Η μόδα πέθανε, ζήτω το ρούχο (χωρίς θαυμαστικό)

Ο Christophe Decarnin(αριστερά) σηκώθηκε κι έφυγε από τον Balmain, ενώ ο John Galliano έπαθε χοντρό nervous breakdown στον Dior. (photo credit: http://fashionista.com/ / http://www.quotationof.com/)

Ένα νέο κύμα παραιτήσεων ήρθε κι έσκασε στον πλανήτη «Λουξ». Είναι υπόκωφο, ήσυχο, αλλά και δυνατό και αποφασιστικό. Ουδεμία σχέση με τις επώδυνες αποχωρήσεις που κάνανε πάταγο στο χώρο της μόδας τα τελευταία χρόνια.

Τώρα δεν έχουμε κεραυνοβόλα burn-outs, όπως αυτό του καλλιτεχνικού διευθυντή του οίκου Balmain Christophe Decarnin, ή σοβαρά προβλήματα κατάθλιψης, όπως αυτά που φάγανε τον John Galliano στου Dior. Ούτε αυτοκτονίες, σαν αυτή του Alexander McQueen που μας άφησε εν πλήρει δόξη, αφεντικό του οίκου του, ιδιοκτησίας του ομίλου Kering. Όχι, αυτό το νέο κύμα έχει το εξής εντυπωσιακό: το χαρακτηρίζει μια ήρεμη δύναμη, από καλλιτεχνικούς διευθυντές αποφασισμένους να επιβάλουν το δικό τους ρυθμό.

Ο Alexander McQueen αυτοκτόνησε το 2010, σε ηλικία 40 ετών. Δεξιά: από την κολεξιόν που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει. (photo credit: http://www.vogue.co.uk/)

Οι εκρήξεις άρχισαν τούτον το χειμώνα στο χώρο της γυναικείας μόδας με τις διαδοχικές αποχωρήσεις του Raf Simons και του Alber Elbaz, καθώς κι οι δυο τους βρίσκονταν σε διαφορά φάσης με τους ομίλους τους. Για τον Raf Simons είχε να κάνει με το ότι δεν μπορούσε πλέον να υποφέρει το κομπρεσέρ των αλλεπάλληλων κολεξιόν. Ο Alber Elbaz αγανάκτησε με μια βιομηχανική πολιτική που θεώρησε ατελέσφορη.

Σε τελική ανάλυση, κι οι δυο τους ακολούθησαν το δρόμο που έστρωσε ο Hedi Slimane το 2007, όταν εγκατέλειψε τον Dior Homme, καθώς έκρινε ότι ο οίκος περί άλλων τύρβαζε σε σχέση με τις δικές τους δημιουργικές ανάγκες. Ο αμφιλεγόμενος στυλίστας προτίθεται, εξάλλου, να επαναλάβει τα ίδια και στον Saint Laurent.

Ο Raf Simons δεν μπόρεσε να υποφέρει άλλο το τρενάκι των αλλεπάλληλων κολεξιόν κι αποχώρησε πέρυσι από τον Dior. (photo credit: http://vergecampus.com/)

H Diane Kruger και ο Raf Simons, φωτογραφημένοι από τον Norman Jean Roy για τη Vogue, Σεπτέμβριος 2012. (photo credit: http://www.vogue.com/)

Οι καλλιτεχνικοί διευθυντές δεν επιτρέπουν πλέον να άγονται και να φέρονται

Η προφητεία της Li Edelkoort φαίνεται να εκπληρώθηκε. Όταν έλεγε πέρυσι ότι η μόδα έχει πεθάνει προς όφελος του ρούχου, εξέφραζε με σαφήνεια και διαύγεια τη διαπίστωση ότι το παρόν σύστημα πνέει τα λοίσθια. Υπερβολικά πολλές κολεξιόν, υπερβολικά όλα: η φρενίτιδα αυτή θα σκότωνε τη μόδα, η οποία, ακολουθώντας τη φυσική κίνηση του εκκρεμούς, θα κατέφευγε σε αξίες προαιώνιες και θα ύφαινε νέους δεσμούς ανάμεσα στη δημιουργικότητ και την ανάγκη.

Η χρονιά που πέρασε απέδειξε την ορθότητα αυτής της πρόβλεψης. Κατ’ αρχάς, οι ίδιοι οι αριθμοί δείχνουν ότι η μόδα και τα υφάσματα δεν είναι πλέον δημοφιλή. Οι καταναλωτές, τα χρήματα που θα έδιναν για μοδάτα ρούχα προτιμούν να τα ξοδέψουν για τη διακόσμηση του σπιτιού τους, τον ελεύθερο χρόνο τους ή τη γαστρονομία. Και η αποχώρηση του Raf Simons ήρθε να αποδείξει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τούτη την ανάγκη να δοθεί χρόνος στο χρόνο.

Δύο βιβλία της Li Edelkoort: “Anti_Fashion Manifesto” και “Fetishism in Fashion”. (photo credit: http://www.edelkoort.com/ )

Διαβάστε ακόμα: Αυτό το αντιπαθητικό αντικείμενο που λέγεται «ομπρέλα».

Ένα παράδειγμα: Εκεί που χρειάζονται τουλάχιστον δυο χρόνια για την ανάπτυξη ενός design προϊόντος που θα κάνει αίσθηση, ενός σωστού προϊόντος που θα έχει κάτι να πει στον κόσμο, είναι δυνατόν ένας σχεδιαστής μόδας, όσο ταλαντούχος και νά ‘ναι, να συνεχίσει να αραδιάζει τη μία κολεξιόν μετά την άλλη, σε βαθμό ανεξέλεγκτο, δίχως να μπορεί έστω και μια μέρα να πάει σε μια έκθεση μοντέρνας τέχνης, λόγω έλλειψης χρόνου;

«Πλέον, στο χώρο της μόδας, πρέπει να τρέχεις», δήλωνε ο Karl Lagerfeld, για να δικαιολογήσει το σύστημα. Ωστόσο, ακόμα και κείνος κατά βάθος ξέρει (και το τελευταίο του ντεφιλέ υψηλής ραπτικής το επιβεβαιώνει) ότι, πλέον, σήμανε η ώρα που το ζεν θα πάρει τη ρεβάνς από την υστερία.

“Πλέον, στο χώρο της μόδας, πρέπει να τρέχεις”, ομολογεί ο Karl Lagerfeld. (photo credit: http://missowl.com/)

Berluti και Brioni χάνουν τον καλλιτεχνικό διευθυντή τους, ο Pilati πάει στον Lanvin

Η ανδρική μόδα έζησε τις τελευταίες μέρες τον ίδιο σεισμό που πέρασε η γυναικεία μόδα τις τελευταίες βδομάδες. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η τέλεια ηρεμία μέσα στην οποία λαμβάνουν χώρα όλα αυτά τα διαζύγια. Ειρηνικά, σχεδόν φιλικά, ο Brendan Mullane και ο Alessandro Sartori, καλλιτεχνικός διευθυντής της Brioni (όμιλος Kering) και της Berluti (όμιλος LVMH) αντίστοιχα, ανήγγειλαν την αποχώρησή τους σχεδόν ταυτόχρονα.

Την ίδια ώρα, στους διαδρόμους των οίκων της ανδρικής μόδας κυκλοφορεί και μια άλλη φήμη που θα προκαλέσει θόρυβο: ο Stéfano Pilati (Giorgio Armani, Muccia Prada, Tom Ford, YSL) σκέφτεται να την κάνει από τον Ermenegildo Zegna και μάλλον να κατευθυνθεί προς Lanvin στη θέση του Alber Elbaz.

Πολλοί είναι εκείνοι που ακολουθούν πλέον το δρόμο που έστρωσε ο Hedi Slimane το 2007, όταν εγκατέλειψε τον Dior Homme, καθώς έκρινε ότι ο οίκος περί άλλων τύρβαζε σε σχέση με τις δικές τους δημιουργικές ανάγκες(photo credit: https://cupcakesandvinyl.wordpress.co )

Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα νέο κύκλο, όπως είχε προβλέψει η Li Edelkoort ή για το νιοστό γύρο με τις μουσικές καρέκλες; Μάλλον, περί του πρώτου πρόκειται. Αυτοί οι φημισμένοι και αξιοσέβαστοι σχεδιαστές μόδας δεν εντυπωσιάζονται πλέον από τους «προστάτες» του χώρου ούτε από τους μεγάλους ομίλους. Αναλαμβάνουν τις αποστολές που τους κάνουν κέφι και την κάνουν μόλις θεωρήσουν ότι το διακύβευμα δεν αξίζει τον κόπο.

Σημάδι αποεπένδυσης; Μπα, καθόλου. Το λάθος είναι των μεγάλων ομίλων που μέσα σε δύο δεκαετίες κατέστρεψαν το status του σχεδιαστή και τον μετέτρεψαν σε προσαρμόσιμη μεταβλητή, την οποία μπορούν να αλλάζουν ανάλογα με τις πρόσκαιρες στρατηγικές τους.

Όμως, οι άνθρωποι αυτοί, αφού πρώτα έγιναν καλλιτεχνικοί διευθυντές και στη συνέχεια παραγωγοί likes στο Instagram, πήραν το μάθημά τους. Αφού δεν είναι πλέον απαραίτητοι, κατάλαβαν ότι το συμφέρον τους δεν είναι από δω και πέρα η πίστη τους στον οίκο που τους πληρώνει, αλλά η ελευθερία τους, η μόνη που εγγυάται τη δημιουργικότητά τους. Το σύστημα της μόδας κράσαρε κι αυτό είναι καλό νέο.

Ο Alber Elbaz εγκατέλειψε τον Lanvin μετά από 14 χρόνια. Εδώ φωτογραφημένος μαζί με την Caroline Trentini από την Annie Leibovitz για τη Vogue, Σεπτέμβριος 2004. (photo credit: http://voguerunway.tumblr.com/)

Διαβάστε ακόμα: Η τέλεια ανδρική γκαρνταρόμπα για το χειμώνα.

TAGS :
fashion designers style vogue μόδα στυλ σχεδιατές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook