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με τόσους πολλούς καταπληκτικούς bartender από όλες τις γωνιές των ΗΠΑ, αλλά και απ’ όλον τον κόσμο. Αυτό ήταν ένα σημαντικό κίνητρο για τη συμμετοχή μου εξ αρχής. Είμαι περήφανος που μπορώ και βοηθάω στην εξέλιξη του bartending, που μοιράζομαι το ίδιο πάθος με άλλους και μαθαίνω από αυτούς.
Επίσης, τον τελευταίο χρόνο, είχα την ευκαιρία να περάσω λίγο περισσότερο χρόνο πίσω από την μπάρα και να προωθήσω κάποια προσωπικά σχέδια. Η σειρά μου «Crafthouse Cocktails», με εμφιαλωμένα φυσικά κοκτέιλ είναι στην αγορά για πάνω από δύο χρόνια. Και ήταν πολύ ωραίο να βλέπεις το δημιούργημα σου να γνωρίζει τέτοια αποδοχή.

Πώς θα περιέγραφες την όλη σου εμπειρία στο διαγωνισμό;

Ένας ακόμα λόγος για να συμμετάσχω στο διαγωνισμό είναι ότι μου αρέσουν οι προκλήσεις. Από την εμπειρία μου, έχω μάθει ότι τα περισσότερα πράγματα που αξίζουν στη ζωή δεν γίνονται χωρίς ρίσκο. Έτσι και το World Class δεν ήταν εξαίρεση. Για να φτάσω να εκπροσωπήσω τις ΗΠΑ, χρειάστηκε μια διαδικασία πολλών μηνών με συμμετοχές σε διαφόρους διαγωνισμούς. Η συμμετοχή μου στον Παγκόσμιο ήταν μόνο η αρχή: πέντε μέρες γεμάτες από δύσκολες δοκιμασίες, οι οποίες απαιτούσαν να είσαι κάτι παραπάνω από ένας απλός bartender. Ήταν υπέροχο που μπόρεσα να περάσω τόσο χρόνο με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες και, παρότι ήμασταν ουσιαστικά ανταγωνιστές, το πνεύμα της αδερφοσύνης ήταν πιο ισχυρό. Επίσης, πρέπει ο κόσμος να μάθει ότι το World Class δεν είναι ένας διαγωνισμός για κοκτέιλ, αλλά bartending. Δηλαδή έχει σκοπό να δει πόσος σπουδαίος bartender είσαι.

Θα πρότεινες σε κάποιον να μπει σ’ αυτήν τη δοκιμασία;

Φυσικά. Ακόμα και αν δεν έχεις ανταγωνιστικό πνεύμα, η ευκαιρία να δικτυωθείς και να μάθεις από άλλους, να πιέσεις τον εαυτό σου και να αυξήσεις τη δημιουργικότητα σου, ώστε να γίνεις καλύτερος bartender, αξίζει. Λέμε ότι «Το να είσαι ένας πολύ καλός bartender σε κάνει καλύτερο στο World Class και το World Class σε κάνει καλύτερο bartender».

Η οικογενειακή φωτογραφία με τους 12 bartender επί σκηνής μαζί με τους ambassadors Άντζελα Μαριδάκη και Γιώτη Αγγελίδη.

Τι είναι αυτό που προσέχεις σε έναν bartender και σε ένα κοκτέιλ;

Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Η ευγένεια, η ταπεινότητα, η αυτοπεποίθηση και οι ικανότητες είναι το κλειδί για έναν καλό bartender. Σε ό,τι αφορά τα κοκτέιλ, είμαι οπαδός του «less is more». Μπορεί να είμαι υπέρμαχος της καινοτομίας, αλλά με κάποιο όριο. Αν ένα συστατικό δεν έχει να προσφέρει κάτι σε ένα ποτό, αν δεν ξυπνάει καμία από τις αισθήσεις, αν δεν προσφέρει τίποτα στην ισορροπία ή στο βάθος ενός ποτού, είναι καλύτερα να μην το συμπεριλάβεις.

Τι είδες στον ελληνικό τελικό του World Class;

Είναι η πρώτη μου φορά στην Ελλάδα και ανυπομονούσα να έρθω, γιατί η Ελλάδα έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη, έχοντας ήδη έναν παγκόσμιο πρωταθλητή και με πολύ καλές κατατάξεις κάθε χρονιά. Ήρθα χωρίς πολλές απαιτήσεις, γιατί ήθελα οι bartenders να είναι ο εαυτός τους. Αυτό που είδα σήμερα ήταν πολύ ταλέντο, δημιουργικότητα και μεγάλη δόση φαντασίας.

Ποια ελληνικά προϊόντα θα χρησιμοποιούσες για να φτιάξεις ένα κοκτέιλ;

Το προφανές θα ήταν η μαστίχα ή ίσως κάποια από τα υπέροχα κρασιά που έχω ακούσει ότι έχετε. Αλλά τίποτα δεν αποκλείω.

Συνήθως από πού αντλείς την έμπνευσή σου, για να φτιάξεις ένα κοκτέιλ;

Η έμπνευση μπορεί να προκύψει από οπουδήποτε. Κάποιες φορές μπορεί να είναι μόνο ένα υλικό που θα πυροδοτήσει μια σκέψη, άλλες μόνο ένα απλό όνομα, ένα τραγούδι που ακούς, ένα πιάτο που τρως, κάτι αστείο που λέει ένα φίλος, ένα ποτήρι, οι εποχές… Αντλώ έμπνευση από όπου τη βρω.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου κοκτέιλ;

Είναι αυτό που κρατώ στο χέρι όταν κάνω μια πρόποση με φίλους.

Τι σημαίνει mixology για σένα;

Δεν θέλω να ανοίξω το «κουτί της Πανδώρας». Είναι απλώς μια λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει έναν ειδικευμένο τύπο bartender. Δεν έχει σημασία. Οι ταμπέλες είναι μόνο λέξεις. Απόδειξε την αξία σου με πράξεις. Να είσαι σπουδαίος bartender, σπουδαίος οικοδεσπότης και να φτιάχνεις σπουδαία κοκτέιλ.

Διαβάστε ακόμα: Ο Τεό Σπυρόπουλος μιλάει για την τέχνη των κοκτέιλς.

TAGS :
class cocktail world διαγωνισμός κοκτειλ ποτο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook