Σκισμένο τζιν: γερασμένο αξεσουάρ εφήβων σε αναζήτηση ταυτότητας ή λάβαρο ενός κινήματος που στην πραγματικότητα πήρε μορφή τη δεκαετία του ’90; (Φωτογραφία: aliexpress.com)

Εδώ και πάνω από 400 χρόνια, το τζιν συνεχίζει το ταξίδι του ανά τον κόσμο, ακουμπώντας τις βαλίτσες του ακόμα και στις πιο παραδοσιακές και κομφορμιστικές χώρες. Συμμετείχε σε επαναστάσεις, στους αγώνες υπέρ της χειραφέτησης των γυναικών που τα φορούσαν όπως οι άντρες, στις αλλαγές νοοτροπίας στις κοινωνίες, στον ενδυματολογικό κώδικα ενός επαγγελματικού περιβάλλοντος, στην ισότητα των φύλων. Έχει κάνει τη συναρπαστική διαδρομή ενός αληθινού μαχητή.

Και εντάξει, το έχουν πλέον όλοι καλά αφομοιώσει ότι πρόκειται για ένα ρούχο ντεκοντρακτέ, που ταιριάζει με όλα και διαθέτει τις ιδιότητες του χαμαιλέοντα. Δεν πάει, όμως, και πολύς καιρός που μια νέα τάση έχει κάνει την εμφάνισή της, η οποία υιοθετήθηκε αμέσως μετά χαράς από τους νέους: είναι το jean destroy. Περί τίνος πρόκειται;

Γερασμένο αξεσουάρ εφήβων σε αναζήτηση ταυτότητας ή λάβαρο ενός κινήματος που στην πραγματικότητα πήρε μορφή τη δεκαετία του ’90; Το σκισμένο τζιν σίγουρα έχει τόσους φίλους όσους και εχθρούς. Καιρός να πω κι εγώ την ταπεινή μου γνώμη.

Δεν μιλάμε πια για ένα παντελόνι που έχει φθαρεί, αλλά για ένα ρούχο που πωλείται από γνωστές μάρκες πολύ ακριβά. Κι ο λόγος είναι ένας: η ανάγκη να φανείς διαφορετικός από τους άλλους. Είναι όπως τα τατουάζ.

Για κάποιους, το διάτρητο τζιν συμβολίζει αυτήν τη μικρή grunge πλευρά που πάντα βρισκόταν εν υπνώσει μέσα τους. Οργισμένοι νέοι που άρχισαν να γρατζουνάνε την κιθάρα τους στο Λύκειο, προσπαθώντας να παίξουν το riff από το Smells Like Teens Spirit των Nirvana ή να βγάλουν κάποιους διαπεραστικούς ήχους από το Where is my Mind των Pixies. Τα φούτερ τους με την κουκούλα και τα φιλειρηνικά συνθήματα συναγελάζονταν τα μπαλώματα Sex Pistols και το αναρχικό σύμβολο ζωγραφισμένο με μπλάνκο στην τσάντα τους την περασμένη στην πλάτη.

Με δυο λόγια, ήταν ο εφιάλτης των οικογενειακών δείπνων, αλλά και τα ανερχόμενα αστέρια, τα οποία έχαιραν σεβασμού στην αυλή των καπνιστών του σχολείου. Κάτω από αυτό το πρίσμα, το ξεσκισμένο τζιν δικαιολογείται απόλυτα και μπορεί να χρησιμεύει ως υπενθύμιση των αχαλίνωτων αντι-συστημικών σας χρόνων.

Αριστερά: Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν το έκαναν μόδα η Nirvana, το σκισμένο τζιν ήταν σύμβολο της αντίδρασης. (Φωτογραφία: Jesse Frohman) Δεξιά: Σήμερα τα σκισμένα τζιν είναι ένα trend της εποχής του Justin Bieber και πωλούνται πιο ακριβά από τα κλασικά. (Φωτογραφία: Complex)

Και μπορεί τα ξεσκισμένα τζιν στα πόδια ενός καταθλιπτικού Kurt Cobain ή ενός ξεσαλωμένου Sid Vicious να είχαν ακόμα κάποιο νόημα ή τουλάχιστον μια ιδεολογική αξία. Με το πέρασμα του χρόνου, όμως, αυτή ξεθώριασε, καθώς μάλιστα την υιοθέτησαν ξανά και πρόσωπα κάπως λιγότερο εμβληματικά, σαν τον Russell Brand ή τον Justin Bieber, για να αναφερθώ μόνο σ’ αυτούς.

Το αντικείμενο απέκτησε καινούργιο ενδιαφέρον εδώ και μερικά χρόνια, «ντύνοντας» και πάλι τα σχολιαρόπαιδα. Με την εξής διαφορά: δεν μιλάμε πια για ένα παντελόνι που έχει φθαρεί φυσικά από την πολυφορεσιά, αλλά για ένα ρούχο που πωλείται από γνωστές μάρκες, πολύ πιο ακριβά από το κλασικό αδελφάκι του. Και ο λόγος είναι ένας: η ανάγκη να φανείς διαφορετικός από τους άλλους, ακόμα και μεγαλώνοντας. Είναι όπως τα τατουάζ.

Μπορεί να σας φανώ συντηρητικός ή να μην ξέρω πόσο grunge είσαστε, αλλά για κατεστραμμένο ύφασμα δεν στοιχίζει κάπως ακριβούτσικα;

 

Διαβάστε ακόμα: Τολμήστε το πράσινο δέρμα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top