Κρίσιμες ώρες

    Επιστροφή στον πραγματισμό και την πολυτέλεια της απλότητας. Στην κλασική και διαχρονική αισθητική. Οι υπερβολές πήραν των ομματιών τους. Νοσταλγούμε ξανά τα πρώτα όμορφα ρολόγια των μπαμπάδων μας. Στρογγυλά συνήθως, διακριτικά, με καντράν καθαρά, ευανάγνωστα, με μηχανισμούς «προσιτούς», όπερ σημαίνει χρήσιμους στην καθημερινότητά μας, εύκολους στη χρήση και λογικούς στην τιμή. Εν ολίγοις, ένας μινιμαλισμός που δεν θα είχε θέση στο σπίτι των Dolce & Gabanna, αλλά θα κρινόταν αξιεκτίμητος στην κηδεία της Θάτσερ.

    Οι τάσεις
    Πολλοί χρονογράφοι από ανοξείδωτο ατσάλι, πανέμορφα μπρασελέ από πλεχτό δέρμα, μπόλικα μονόχρωμα ρολόγια στο μαύρο του άνθρακα. Φυσικά, παρά την κρίση, ζαλιστικής εκλέπτυνσης grandes complications εξακολουθούν να δημιουργούνται, αφού οι εξωφρενικές τιμές τους είναι ασήμαντες για τους Ρώσους ολιγάρχες, τους Κινέζους μανδαρίνους ή τους σεΐχηδες των Εμιράτων. Εγώ, όμως, θα σταθώ σε τρεις προσανατολισμούς που βρίσκω πως παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον:

    Piaget-Altiplanog9800a35130_profile_bis

     

    -Η λεπτότητα. Σε ραγδαία εξέλιξη εδώ και τρία χρόνια, το ultra plat κατάφερε να βάλει στην άκρη τα ρολόγια-καθεδρικούς και να γίνει smart, βασιζόμενο στους τρεις πυλώνες του στυλ: κομψότητα, αποτελεσματικότητα, διακριτικότητα. Στην πρώτη γραμμή η σειρά «Altiplano» της Piaget και μεγαλύτερη εξτραβαγκάντσια το «Reverso Ultra Thin» της Jaeger-Le Coultre για τον εορτασμό των 80 χρόνων της, με πάχος κάσας μόλις τα 4,06 mm! Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η τάση αυτή καλλιεργείται από ένα τμήμα της παραγωγής, ήτοι τους οίκους εκείνους που ειδικεύονταν από παλιά σ’ αυτό. Και, στο πλαίσιο του SIHH, αριθμούν μόλις τους 19. Θέλω επίσης να επισημάνω ότι η τάση αυτή ενέχει κινδύνους εφάμιλλους με την επέλαση των βερμούδων. Όπως τις βερμούδες φοράνε κατεξοχήν και μυστηριωδώς άσχημοι τύποι με κοντόχοντρα πόδια, το ίδιο ενδέχεται να συμβεί μ’ αυτού του τύπου τα ρολόγια: να φορεθούν δηλαδή (επίσης κατεξοχήν) από νεόπλουτους κρεοπώλες με καρπούς σαν απελέκητα δοκάρια και μαύρες ταβανόπροκες εν είδει τρίχας.

    JAEGER-LECOULTRE-Grande-Reverso-Ultra-Thin-Tribute-to-1931-U_S_-Edition-Q2788571-SIDE

    Το επετειακό Reverso Ultra thin

    Επιστροφή στον πραγματισμό και την πολυτέλεια της απλότητας. Εν ολίγοις, σε ένα μινιμαλισμό που δεν θα είχε θέση στο σπίτι των Dolce & Gabanna, αλλά θα κρινόταν αξιεκτίμητος στην κηδεία της Θάτσερ.

    -Ο μετέωρος χρόνος. «Ο χρόνος είναι χρήμα» λένε οι προτεστάντες. Ωστόσο, αυτός ο καταναγκασμός έχει γίνει πλέον βιασμός, με αποτέλεσμα κάποιοι ωρολογοποιοί (και στον απόηχο του Slow Food) να αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την τυραννία του δευτερολέπτου, ώστε να γεννηθεί μια νέα ηρεμία της αφαίρεσης. Όπως τον παλιό καλό καιρό, οι τεχνικοί της Meistersinger δήλωσαν πως ένας ωροδείκτης όφειλε να αρκεί, ενώ εκείνοι της Van Cleef & Arpels εικονογράφησαν ποιητικά τη ροή του χρόνου στη σειρά «Poetic Wish» με ανθρωπάκια μέσα σ’ ένα ρομαντικό ντεκόρ των οποίων η κίνηση υπεδείκνυε την ακριβή ώρα. Ώσπου να ’ρθει η Hermès με το «Le Temps Suspendu» και να δώσει στον κάτοχό του το δικαίωμα, με το απλό πάτημα ενός κουμπιού, να σταματήσει την κανονική ροή του χρόνου και να βάλει τους δείκτες σε μια ανύπαρκτη ώρα για όσο του κάνει κέφι…

    Το Le Temps Suspendu της Hermès

    Το Le Temps Suspendu της Hermès

    -Το vintage. Νοούμενο ως στρατηγική ενάντια στην κρίση. Οι εταιρείες, μετά από πολλούς δισταγμούς, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τούτη την εποχή μια συγκράτηση στα μεγέθη θα ήταν ενδεδειγμένη. Θα ήταν δηλωτική της συναίσθησης μιας κατάστασης. Ούτως ή άλλως, το πράγμα είχε ξεφτιλιστεί. Στο πλαίσιο του κυνηγιού της διαφοροποίησης και μέσα σε μια δεκαετία, οι κάσες κέρδισαν έως και 10 χιλιοστά. Ήτοι 35% σε πλάτος και 70% σε όγκο. Χωρίς άλλο, είχαν φτάσει σε ένα pic που δύσκολα ξεπερνιέται με μοντέλα των 55 mm, σαν αυτά της U-Boat. Μπορεί η συνεχής αύξηση του πάχους του καρπού, συνακόλουθη της αύξησης του ύψους, να επιτρέπει ρολόγια πιο μεγάλα απ’ ό,τι στο παρελθόν, ωστόσο το πραγματικό ανδρικό στάνταρ δεν παύει να είναι σήμερα κατά μέσο όρο τα 42 mm. Όσοι ισχυρίζονται ότι μια τέτοια επιστροφή σε ορθολογικές νόρμες οφείλεται αποκλειστικά στην ανθρωπομετρία των Ασιατών, λησμονούν ότι οι προτιμήσεις τους αφίστανται εκείνων των Δυτικών. Θα ήταν πιο λογικό να συνάγουμε ότι η σμίκρυνση, στην παρούσα συγκυρία, απαντά στην ανάγκη της κάθε φίρμας να είναι συνεπής προς την εικόνα της και κάθε τόσο να την υπενθυμίζει, επωφελούμενη φυσικά από την επανέκδοση παλαιών μοντέλων. Το αποτέλεσμα είναι οι οίκοι είτε να μεγεθύνουν τα παλιά μοντέλα τους, ώστε να ικανοποιήσουν τις τάσεις της αγοράς (neovintage), κατ’ εικόνα της ROLEX και του «Oyster Perpetual Explorer II», που πέρασε ξαφνικά στα 42 mm, είτε να προχωρήσουν σε μια παραγωγή ρετροφουτουριστική του στυλ «απορία ψάλτου, βηξ».

    rolex

    To «Oyster Perpetual Explorer II» της Rolex

    Συμπέρασμα
    Ως είθισται, σε περιόδους στενότητας κι αναπροσαρμογής, τα νέα προϊόντα των μεγάλων εταιρειών μοιάζουν να βγαίνουν από τη μηχανή του χρόνου.


    Μην ξεχνάμε

    Το ρολόι δεν είναι απλό αξεσουάρ. Είναι μια προέκταση. Με αυτό ο άντρας φοράει το εγώ του, την κοινωνική του θέση, τη μοντερνικότητά του στον καρπό. Ο χρόνος περνάει, αλλά παραμένει ένας καθρέφτης. Και η κομψότητα προκύπτει όταν το κοίταγμα της ώρας συνοδεύεται από τη χειρονομία, όταν το ρολόι δεν επιδεικνύεται, αλλά αποκαλύπτεται.

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top