«αθώα κι όμορφα πολύ είναι τα φύλλα τα νεκρά/ καθώς τα κλαίει το σιγηλό του δειλινού αγέρι». (Robert Moore, «Feel of Fall»).

Σοφία Πόταρη, «Φθινόπωρο»

Ριγούν τα φύλλα μες στου κήπου την εσπερινή δροσιά
στο νοτισμένο χόρτο της αγκάλης του ριγμένα
φεύγουνε όπως τα παιδιά, με απορία στη ματιά
κι ωχρά σιωπούν σ’ αγαπημένα χέρια αφημένα

αθώα κι όμορφα πολύ είναι τα φύλλα τα νεκρά
καθώς τα κλαίει το σιγηλό του δειλινού αγέρι
όπως της μάνας το φιλί στα χείλη πάνω τα χλωμά
του σπλάχνου της που ξεψυχά, μικρούλι περιστέρι

γλυκά π’ αφήνονται να κοιμηθούν σε στολισμένο μνήμα!
κι αν η χαρά είν’ ο θάνατος κι ο θάνατος χαρά
της ωραιότητας πιασμένα ακολουθούν το νήμα
πεθαίνουν, σαν παιδιά, στου γαλανού την αγκαλιά

(Από τη συλλογή «Ασφόδελοι και Κυπάρισσοι», εκδ. Όστρια, 2017)

 

* Οι ποιητές ανθολογούνται κατά αλφαβητική σειρά.

 

Ακούστε: Doris Day – Autumn Leaves.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές για το τέλος του καλοκαιριού.

 

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top