O John D. Rockefeller, Sr. και ο γιος του, John, Jr. αποχωρώντας από έναν γάμο στο Greenwich του Κονέκτικατ. (Photo by Paul Levine/NY Daily News Archive via Getty Images/Idealimage).

Η μόδα αναφέρεται στο εφήμερο, ενώ το στυλ σε προσωπικές επιλογές, αποφάσεις που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια το συρμό. Αλλά μην ξεχνάμε ότι τα ρούχα δεν εκφράζουν μόνον την ατομικότητά μας, αλλά φανερώνουν με σχετική επάρκεια και τη φιλοσοφία μας, την τάξη και την κοινωνία που αντιπροσωπούμε.

Παρότι είθισται να αδιαφορούμε για το τι φορούσαν παλιότερα, μια παραδειγματική εποχή αξίζει προσοχής. Είναι εκείνη των μεγιστάνων και των βιομηχάνων του 19ου αι. Κάποιοι θα πουν ότι δεν έχουμε πια τίποτα κοινό μ’ έναν Μόργκαν ή έναν Ροκφέλερ. Αλλά δεν είναι αληθές. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που ντυνόμαστε σήμερα.

Ας πούμε ότι εισέρχεστε σ’ ένα σαλόνι πολυτελούς ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης περί το 1900. Η σάλα είναι στολισμένη με τοιχογραφίες, ελαιογραφίες και ταπισερί. Χαλιά Heirloom είναι απλωμένα στο πάτωμα και έπιπλα από βερνικωμένο ξύλο ακαζού αντανακλούν το φως των πολυελαίων.

Σκηνή από την ταινία του Elia Kazan «The Last Tycoon» με τους Robert Mitchum, Robert de Niro και Ray Milland  (Photo by Sunset Boulevard/Corbis via Getty Images/Idealimage).

Τα συννεφάκια των πούρων παντρεύονται με τη μυρωδιά των malts και του ρούμι, παρέα με περιχαρή αρώματα. Περιτριγυρισμένοι από καλοντυμένα specimen, η ατμόσφαιρα είναι ένα κάλεσμα στη χαλάρωση, την ώρα που τα γιλέκα ξεκουμπώνονται για να αποκαλύψουν τις βαριές καδένες των ρολογιών.

Το look της βραδιάς είναι ένας ύμνος στα costumes trois pieces από έξοχα σκουρόχρωμα υφάσματα.

Κάποιοι διαβάζουν την εφημερίδα τους. Άλλοι συζητούν υψηλόφωνα περί χρηματιστηριακών αξιών και πολιτικών εξελίξεων. Ασχέτως ηλικίας, οι παρόντες έχουν το μαλλί τακτοποιημένο με μπριγιαντίνη, υπογραμμίζοντας το όλον με γένια και μουστάκια.

Το look της βραδιάς είναι ένας ύμνος στα costumes trois pieces από έξοχα σκουρόχρωμα υφάσματα. Τα γιλέκα σχεδόν κρύβουν τα πουκάμισα, τα οποία θεωρούνταν εσώρουχα a l’ époque. Τα κολάρα σκληρά, παρέα με μαύρες γραβάτες συνοδεία χρυσής καρφίτσας, ενίοτε πλουμισμένης με κάποιο πολύτιμο λίθο.

Οι καλογυαλισμένες μπότες προτιμούνται από τα υποδήματα, ώστε η διάσχιση των δρόμων να γίνεται με ασφάλεια, μακριά από τις ακαθαρσίες των αλόγων και τη λάσπη. Και καθότι ουδείς ευγενής κύριος καταδέχεται να κυκλοφορήσεις άνευ πίλου, γαντιών και μπαστουνιού, τα αξεσουάρ είθισται να ανακτώνται στο βεστιάριο. Υπερηφάνεια, πλούτος, τεστοστερόνη.

Γιατί μια τέτοια ταινία μάς κόφτει σήμερα; Η απάντηση έγκειται στο γεγονός ότι το στυλ της εποχής διαθέτει κάτι το οριστικό και μπορείς εύκολα να το υιοθετήσεις έτσι και αρέσκεσαι να γοητεύεις. Άμα θέλεις ν’ ανοίξουν οι πόρτες για σένα και να βελτιωθούν οι προοπτικές σου, δεν έχεις παρά να ποντάρεις σ’ αυτό. Στα υπ’ όψιν, επιπροσθέτως, ότι το χρήμα μιλάει πολλές γλώσσες.

O βλοσυρός John Pierpont (J.P.) Morgan (Photo by © CORBIS/Corbis via Getty Images/Ιdealimage).

Ο John Pierpont (J.P.) Morgan

Ελάχιστοι είναι εκείνοι που ενσαρκώνουν την αρρενωπότητα του παλιού καιρού καλύτερα από τον τραπεζίτη και μυθικό μεγιστάνα John Pierpont Morgan. Παρότι άσκημος, σου έβγαζε μια αίσθηση ισχύος και αντρίλας. Γεροδεμένος κυριολεκτικά, με διαπεραστική ματιά και παχύ μουστάκι, ο J.P. μίλαγε με μια φωνή βαριά και επιβλητική. Το εντυπωσιακό ανάστημά του σε κόμπλαρε. Μάρτυρες αναφέρουν ότι η παρουσία του έφερνε στο νου τα Ανεμοδαρμένα Ύψη.

Μπορεί να φανεί παράξενο, αλλά παραταύτα ο Μ. Pierpont υπέφερε από ανασφάλεια, κυρίως εξαιτίας μιας επιβλητικής μαβιάς μύτης. Ωστόσο, η επιτυχία του παρά του γυναικείου φύλου υπήρξε αξιοσημείωτη, του status του αναμενόμενα βοηθούντος, γεγονός που κάθε άλλο παρά άφησε ανεκμετάλλευτο.

Παλιές φωτογραφίες δείχνουν τον Μόργκαν άψογα ντυμένο με βαριά μαύρα υφάσματα ή σκούρα γκρι, ριγέ παντελόνια, γιλέκα με ρεβέρ και οπωσδήποτε γραβάτα. Αρεσκόταν επίσης στις ρεντιγκότες, αν και το ρούχο αυτό είχε πάψει προ πολλού να είναι του συρμού.

Φόραγε συνήθως φαρδιές γραβάτες, με λαχούρια ή πουά, και καρφίτσα. Στα πουκάμισά του, πρόσθετε μεγάλα κουμπιά, ώστε να έρχονται να δέσουν με την ογκώδη σιλουέτα του. Τα αξεσουάρ αποτελούνταν από μια βαριά ασημένια καδένα και γυαλιά κρεμασμένα στο λαιμό. Κάπνιζε δεκάδες από τα αγαπημένα του πούρα Αβάνας κατά τη διάρκεια της μέρας. Ήταν ένας ρέκτης των απολαύσεων και συνάμα περιώνυμος συλλέκτης βιβλίων και έργων τέχνης.

Το πολύ ιδιαίτερο στυλ του δεν μπορείς εύκολα να το μιμηθείς. Ωστόσο, ο μεγιστάνας μας έχει να δώσει κάποια μαθήματα: Όσο δυσαρμονικό κι αν είναι το σώμα, μπορείς να εκπέμπεις μια αύρα γοητείας και δύναμης, ιδιότητες εξόχως ελκυστικές. Ενώ ένας άλλος θα το έριχνε στις δίαιτες, ένας άντρας με αυτοπεποίθηση μετατρέπει το over size μέγεθός του σε εικόνα ισχύος και αξιοπρέπειας. Και ξέρει να επιλέγει σωστά τα ρούχα του, πράγμα που του προσδίδει ένα look που αξιώνει το θαυμασμό και το σεβασμό, όπου κι αν βρίσκεται. Η παρένδυση, ώστε να φανεί πιο όμορφος ή πιο νέος, είναι περιττή.

O John D. Rockefeller Sr μετά του John D. Rockefeller Jr. καθώς περπατούν στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης (Getty Images/Idealimage).

John D. Rockefeller, Sr.

Αυτόν τον τιτάνα της βιομηχανίας των blockbusters, προτού ακόμα κλείσει τα 18 του, δεν τον αποκαλούσαν Τζον, αλλά «κο Ροκφέλερ»! Γνωστός για το φλέγμα του, τον αναλυτικό χαρακτήρα του και το περήφανο παρουσιαστικό του κέρδιζε αμέσως το σεβασμό.

Οι φίλοι του τον έλεγαν «John D.» και διέθετε μια λυγερόκορμη σιλουέτα, παρότι από τα παιδικά του χρόνια σκληραγωγούνταν στις αγροτικές εργασίες. Το αυστηρό του διαιτολόγιο, το οποίο περιλάμβανε κυρίως λαχανικά και γάλα και η πλήρης απόρριψη του αλκοόλ τού είχαν προσδώσει μια εμφάνιση ασυνήθιστη για την εποχή, όπου η κοιλιά ήταν σύμβολο του πλούτου.

Ως ευσεβής προτεστάντης, ο Ροκφέλερ σιχαινόταν κυριολεκτικά το περιττό και επιδερμικό, αφοσιωμένος αποκλειστικά στην ανάπτυξη της επιχείρησής του, αλλά και τις αγαθοεργίες. Η αποστολή του ήταν, όπως ο ίδιος είχε πει, «Να κερδίζω όσο πιο πολλά χρήματα μπορώ, και μετά να δώσω όσο πιο πολλά μπορώ».

Άτομο εξαιρετικά πειθαρχημένο και υπολογιστικό, είχε πλήρη γνώση της σημασίας να μοστράρεις την ευημερία σου. Οι φωτογραφίες της εποχής τον δείχνουν ήρεμο, συγκροτημένο και κομψό, αλλά και αυστηρό με τρόπο σχεδόν ασκητικό.

Τα ρούχα γι’ αυτόν λειτουργούσαν ως ένα είδος πανοπλίας, αποκρυστάλλωναν την κοινωνική του θέση. Την εποχή που οι άνδρες διατράνωναν την ατομικότητά τους μέσω πλουμιστών γιλέκων και αστραφτερών υφασμάτων, ο Ροκφέλερ προτιμούσε τα μαύρα και γκρίζα κοστούμια των καλύτερων ραφτάδων, την άμεμπτη καθαριότητα, τα λευκά πουκάμισα και τη σκούρα γραβάτα.

Mάθετε να συμπεριφέρεστε με τρυφερότητα στον εαυτό σας. Η βελτίωση του στυλ σας μπορεί να αποδειχθεί εξίσου συναρπαστική με την επίτευξη των στόχων σας.

Αυτό που μας μαθαίνει ο John D. είναι πως ακόμα κι αν δεν έχετε τα χρήματα ν’ αγοράσετε αυτό που λαχταρά η ψυχή σας, μπορείτε πάντα να δομήσετε μια συνετή και άψογη γκαρνταρόμπα κερδίζοντας τον αυτοσεβασμό. Ένα-δυο καλά κοστούμια συν μερικές καλοδιαλεγμένες γραβάτες και πουκάμισα είναι πολύ προτιμότερα από ένα σωρό φτηνοπράγματα. Εγγυάται πολύ καλύτερο impact.

O Albert de Rothschild με φίλους του στην Αυστρία. Με κυνηγετική διάθεση και στυλ (Getty Images/Idealimage).

Η οικογένεια των Rothschild

Το παράδειγμα των Ρότσιλντ είναι διαφορετικό. Οι πρόγονοι κατάγονται από ένα γκέτο Εβραίων της Φρανκφούρτης. Ωστόσο, αυτή η οικογένεια τραπεζιτών θα σωρεύσει έναν αμύθητο πλούτο σβάρνα πέντε παιδιών που θα εγκατασταθούν στις πέντε κύριες τότε ευρωπαϊκές πόλεις: Λονδίνο, Παρίσι, Φρανκφούρτη, Νάπολη, Βιέννη. Ήταν στις αρχές του 19ου αι.

Καθότι θρησκευάμενοι και νεόπλουτοι, οι Ρότσιλντ δεν έτυχαν καλής υποδοχής απ’ τους παλιούς αριστοκράτες. Το pedigree τους δεν ήταν αρεστό, μέχρις ότου να πειστούν από το χρήμα και το καλό γούστο. Έτσι προέκυψε η περίφημη φράση «Το στυλ Ρότσιλντ». Το ενδιαίτημά τους ήταν φίσκα σε βαριά δαμασκηνά, μπροκάρ και εκκεντρικά βελούδα. Ένας δανδισμός της υπερβολής.

Το ερώτημα που τίθεται είναι, όταν το χρήμα δεν αποτελεί πρόβλημα, πώς μπαίνει το όριο μεταξύ κομψότητας και χυδαιότητας; Η απάντηση δεν είναι άλλη από προσωπικότητα και αγωγή. Τα υπόλοιπα έπονται. Στην περίπτωση της οικογένειας αυτής, έχουμε να κάνουμε με μια ειδική σχέση με την κατοικία και τις διακοσμητικές τέχνες. Μαζί με ενδυματολογικές προτιμήσεις, υπέρτατης εκλέπτυνσης, που, στη συνέχεια, έγιναν νόρμες.

Αυτή η προκλητική αφθονία εμπνεόταν από τη γαλλική επίπλωση του 18ου αι., βασιλικής προέλευσης. Ακολούθως, έγιναν οι φάροι για Αμερικανούς σαν τους Vanderbilt, τους Astors ή τους Du Pont.

Και ναι, ο βαρώνος Αρθούρος Ρότσιλντ διέθετε 2.000 γραβάτες, ταξινομημένες ανά κατηγορία και χρώμα σε συρτάρια επίπλων σχεδιασμένων ειδικά γι’ αυτό. Ποτέ δεν φόραγε κάποια δυο φορές, ενώ άλλαζε τρεις τη μέρα, ώστε να ταιριάζουν ταμάμ με το υποκάμισο. Ανά δίμηνο, απέστελνε σε πακέτο τους φορεμένους άπαξ λαιμοδέτες σε φίλους και γνωστούς. Διαιωνίζοντας έτσι μια εμμονική αυταρέσκεια.

Συμπέρασμα: μάθετε να συμπεριφέρεστε με τρυφερότητα στον εαυτό σας. Η βελτίωση του στυλ σας μπορεί να αποδειχθεί εξίσου συναρπαστική με την επίτευξη των στόχων σας.

 

Διαβάστε ακόμα: 5+1 κόλπα για να δείχνει το φτηνό κοστούμι σας ακριβό.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top