GoogleGlass3

Αν και δεν διεκδικεί… δάφνες σχεδίασης, η δημιουργία της Google είναι αν μη τι άλλο αρκετά φουτουριστική ώστε να μην περνάει ποτέ απαρατήρητη.

Συμβαίνει συχνά. Μια τεχνολογία που έχει παρουσιαστεί εδώ και χρόνια (πάνω από μια δεκαετία), περιμένει την εμφάνιση ενός «σούπερ» προϊόντος που ξαφνικά θα την καταστήσει hot, σχετική με όλους μας, επαναστατική.

Αυτό ακριβώς συνέβη (ή πιο σωστά, συνεχίζει να συμβαίνει) με τις «wearable technologies» (πώς σας φαίνεται το «φορετή» τεχνολογία;) και τον καταλύτη που επιταχύνει την εξάπλωσή τους, τα περίφημα γυαλιά της Google. Το θέμα, όμως, δεν είναι το Google Glass, ούτε οποιοδήποτε άλλο προϊόν αντίστοιχης… συνομοταξίας.

Το θέμα είναι το κατά πόσον είμαστε σε θέση, πραγματικά, να εκμεταλλευτούμε την τεχνολογία ενώ την «φοράμε» ή, εν πάσει περιπτώσει, την έχουμε ανά πάσα στιγμή διαθέσιμη (κυριολεκτικά πάνω μας), διαχειριζόμενοι την ακατάσχετη ροή δεδομένων και πληροφοριών προς τον εγκέφαλό μας.

Η «φορετή» τεχνολογία θα μας αναγκάσει εκ των πραγμάτων να διαλέξουμε: είτε εκείνην είτε τον πραγματικό κόσμο.

Εν αντιθέσει με αυτό που ίσως πιστεύουν αρκετοί (ειδικά λόγω των υπολογιστών), ο άνθρωπος δεν είναι ένα multitasking ον. Η πραγματικότητα, είναι πολύ διαφορετική. Όταν κάνουμε δυο ή περισσότερες εργασίες παράλληλα, είναι βέβαιο ότι η απόδοσή μας (τόσο σε ταχύτητα όσο και σε ποιότητα), μειώνεται δραματικά.

Έχει τύχει να σκέφτεστε έντονα ενώ περπατάτε; Πόσες φορές πιάσατε τον εαυτό σας να σταματάει το περπάτημα για να σκεφτεί καλύτερα; Ή, ανάποδα, πόσες φορές στρίψατε λάθος (με το αυτοκίνητο ή και τα πόδια) επειδή το μυαλό σας ήταν εστιασμένο κάπου αλλού; Πόσες φορές δεν νιώσατε το μυαλό σας να «κολλάει» και έναν ανεξήγητο εκνευρισμό να σας κυριεύει όταν κάποιος σάς μιλάει ενώ βρίσκεστε στο τηλέφωνο;

Ο Σεργκέι Μπριν, συνδημιουργός της Google με το νέο εγχείρημα της εταιρείας. Το Google Glass διαθέτει μία οθόνη ώστε το ένα μάτι να είναι πάντοτε ελεύθερο και σε επαφή με τον “πραγματικό κόσμο”, καθώς και κάμερα που καταγράφει ό,τι βλέπουμε με μία απλή φωνητική εντολή.

Όλα αυτά, η επιβράδυνση δηλαδή μιας εργασίας προς όφελος μιας άλλης, γίνονται υποσυνείδητα. Στο βιβλίο του «Thinking, Fast and Slow», ο βραβευμένος με Νόμπελ ψυχολόγος, Danny Kahneman, δηλώνει ότι δεν μπορεί καν να σκεφτεί όταν περπατάει πολύ γρήγορα. Για να μπορέσει να επεξεργαστεί νέες σκέψεις, πρέπει να επιβραδύνει!

Θα ρωτήσετε «τι σχέση έχουν όλα αυτά με την wearable τεχνολογία;» και ίσως να έχετε κάποιο δίκιο, αφού σε τελική ανάλυση μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, για την οποία κανείς δεν μπορεί να προδικάσει εξελίξεις και συνήθειες.

Όμως, το γεγονός παραμένει. Από τη στιγμή που δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε πολύ καλά πολλαπλές ενέργειες ταυτόχρονα, η «φορετή» τεχνολογία θα μας αναγκάσει εκ των πραγμάτων να διαλέξουμε: είτε εκείνην (την πληροφορία για τους σταθμούς του Μετρό που μάς έρχεται μέσω του Google Glass), είτε τον πραγματικό κόσμο (την ωραία ύπαρξη που μας ρωτάει πώς μπορεί να φτάσει στον πιο κοντινό σταθμό του Μετρό).

GoogleGlass2

Τα περίφημα γυαλιά της Google, ο καταλύτης που επιταχύνει την εξάπλωση των «wearable technologies».

Αυτή η απόσπαση από τον πραγματικό κόσμο είναι και επικίνδυνη (αν κάνατε και εσείς τη χαζομάρα, όπως κι εγώ, να στείλετε SMS ή να απαντάτε σε e-mails ενώ οδηγείτε, θα γνωρίζετε τι εννοώ), αλλά και άγνωστη.

Θα μπορούμε να συνδυάζουμε πληροφορίες από τους αισθητήρες πάνω μας (ή σε άλλους) και ταυτόχρονα να επικοινωνούμε με το περιβάλλον μας; Θα μπορούμε να τρέχουμε σε ένα ξένο περιβάλλον ακολουθώντας τις οδηγίες στην οθόνη του Google Glass και ακούγοντας μουσική; Θα αγνοούμε φίλους και γνωστούς σε πάρτυ και εκδηλώσεις επειδή ένα νέο e-mail ήρθε κυριολεκτικά μπροστά… στα μάτια μας; Θα είμαστε σαν τους περήφανους μπαμπάδες που χάνουν την ουσία και το συναίσθημα της εκδήλωσης προκειμένου να κινηματογραφήσουν «τέλεια» το καμάρι τους; Κρίνοντας από τις ικανότητες και τις δεξιότητες του ανθρώπινου γένους αυτήν τη στιγμή, οι προαναφερθείσες ανησυχίες είναι κάτι παραπάνω από βάσιμες.

Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να υπάρξουν τουλάχιστον τρία επίπεδα ωρίμανσης των wearable technologies, προκειμένου να προκαλέσουν σημαντική αλλαγή στη ζωή μας.

* Αρχικά, με τη βοήθεια «σούπερ» προϊόντων (βλ. Google Glass, αλλά όχι μόνο), οι αντίστοιχες λύσεις θα γίνουν ευρέως γνωστές και οι περισσότεροι από εμάς θα αρχίζουμε να εξοικειωνόμαστε μαζί τους, να πειραματιζόμαστε ή καλύτερα να… Παίζουμε.

GoogleGlass2

Εύκαμπτος και ελαφρύς, ο σκελετός του Google Glass έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να προσαρμόζεται σε κάθε χρήστη χωρίς να ενοχλεί.

* Εν συνεχεία, και αφού καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται πρωτίστως για διασκεδαστικά gadgets και δευτερευόντως για έναν νέο τρόπο ζωής, θα υπάρχει μια έμφαση σε εξειδικευμένες λύσεις που θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις ζωές μας, αλλά με πιο αφανή τρόπο και χωρίς να μας «πνίγουν» με πληροφορίες. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι λύσεις ιατρικής ή παρακολούθησης.

* Τέλος, οι μη εξειδικευμένες λύσεις, θα γίνουν αφενός πιο απλές αλλά και πιο έξυπνες (συνήθως αυτά τα δύο πάνε μαζί), αφετέρου θα βρουν τη «μαγική συνταγή» που θα μας επιτρέπει να τις χειριζόμαστε «αυτόματα», σχεδόν ασυναίσθητα.

Εδώ θα αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα. Όντας ανταποκριτής για περισσότερα από 15 χρόνια, πάντα προσπαθούσα να κρατάω σημειώσεις από κάθε μου αποστολή. Με τη βοήθεια υπολογιστή αυτό ήταν αδύνατον. Έπρεπε να αλλάζω την εστίαση από την οθόνη στο πόντιουμ ή στη διαφάνεια διαρκώς, και είτε έχανα τμήμα της παρουσίασης είτε «έτρωγα» τμήμα των σημειώσεων. Το πρόβλημα λύθηκε με χειρόγραφες (ναι, το ομολογώ) σημειώσεις, τις οποίες λαμβάνω «αυτόματα» χωρίς να παρακολουθώ τι γράφω.

Μετά από 14 χρόνια, αυτές οι σημειώσεις αντικαταστάθηκαν από ένα tablet και ένα stylus. Καιρός ήταν!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top