Απόστολος Χρήστου: «Η κολύμβηση δεν είναι εμπορική γιατί δεν έχει μπάλα»

“Επιβάλλεται στο ξεκίνημα να έχεις «καθαρό μυαλό»”. (photo: Πάτι Ντόσκα)

-Τι σημαίνει για εσένα η κολύμβηση;

Η κολύμβηση είναι τρόπος ζωής, με συμπληρώνει. Με βοηθάει να εξελιχθώ ως άνθρωπος.

-Συνειδητοποίησες από την πρώτη στιγμή, τον “έρωτα” αυτό;

Όχι. Μετά από κάποια χρόνια μόνο,  όταν κατάλαβα πως μπορώ να πετύχω υψηλούς στόχους. Χωρίς ιδιαίτερη, αρχικά, προσπάθεια κατάφερα πολύ καλές επιδόσεις.

-Πώς είναι η καθημερινότητα ενός πρωταθλητή; 

Κυρίως  την χαρακτηρίζουν οι θυσίες και η πίεση.  Οι προπονήσεις είναι εντατικές και απαιτητικές άρα είναι αυτονόητο πως δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος.

-Είσαι φοιτητής στο τμήμα Ναυτιλιακών σπουδών στο ΠΑ.ΠΕΙ.  Πώς προέκυψε;

Ο βασικότερος λόγος ήταν  η επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν είχα για να είμαι ειλικρινής  και κάποια άλλη ιδιαίτερη προτίμηση. Κοίταξα κυρίως τι θα με ευνοήσει περισσότερο μελλοντικά.

-Πως κρατάει ένας κολυμβητής την συγκέντρωση του, στην προπόνηση;

Επιβάλλεται στο ξεκίνημα να έχεις «καθαρό μυαλό». Προσπαθώ να εστιάζω πλήρως σε αυτό και έτσι οι σκέψεις της καθημερινότητας διαγράφονται αυτομάτως. Οπότε ηρεμώ και κοιτάζω μόνο το στόχο.

-Υπάρχουν στιγμές  που παρεκκλίνεις από το αυστηρό σου πρόγραμμα;

Κυρίως τα Σαββατοκύριακα, καθώς έχω προπόνηση μόνο Σάββατο πρωί , άρα όλη η υπόλοιπη μέρα συν την Κυριακή, είναι ελεύθερος χρόνος.  Επίσης, ορισμένες μέρες τα Χριστούγεννα και το Πάσχα φροντίζω να σταματάω τις εντατικές προπονήσεις και να κάνω διακοπές. Ασφαλώς, και το καλοκαίρι αποτελεί περίοδο ανάπαυσης μετά από μια κοπιώδη χρονιά.

Προτιμά την αποθεραπεία από το ζέσταμα αφού είναι πιο ευχάριστη και σηματοδοτεί το τέλος της προπόνησης. (photo: Πάτι Ντόσκα)

-Ποια είναι τα υπέρ και τα κατά του πρωταθλητισμού;

Η πειθαρχία, η υπομονή και η επιμονή είναι στα υπέρ. Ο πρωταθλητισμός σου δημιουργεί αρχές και σε μαθαίνει να μην εγκαταλείπεις μέχρι να πετύχεις αυτό που θες. Τα μόνα αρνητικά που θα μπορούσα να βρω στον πρωταθλητισμό, είναι ίσως μια παραπάνω προσπάθεια η οποία πιθανά να σε οδηγήσει σε εξαντλητικά επίπεδα, όπως και οι θυσίες στην προσωπική σου ζωή, λόγω του περιορισμένου χρόνου.

-Υπάρχουν στιγμές που σκέφτηκες να εγκαταλείψεις;

Φυσικά… Είτε λόγω τραυματισμών και πιεσμένου προγράμματος είτε λόγω ορισμένων αποτυχιών μου έχει περάσει από το μυαλό. Πάντα όμως έβρισκα τη δύναμη να συνεχίσω διότι «στις δέκα αποτυχίες  έρχεται η μία επιτυχία». Έτσι λοιπόν συνειδητοποιούσα πως αυτό που κάνω αξίζει και πως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να λυγίσω και να παραιτηθώ.

-Όταν προετοιμάζεσαι για έναν μεγάλο στόχο, πώς μένεις προσηλωμένος;

Σκέφτομαι την ανταμοιβή, δηλαδή την επιτυχία, και μένω προσηλωμένος σε αυτό που κάνω όσο κι αν με δυσκολεύει.

-Τι ώρα ξυπνάς και ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις;

Γύρω στις 9 πάντα. Ανεξαρτήτως με το αν έχω προπόνηση ή όχι. Έχει γίνει συνήθεια το πρωινό ξύπνημα για εμένα. Συνήθως είμαι πεινασμένος, άρα το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πάω στην κουζίνα για ένα καλό πρωινό.

-Τι τρως για πρωινό;

Το πρωινό μου γενικά δεν έχει πολλές παραλλαγές. Τρώω γάλα με κουάκερ, αμύγδαλα και σταφίδες, αλλά και ένα τοστ. Γενικά υποστηρίζω το «βασιλικό»  πρωινό.

-Πώς διατηρείς σταθερό το σωματικό σου βάρος;

Γενικά έχω υιοθετήσει έναν αρκετά υγιεινό τρόπο ζωής. Αποφεύγω λιπαρές τροφές και γλυκά και προσπαθώ να μην παρεκκλίνω συχνά από το πρόγραμμα.

–Πες μας μια διατροφική «γουρουνιά» που επιτρέπεις στον εαυτό σου. 

Μερικά Σάββατα για βραδινό ίσως φάω απ’ έξω σουβλάκια, αλλά προσπαθώ να μην γίνεται πάγια συνήθεια. Αλλά ακόμη κι όταν συμβαίνει αποτελεί την μοναδική «γουρουνιά» της εβδομάδας.

–Ποια άσκηση μισείς; 

 Δεν μισώ καμία άσκηση σε γενικές γραμμές. Υπάρχουν ασκήσεις που απλώς δεν επιλέγω συχνά. Μπορώ να πω, πως δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα μέτρα στην προπόνηση με χεράκια.

–Πόσες ώρες γυμνάζεσαι κάθε μέρα;

Καθημερινά 4 έως 5 ώρες. Είναι πολύ αυστηρό το πρόγραμμα και τις περιόδους που βρισκόμαστε στο πικ της προετοιμασίες δεν επαναπαύομαι καθόλου.

–Ζέσταμα ή αποθεραπεία; Τι βαριέσαι περισσότερο;

Το πιο δύσκολο για μένα είναι το ζέσταμα γιατί μερικές φορές δεν υπάρχει όρεξη ούτε καν να μπω στο νερό. Η αποθεραπεία από την άλλη είναι πιο ευχάριστη αφού έχω μπει στην τελική ευθεία για το τέλος της προπόνησης.

–Ποια είναι η συμβουλή σου για κάποιον που θέλει να αλλάξει τον τρόπο ζωής του αλλά τον «πνίγει» η αμείλικτη καθημερινότητα;

Θα έλεγα πως αυτή η αλλαγή πραγματικά αξίζει τον κόπο. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται σε κάποιον να αλλάξει την καθημερινότητα του, πρέπει να το επιδιώξει και να εντάξει δραστηριότητες όπως ο αθλητισμός. Αυτόματα θα βρει όρεξη, χαρά κι ευεξία, καθώς θα έχει σπάσει τη μονοτονία.

–Ποια ήταν η πρώτη φορά που ένιωσες πολύ περήφανος; Η πρώτη φορά που συνειδητοποίησες πως η κοπιώδης προσπάθειά σου ανταμείβεται.

Η πρώτη φορά που ένιωσα πολύ περήφανος ήταν το 2013 στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων όπου κατέκτησα το χάλκινο μετάλλιο στα 50 μ. ύπτιο. Τότε μου δόθηκε και η δυνατότητα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο άνευ εξετάσεων, γεγονός το οποίο θεωρώ μεγάλο επίτευγμα. Τότε άρχισα να συνειδητοποιώ πως ο κόπος αυτός με ανταμείβει και πρακτικά, πέρα από την ηθική ικανοποίηση που εισπράττω.

Ανήκει στην ομάδα του Ολυμπιακού και έχει για προπονητή τον Παναγιώτη Βελέντζα.(photo: Πάτι Ντόσκα)

-Για ποιους λόγους θα παρότρυνες ένα μικρό παιδί να ασχοληθεί με την κολύμβηση;

Βασικότερο όλων είναι πως αποτελεί ένα από τα πιο «ολοκληρωμένα» αθλήματα, όσον αφορά τη σωματική άσκηση , καθώς γυμνάζεται όλο το σώμα.  Επίσης, καλλιεργεί την πειθαρχία και τη συνέπεια και δεν δίνει το «δικαίωμα» να αποδοθούν σε κάποιον άλλον οι ευθύνες του λάθος, αφού είναι ατομικό άθλημα. Έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου και μόνο.

Τρίτη θέση στα 100μ. ύπτιο με 53.72 στο 34ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα υγρού στίβου, που πραγματοποιήθηκε στη Γλασκόβη τον περασμένο Αύγουστο. Επόμενος στόχος η Ολυμπιάδα του Τόκιο το 2020.(photo: Πάτι Ντόσκα)

-Είναι ο αθλητισμός «θύμα» της κρίσης;

Υπάρχουν πολλά προβλήματα και το κράτος απουσιάζει.  Οι εγκαταστάσεις δεν είναι κατάλληλες ώστε να γίνεται σωστή και αναπόσπαστη προπόνηση, ενώ οι πόροι για τα λειτουργικά έξοδα είναι περιορισμένοι.  Κάθε πρόβλημα όμως το αφήνουμε στην άκρη και με θέληση συνεχίζουμε την προσπάθεια.

-Γιατί η κολύμβηση δεν ανήκει στα «εμπορικά» αθλήματα;

Κατ’ αρχάς δεν έχει μπάλα… Η «μπάλα» είναι ταυτισμένη με το ελληνικό αθλητικό κοινό. Επιπλέον, δεν υπάρχει παιδεία πάνω στο άθλημα αυτό με αποτέλεσμα ο θεατής να μην αντιλαμβάνεται τι βλέπει. Ταυτόχρονα, οι διοργανώσεις είναι περιορισμένες σε διεθνές επίπεδο καθώς δεν  μπορούν να συναγωνιστούν μεταξύ τους ομάδες, παρά μόνο αν πρόκειται για «εθνικές». Ωστόσο, σε άλλες χώρες αποτελεί εθνικό σπορ.

-Πώς ένιωσες στη Γλασκόβη όταν συνειδητοποίησες πως είσαι στο βάθρο;

Ένιωσα πολύ μεγάλη ανακούφιση και λύτρωση με την κατάκτηση του μεταλλίου. Ήταν πιο δύσκολα από το  2016 που είχα διακριθεί πάλι, καθώς δεν ήταν ολυμπιακή χρονιά η προηγούμενη, πράγμα που καθιστούσε το επίπεδο ακόμα υψηλότερο.

Βασικότερος στόχος του για την Ολυμπιάδα του Τόκιο είναι να καταφέρει αυτό που δεν πέτυχε στην Ολυμπιάδα του Ρίο, να περάσει στον ημιτελικό. Και γιατί όχι, στον τελικό.(photo: Πάτι Ντόσκα)

–Πώς αισθάνεται ένας αθλητής όταν εκπροσωπεί την πατρίδα του;

Η χαρά και η περηφάνια είναι ασύλληπτη γιατί ξέρεις πως σε παρακολουθούν τόσοι και θέλουν να πετύχεις όσο το θες κι εσύ.  Τα αισθήματα αυτών των ανθρώπων λοιπόν πολλαπλασιάζουν τη δική μου ικανοποίηση γιατί αντιλαμβάνομαι πως μέσα από αυτή την ελληνική επιτυχία θα λυτρωθούν μέσα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.

-Ποιος είναι ο στόχος για το Τόκιο; Πόσο δύσκολη θα είναι η προετοιμασία έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020;

Όσο περνάει ο καιρός η προπόνηση γίνεται όλο και πιο απαιτητική. Έχουμε δύο χρόνια μπροστά μας και συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά. Ο βασικότερος στόχος είναι να πάω καλύτερα από ότι στο Ρίο που δεν είχα καταφέρει να περάσω ημιτελικό. Από εκεί και πέρα αν καταφέρω να κολυμπήσω λίγο πιο κάτω από την ατομική μου επίδοση, ίσως καταφέρω να αγωνιστώ και τον τελικό.

-Ποιοι είναι οι άνθρωποι που σε στηρίζουν περισσότερο στην προσπάθειά σου;

Πρώτα από όλους η οικογένεια μου που πίστεψε σε εμένα από την πρώτη στιγμή  παρόλο που δεν είχαν επιτευχθεί  ακόμη οι διακρίσεις και για αυτό τους χρωστάω  όλο αυτό το υπέροχο «ταξίδι» που έχω κάνει έως τώρα. Η ομάδα μου, ασφαλώς, ο Ολυμπιακός  που τα τελευταία έξι χρόνια έχει γίνει η δεύτερη οικογένεια  μου και ο προπονητής μου ο Παναγιώτης ο Βελέντζας που συνεργαζόμαστε με μεγάλη επιτυχία τα τελευταία τρία χρόνια και με έχει βοηθήσει πολύ . Επιπλέον, έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκυο θα έχω τη στήριξη του μη κερδοσκοπικού οργανισμού  “charity4u” αλλά και του ΟΠΑΠ με το πρόγραμμα Opap champions. Η βοήθειά τους είναι καθοριστική για τη συνέχεια της προετοιμασίας μου και τους ευχαριστώ πολύ.

-Ποιον Έλληνα κολυμβητή θαυμάζεις περισσότερο;

Θαυμάζω πολύ τον Κρίστιαν Γκολομέεβ με τον οποίο τα τελευταία χρόνια κολυμπάμε μαζί στις διοργανώσεις . Κατά τη γνώμη μου είναι ένας πολύ «μεγάλος» αθλητής παρόλο που φέτος κατάφερε να διακριθεί σε μεγάλη διοργάνωση. Έχει όμως φοβερή συνέπεια τα τελευταία χρόνια και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.

*οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική παραχώρηση από το προσωπικό αρχείο του Απόστολου Χρήστου. 

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Δρυμωνάκος: «Είμαι αθλητής και στην τηλεόραση».

TAGS :
fitness Απόστολος Χρήστου κολύμβηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook