Οι ποιητές μας για το πατρικό τους σπίτι

«Ήλιε, ήλιε που λάμνεις σ’ ορθάνοιχτα παράθυρα/ Στην Τρίπολη κοιτάζω την Καστέλλα». (Γιάννης Λασηθιωτάκης, «Υπνοδωμάτιο», 2006-2007).

Γιώργος Κ. Καραβασίλης, «Προθαλάμιο»

Φίλοι, ας μπω στο πατρικό μου σπίτι
Με το πλακόστρωτο, τα κεραμίδια, τα μοσχάτα.
Του έρωτα η αναμονή είναι πλατιά μεγάλη
Πόσο πιο δω πόσο πιο κει απ’ το όνειρο βρισκόμαστε.
Χρέη αφανισμών που παραγράφονται και στο πλατύσκαλο
Απάνω σε πατημασιές σβησμένες ξεδιπλώνομαι,
Κυλώ στου πόθου μου τη μήτρα.
Δωμάτια με διασταυρούμενα φυλλώματα,
Φιλλύρες άκοπες ακόμα κι απ’ το θάνατο•
Ήλιε, ήλιε που λάμνεις σ’ ορθάνοιχτα παράθυρα
Στην Τρίπολη κοιτάζω την Καστέλλα
Διακόσα τόσα χρόνια που μου περιμένουν τη σπορά,
Ταφές και γέννες λίγο πριν τον έρωτα.
Φίλοι• μιλώ με στόμα αξεδίψαστων νεκρών.
Στους τάπητες και στα κεντήματα θα ντύσω την μορφή μου,
Στην σκόνη, σε παμπάλαιες χειρονομίες, σε πρόσωπα λησμονημένα
Η έξοδος της σάρκας μου προς την ελευθερία,
Εδώ.
Φίλοι, προδοτικοί μου φίλοι, μαρτυρείστε
Σ’ ολόκληρη την οικουμένη
Πόσο πιο δω, πόσο πιο κει απ’ το όνειρο βρισκόμαστε.

(Από τη συλλογή «Καλλιέργεια του αίματος», 1973. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Γιώργου Κ. Καραβασίλη «Ποιήσεις 1963-2003», εκδ. Γαβριηλίδης, 2004)

Στην επόμενη σελίδα: «Πετάει το παλιό σπιτάκι μου».

1 2 3 4 5

TAGS :
έλληνες ποιητές Ποίηση σπιτι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook