Ούτε καν τα μαμούνια δεν μας «επισκέπτονται», καθώς ταξιδεύουμε με το αυτοκίνητό μας (Photo by John Phillips/UK Press via Getty Images/Idealimage).

    Λοιπόν, δεν πρόκειται για εξυπνάδα, ούτε είναι ανώδυνο. Το συνειδητοποίησα ακούγοντας μια εκπομπή της France Culture. Και πήρα πρέφα ότι το ίδιο συμβαίνει και στα μέρη μας εδώ και καμιά-δυο δεκαετίες.

    Πάει καιρός, πηγαίναμε Αθήνα-Λουτράκι κι ο θιος κάθε φορά σιχτίριζε, προσπαθώντας να ξελαμπικάρει το τζάμι. Οι υαλοκαθαριστήρες είχαν παραδώσει όπλα. Αδυνατούσαν να καθαρίσουν τα συνθλιμμένα μαμούνια.

    Το φαινόμενο, οι εντομολόγοι το ονομάζουν «σύνδρομο του παρμπρίζ». Γιατί είναι σημαντικό; Η συνομοταξία των εντόμων αρχίζει να πλέει τα λοίσθια με ταχύτητα φοβερά ανησυχητική. Το 40% των ειδών τείνουν να εκλείψουν, πράγμα για το οποίο μπορείτε να πείτε «Δόξα τω Θεώ, μας τά ‘χανε ζαλίσει», αλλά είναι μια εξέλιξη που απειλεί σοβαρά το οικοσύστημα.

    Και το οικοσύστημα είναι σοβαρή υπόθεση. Το γεγονός ότι, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Μονάχου, στα 2.700 είδη εντόμων, το 1/3 μεταξύ 2008 και 2017 έχει απλώς εξαφανιστεί κάτι λέει. Δεν είναι αστείο. Πέρα από τα συμπεράσματα των Αυστραλών ότι ο πληθυσμός τους μειώνεται οκτώ φορές πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα ζωικά είδη, με καταστροφικά αποτελέσματα για τη βιοποικιλότητα.

    Πρόκειται για στρουμφοκατάσταση και τα συμπεράσματα είναι σαφή: Από τη στιγμή που δεν αλλάζουμε τον τρόπο παραγωγής των τροφίμων μας, τα έντομα την έχουν βάψει. Διαθέτουμε τουλάχιστον 73 σχετικές μελέτες τα τελευταία σαράντα χρόνια. Η διαπίστωση είναι κοινή: είμαστε μπροστά σε μια καταστροφική κατάρρευση των οικοσυστημάτων. Συνυπολογίστε ότι δεν είμαι οικολόγος.

    Mπορεί τα κουνούπια να είναι εκνευριστικά και να βλαστημάς όταν σου επιτίθενται, αλλά παίζουν σημαντικό ρόλο στην ποικιλομορφία της χλώριδας και της πανίδας.

    Η εντατική καλλιέργεια είναι βασικός υπαίτιος. Τα ζουζούνια χάνουν το φυσικό τους σπίτι. Κι αυτό είναι πολύ πιο καταληκτικό από τα αγροχημικά παρασκευάσματα, την κλιματική αλλαγή ή τις vegan «ευαισθησίες»

    Μπορεί στη Μήλο να μας είχαν τσακίσει τα κουνούπια, αλλά δεν πάει έτσι. Το ζώο μπορεί να είναι αντιπαθητικό και εξόχως ενοχλητικό, να σου αλλάζει τα φώτα και να βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή, αλλά παίζει ένα ρόλο γοητευτικά σημαντικό στην ποικιλομορφία της χλωρίδας και της πανίδας (ανήκω στη χλωρίδα). Εξειδικευμένο. Τον οποίο στη φιλελεύθερη κοινωνία μας προσομοιώνουν τα μυρμηγκάκια. Όπως και νά ‘χει, αν δεν φροντίσετε το σπίτι σας, θα πέσει να σας πλακώσει.

    Κάποτε αφαιρούσαμε μαμούνια από το παρμπρίζ. Τώρα το κάνουμε ολοένα και πιο σπάνια (Photo by Three Lions/Getty Images/Idealimage).

    Εν πάση περιπτώσει, η ανακούφιση μικροτσούτσουνων οδηγών συνιστά ένα είδος ειρωνείας της τύχης: Γιατί, αν χαθούν τα ζωντανά αυτά, η παραγωγή φρούτων και λαχανικών πάει καλιά της, πράγμα ουδόλως ενθαρρυντικό. Και δεν είμαι διόλου διατεθειμένος να αποχωριστώ τα μανταρίνια μου, τις κοντούλες, τα πετροκέρασα και τα φιρίκια μου.

    Μετριοπαθές συμπέρασμα: Πάντα θα βρίσκουμε τρόπους να τραφούμε, αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω χωρίς το αρνάκι μου. Θέλω να πω, ότι είναι βλακεία να ελαχιστοποιούμε τις επιλογές μας.

    Επειδή το πρόβλημα έχει αποκτήσει μια κρίσιμη μάζα, και χωρίς κάποιος να είναι φανατικός, είμαι της γνώμης πώς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα συναρπαστικά αλληλοτροφοδοτούμενο περιβάλλον. Το φροντίζουμε για να μας φροντίσει.

    Κι είμαι της άποψης επίσης ότι πρέπει να τιμούμε όλα αυτά τα εύθραυστα πράγματα και πλάσματα, λεπτά, κομψά, περιττά για κάποιους, που τραγουδούν όμως μιαν ελπίδα.

     

    Διαβάστε ακόμα: 4 λόγοι που μας κάνουν να πεινάμε συνεχώς.

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top