Αριστερά: «Είχα πάντα την αίσθηση πως ζούσα στο πέλαγος, σε κίνδυνο, στην καρδιά μιας μεγαλόπρεπης ευτυχίας», γράφει ο Καμύ. (Fabrizio Cassetta, «Alber Camus»). Δεξιά: «Όπως σ’ όλα του τα έργα, έτσι και στο ‘‘Καλοκαίρι’’, ο Καμύ συνεχίζει να ψάχνει για το πιο αναγκαίο στη ζωή: το φως, την ευτυχία» διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

[…] Τα μεσάνυχτα μόνος στην ακροθαλασσιά. Θα περιμένω κι άλλο και ύστερα θα φύγω. Ακόμα κι ο ουρανός στέκει ακίνητος μ’ όλα τα αστέρια του, όπως εκείνα τα υπερωκεάνια γεμάτα φώτα που, τούτη την ίδια ώρα, φωτίζουν σ’ ολόκληρο τον κόσμο τα σκοτεινά νερά των λιμανιών. Ο χώρος και η σιωπή σμίγουν και γίνονται βάρος στην καρδιά. Μια ξαφνική αγάπη, ένα μεγάλο έργο, μια αποφασιστική πράξη, μια σκέψη που μεταμορφώνει προκαλούν σε ορισμένες στιγμές την ίδια ανυπόφορη αγωνία, ανάμεικτη μ’ ακαταμάχητα θέλγητρα. Γλυκιά υπαρξιακή αγωνία, εξαίσιο άγγιγμα ενός κινδύνου που δεν ξέρουμε τ’ όνομά του, το ότι ζω σημαίνει άραγε πως τρέχω προς το χαμό μου; Ας τρέξουμε πάλι χωρίς ανάπαυλα προς το χαμό μας. Είχα πάντα την αίσθηση πως ζούσα στο πέλαγος, σε κίνδυνο, στην καρδιά μιας μεγαλόπρεπης ευτυχίας.

 

// Τα αποσπάσματα από το κείμενο «Η θάλασσα μες στα χέρια μας» (Ημερολόγιο καταστρώματος) που φιλοξενεί η στήλη είναι από το βιβλίο του Αλμπέρ Καμύ «Το καλοκαίρι». Μετάφραση Νίκη Καρακίτσου-Ντουζέ, Μαρία Κασαμπαλόγλου-Ρομπλέν. Εκδόσεις Πατάκη, 1996. Πρώτη έκδοση στη γαλλική γλώσσα: «L’été», Εκδόσεις Gallimard, Παρίσι 1954.

 

Διαβάστε ακόμα: Ο Καμύ σταμάτησε στη Μύκονο.

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top