Το μπαλκονέ "Elena".

“Elena”, Intimissimi

Το να μιλάς για γυναικεία σουτιέν χωρίς να πέσεις στην παγίδα της οφθαλμολαγνείας είναι μια επίπονη προσπάθεια. Την οποία δεν προτίθεμαι να καταβάλω. Μια τέτοια οπτική επαφή δεν μπορεί να είναι άλλο από πυροκροτητής χωρίς χρονοδιακόπτη της ερωτικής επιθυμίας. Για να το πω κομψά.

Ενίοτε ύμνος του αισθησιασμού και της σαρκικής σαγήνης, σπάνια απλώς αναγκαίο κακό– κανένα άλλο ρουχαλάκι δεν είναι τόσο αποκαλυπτικό, παρέχοντας σωρεία πληροφοριών για τον τρόπο σκέψης των γυναικών. Τον τρόπο που βιώνουν τη θηλυκότητά τους. Το πεδίο όπου συναντώνται όνειρα και πραγματικότητες.

Όμως, για ποιο λόγο το σουτιέν –πέραν του προφανούς- είναι η προεξέχουσα εικόνα της γυναικείας lingerie; Αν, στη βάση του, αυτό το κομματάκι υφάσματος προορίζεται για υποστηρικτικό και ενισχυτικό του στήθους, γιατί έχει αποκτήσει τόσο σημαντική θέση στη ζωή της γυναίκας και των λαίμαργων αρσενικών; Γιατί έχει γίνει βασικό διακύβευμα ευτυχίας σ’ ένα εξαιρετικά ευρύ background ενδιαφερόντων; Γιατί δεν είναι το ίδιο το σουτιέν, είναι η συσκευασία που πουλάει το σουτιέν.

Και το μπαλκονέ "Serena" Intimissimi

“Serena”, Intimissimi

Πριν από 100 + 1 χρόνια, η Αμερικανίδα Mary Phelps Jacobs απελευθερώνει τις γυναίκες από τη σκλαβιά του κορσέ. Συναρμολογεί τον πρώτο στηθόδεσμο με τη βοήθεια δύο μαντιλιών και μιας ροζ κορδέλας. Η εφεύρεσή της πατεντάρεται στις 3/11/1914. Μια επανάσταση για τον 20ο αι. Γίνεται ένα συναρπαστικό αξεσουάρ που “ψυχαγωγεί” τους στρατιώτες στο μέτωπο, μετατρέπει σε δημόσιο αγαθό το γυναικείο στήθος και κάνει το σουτιέν μπανάλ.

DANIELA ΜΠΑΛΚΟΝΕ

“Daniela”, Intimissimi

Ώσπου νά ‘ρθει η αγαπημένη Intimissimi και να προβεί σε μορφολογικές κατατακτήριες, ισάξιες ενός φυσιοδίφη όπως ο Linné. Μπαλκονέ, στράπλες, push-up και άλλα ακατονόμαστα που ακούνε στο όνομα τρυφερών κορασίδων. Αποκαλύπτοντας το αστραφτερό μετάξι γυμνών χολιγουντιανών ώμων, επιτρέποντας την πεσμένη μπρετέλα μιας ιλιγγιώδους υπόσχεσης ή προκαλώντας ασφυξία σ’ ένα αβυσσαλέο ντεκολτέ, ώστε επιτέλους να το βουλώσουμε.

Αν το γυναικείο σουτιέν αξίζει μια περίοπτη θέση σ’ ένα Μουσείο Επικοινωνίας (όπως στη Γαλλία) είναι γιατί εικονογραφεί θαυμαστά την ιστορία και την εξέλιξη του γυναικείου σώματος. Δεν αρκεί να πεις ότι το σουτιέν είναι εσώρουχο, γιατί είναι κι ένα μουσικό όργανο που σκηνοθετεί και δίνει φωνή στο γυναικείο κορμί. Το πιο ερεθιστικό στην πρόσφατη Eurovision ήταν ο αυτάρεσκος τρόπος που έστρεφε κατά ¾ το κορμί της η παρουσιάστρια Alice Tumler, για να επιδείξει περήφανα το εφηβικό στήθος της.

Δεν υπάρχει κάτι πιο συναρπαστικό από μια γυναίκα που έχει επίγνωση της ομορφιάς της. Από μια γυναίκα που διεκδικεί τον αισθησιασμό της. Και προτάσσει τα στήθη της για να αντιμετωπίσει τον κόσμο.

Είναι συγκινητική η ψυχολογική διάσταση του σουτιέν για μια γυναίκα. Πόσο σημαντικό είναι για την εικόνα που θέλει να δώσει. Για το πώς θέλει να σμιλέψει το σώμα της. Ντύνεται το πρωί: αθλητικό μοντελάκι, δαντέλα, σέξι ή άνετο. Η επιλογή είναι μια συναρπαστικά βολονταριστική απόφαση.

"Sara" μπαλκονέ.

“Sara” , Intimissimi

Διότι το ζήτημα είναι πώς αποκαλύπτεις μια ερωτογενή ζώνη. Η φύση προίκισε τις γυναίκες με πολλές. Μάλιστα, είναι ζήτημα αν απέχουν ένα εκατοστό η μία από την άλλη. Ωστόσο, το στήθος είναι η πιο τρυφερή, καθότι η πιο εκετεθειμένη. Πέραν των ισόβιων δυσκολιών απογαλακτισμού μας.

Οπότε απόκρυψη, ανάδειξη και αποκάλυψη μετατρέπονται σ’ ένα ασύλληπτα μεθυστικό παιχνίδι. Στην Ιαπωνία, υπάρχει το μοντέλο «True Love» που ανοίγει μόνο σε περίπτωση ειλικρινούς αγάπης. Και στη Βραζιλία, κυκλοφορεί σουτιέν με GPS που επιτρέπει τον εντοπισμό της γυναίκας που το φοράει. Η Intimissimi περιορίζεται στη λατρεία του, συμμεριζόμενη τις πυρετώδεις προτάσεις μου.

To push-up "Monica".

“Monica”, Intimissimi

Κάποιες γυναίκες δεν βλέπουν το λόγο να φοράνε ξεχωριστά εσώρουχα, γιατί κανείς δεν τα βλέπει. Όμως, τα εσώρουχα αυτά τις δοξάζουν, υπογραμμίζουν τις καμπύλες τους, τις χαϊδεύουν, τις σμιλεύουν. Γοητεύουν και μαγνητίζουν. Αλλά, πρώτ’ απ’ όλα, χαρίζουν ευχαρίστηση στην ίδια τη γυναίκα. Την κάνουν να νιώθει όμορφη και ποθητή, παίζοντας στα σύνορα του κρυφού και του ορατού.

Γλιστρώντας το κορμί της σε σέξι, αιθέρια, εσώρουχα, κρατώντας τα κρυφά μέσα στη μέρα, κάνει μια χειρονομία προς τον εαυτό της και δίνει μια υπόσχεση στον εν δυνάμει εραστή. Κι αυτό αδιόρατα την αλλάζει. Ζει τη θηλυκότητά της και ανακτά την εξουσία της.

Δεν υπάρχει κάτι  πιο συναρπαστικό από μια γυναίκα που έχει επίγνωση της ομορφιάς της. Από μια γυναίκα που αποδέχεται τον αισθησιασμό της, τον διεκδικεί, τον ελέγχει. Που έχει συνείδηση του σώματός της και της σεξουαλικότητας που εκπέμπει. Που προτάσσει τα στήθη της, για να αντιμετωπίσει τον κόσμο.

 

Διαβάστε ακόμα: Baby-Doll – Ο θρίαμβος της Λολίτας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top