Ο Μιχαήλ Αναστασιάδης, κάτοικος Λονδίνου κυπριακής καταγωγής, σχεδίασε μια καινούργια χάλκινη κρήνη που θα εγκατασταθεί σε πρώτη φάση έξω από τη στάση του μετρό South Kensington (londondesignfestival.com/habitusliving.com

    Οι δημόσιες κρήνες εμφανίζονται σε όλη την Αγγλία από τα μέσα του 19ου αι. Σε μια εποχή όπου το φρέσκο πόσιμο νερό σπανίζει και η μπίρα είναι η μόνη εναλλακτική.

    Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες, αυτές οι πέτρινες βρύσες σιγά-σιγά πήραν των ομματιών τους από τα δρομάκια των πόλεων ή περιέπεσαν σε αχρηστία. Ελάχιστοι το συνειδητοποίησαν, γιατί είχε επικρατήσει το βλακώδες άθλημα του εμφιαλωμένου νερού στο πλαστικό μπουκάλι. Στυλάκι όχι μόνον ακαλαίσθητο αλλά και επιβλαβές για το περιβάλλον.

    O Mιχαήλ Αναστασιάδης ξέρει να δίνει την απαραίτητη προσοχή στην τεχνική πλευρά των δημιουργιών του.

    Εντούτοις, για τους Jane Withers και τον συλλέκτη Charles Asprey -στο πλαίσιο της London Fountain Co– η απουσία τους έγινε το αντικείμενο αυτού του νέου project, με σκοπό να ξαναβρούν τη θέση τους στο αστικό πλέγμα. Θεώρησαν πως ήταν πραγματικά κρίμα ο ρόλος τους να είναι απλώς και μόνο χρηστικός. Πράγμα που συνέβη επί δημαρχίας Αβραμόπουλου στην Αθήνα, όπου συν τοις άλλοις έχουν πάψει στην πλειονότητά τους να λειτουργούν.

    Ορθώς, οι τύποι ονειρεύτηκαν αυτές οι δημόσιες βρύσες να μετατραπούν σε προσφιλή, όμορφα, τοπόσημα της πόλης, κατ’ εικόνα της παράδοσης των κρηνών Wallace στο Παρίσι ή των Nasone στη Ρώμη. Η ιστορία ξεκίνησε από το μουσείο Victoria & Albert, στο πλαίσιο του φεστιβάλ ντιζάιν πέρυσι. Σκοπός ένα φρασκάρισμα της υποδομής της πόλης.

    Tο ζητούμενο ήταν μια μοντέρνα κρήνη στο στυλ του βρετανικού δρόμου με τα χαρακτηριστά γραμματοκιβώτια και τους τηλεφωνικούς θαλάμους (londondesignfestival.com).

    Ο Μιχαήλ Αναστασιάδης, κάτοικος Λονδίνου κυπριακής καταγωγής, γνωστότερος για τους αιθέριους φωτισμούς του, σχεδίασε μια καινούργια χάλκινη κρήνη που θα εγκατασταθεί σε πρώτη φάση έξω από τη στάση του μετρό South Kensington.

    Αυτός ο καλλιτέχνης της φόρμας ξέρει να δίνει την απαραίτητη προσοχή στην τεχνική πλευρά των δημιουργιών του. Καθώς το ζητούμενο ήταν μια μοντέρνα κρήνη στο στυλ του βρετανικού δρόμου με τα χαρακτηριστά γραμματοκιβώτια και τους τηλεφωνικούς θαλάμους. Κάτι με ισχυρή προσωπικότητα που, όμως, να μην παράγει επιπλέον θόρυβο.

    Το αποτέλεσμα είναι σούπερ. Πρόκειται για ένα μονόλιθο που λέγεται «fleet» και παραπέμπει σε σφόνδυλο αρχαιοελληνικού κίονα, με δωρικές γλυφές, ο οποίος καταλήγει στην κορυφή σε μία αβαθή λεκάνη. Σαν να πίνεις νερό μέσα από ένα μπολ. Μόλις πλησιάσεις, ένας αισθητήρας ενεργοποιεί τη φοντάνα. Είναι μια εμπειρία, κι όχι απλώς ένα σημείο για να γεμίσεις το πλαστικό μπουκάλι σου. Γίνεται ένα με τον περιβάλλοντα χώρο, λιτό, διακριτικό, καθαρό.

    Μια βαθιά χαρακιά στη μέση εξασφαλίζει έναν απρόσκοπτο πίδακα (italianbark.com)

    Μια βαθιά χαρακιά στη μέση εξασφαλίζει έναν απρόσκοπτο πίδακα, κρύβοντας ταυτόχρονα το στόμιό του. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τον αντι-βαρυτικό φωτισμό του Anastassiades, δεν αποκαλύπτει το παραμικρό για τον τρόπο λειτουργίας του.

    Αυτό είναι το πρώτο του έργο για δημόσιο χώρο, τουλάχιστον τέτοιου είδους και τέτοιας κλίμακας. Στόχος του όλου εγχειρήματος είναι να πειστεί ο κόσμος ότι τα πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης είναι αχρείαστα και να περάσει σε μια κουλτούρα επανατροφοδότησης. Οι κρήνες τους αναμένεται να πολλαπλασιαστούν στη λονδρέζικη μητρόπολη.

    Αλλά και αλλού. Υπάρχει σε επιτοίχια εκδοχή, αλλά και ιδανική για ένοχο παρκάρισμα σε ειδυλλιακό πάρκο. Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Το item προβλέπεται επίσης σε πέτρα και χυτοσίδηρο.

    Θα ήταν όμορφο να διατρέχει τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ως δεύτερο περιστύλιο, δροσίζοντας και διευκολύνοντας την όσμωση μεταξύ ανθρωπογενούς και θείου περιβάλλοντος.

     

    Διαβάστε ακόμα: Η ινσταγκραμική αρχιτεκτονική του Ρικάρντο Μποφίλ και η φάμπρικα των μύθων.

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top