Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως πίσω από το στυλ κρύβεται το πάθος κι η ψυχή ενός άντρα. (Φωτογραφία: The Idle Man)

Ο YSL έλεγε ότι είναι αιώνιο. Η fashion designer Ρέιτσελ Ζόι θεωρεί ότι είναι ένας τρόπος να εκφράζεσαι χωρίς να χρειάζεται να μιλάς. Άλλοι ισχυρίζονται ότι σ’ αυτό βρίσκεται η ομορφιά. Η Κοκό Σανέλ δήλωνε πως όταν όλα χάνονται, αυτό μένει. Η Όντρεϊ Χέπμπορν ότι καθένας έχει το δικό του.

Απρόσμενα, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι αποφαίνεται πως είναι το Α και το Ω. Πως η Ζαν ντ’ Αρκ είχε στυλ, ότι ο Χριστός είχε στυλ, ο Σωκράτης επίσης, το ίδιο και ο Ιούλιος Καίσαρας ή ο Γκαρσία Λόρκα.

Και ξέρετε ότι, για μένα, ο καλύτερος ορισμός είναι εκείνος του Αντρέ Μορουά: «Στυλ είναι η σφραγίδα του ταμπεραμέντου πάνω στο διαθέσιμο υλικό».

Μια τρέχουσα άποψη θέλει το στυλ περιεσκεμμένο, προϊόν επεξεργασίας και προσπάθειας. Στο τραγούδι του Looking for the Heart of Saturday Night, ο Tom Waits λέει «Χτενίζεσαι και ξυρίζεσαι, προσπαθείς να σβήσεις κάθε ίχνος των περασμένων ημερών. Ξέρεις ότι είναι Σάββατο και πρέπει να ‘σαι στις ομορφιές σου».

Ο Όρσον Ουέλς πίστευε σχετικά με το στυλ ότι συνίσταται στο «να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις και να αδιαφορείς για τα υπόλοιπα». Το στυλ είναι μέρος της προσωπικότητάς σου. Αν είσαι κυνικός, εκλαμβάνεις την προσβολή ως φιλοφρόνηση, καθώς η σύγκρουση είναι το στυλ σου. Κι ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως πίσω από το στυλ κρύβεται το πάθος κι η ψυχή ενός άντρα.

Κι αν θέλουμε να κάνουμε το ζήτημα ακόμα πιο περίπλοκο, σε περίπτωση που κάποιος σας ρώταγε τι είναι για σας στυλ, η περιγραφή που θα κάνατε θα είχε σίγουρα να κάνει… με το δικό σας στυλ.

Δεν υπάρχει λόγος να διστάζεις και να παραλύεις, επειδή φοβάσαι ότι θα κάνεις λάθος. Όλο το πράγμα μοιάζει μ’ αυτό που κάνει ο χρυσοθήρας: αναδεύει διαρκώς τη σίτα με την άμμο, μπας και βρει ψήγματα χρυσού.

Αν θέλετε τη γνώμη μου, έχω να προτείνω δύο τεχνικές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο να βρείτε και να εξελίξετε το προσωπικό σας στυλ, ξεκινώντας με τη μέθοδο της «ευρετικής ανίχνευσης» και καταλήγοντας σε μια φράση του E.B. White από το δοκίμιό του The Elements of Style του 1918.

 

Όταν θέλουμε να βρούμε το προσωπικό μας στυλ, το βασικότερο είναι να αποφύγουμε από φόβο την αμυντική στάση απέναντι στο ντύσιμό μας: φόβος ότι δεν θα νιώθουμε άνετα, φόβος για το πώς μας βλέπουν οι άλλοι. (Φωτογραφία: Tommy Ton | Mr.Porter)

Η προσέγγιση της ευρετικής ανίχνευσης

Ευρετική ανίχνευση θεωρείται κάθε μέθοδος επίλυσης προβλημάτων που χρησιμοποιεί τεχνικές όχι απόλυτα ολοκληρωμένες, αλλά ικανές να φτάσεις γρήγορα στον επιδιωκόμενο στόχο.

Για καταστάσεις όπου το να βρεις τη βέλτιστη λύση δεν είναι ούτε πρακτικό ούτε συχνά δυνατό (το πώς να βρεις ατάκα κι επιτόπου το προσωπικό σου στυλ, για παράδειγμα), μια τέτοια προσέγγιση σου επιτρέπει να κόψεις δρόμο, περιορίζοντας το νοητικό φόρτο που απαιτείται για να πάρεις μια απόφαση (ωραία φράση, σχεδόν λιποθύμησα).


Διαβάστε ακόμα: OraGentleman – Ένα e-shop από την Κρήτη φιλοδοξεί να μπει στο παγκόσμιο σιρκουί του στυλ


Εκτιμήσεις, γενικοί κανόνες, καλή θέληση, ικανότητα να εμπιστευτείς τη διαίσθησή σου και να ανατρέξεις στις παρελθούσες εμπειρίες σου: όλα αυτά υπεισέρχονται στην προσέγγιση της ευρετικής ανίχνευσης.

Και μετράνε όταν θέλεις να βελτιώσεις το προσωπικό σου στυλ: δεν υπάρχει λόγος να διστάζεις και να παραλύεις, επειδή φοβάσαι ότι θα κάνεις λάθος. Όλο το πράγμα μοιάζει μ’ αυτό που κάνει ο χρυσοθήρας: αναδεύει διαρκώς τη σίτα με την άμμο, μπας και βρει ψήγματα χρυσού. Δεν είναι ντροπή να το δείχνετε. Η εκλέπτυνση θα προκύψει από τα λάθη.

Μπορείτε, ας πούμε, να εκφράσετε την προτίμησή σας για το vintage τόσο με ένα αξεσουάρ όσο και με δέκα. Αλλά συνήθως αυτό το ένα αρκεί.

Όταν θέλουμε να βρούμε το προσωπικό μας στυλ, το βασικότερο είναι να αποφύγουμε από φόβο την αμυντική στάση απέναντι στο ντύσιμό μας: φόβος ότι δεν θα νιώθουμε άνετα, φόβος για το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, φόβος ότι ότι ντύσιμό μας δεν ταιριάζει με κείνο των άλλων.

Αν γράψετε στα παλιά σας τα παπούτσια όλα αυτά, θ’ αρχίσετε να βλέπετε την γκαρνταρόμπα σας με άλλο μάτι, πολύ πιο διασκεδασμένο. Κατά συνέπεια, είναι πολύ καλύτερα να έρθουν να σας βρουν οι απαντήσεις, παρά να αγχώνεστε αναζητώντας τες λυσσωδώς.


Διαβάστε ακόμα: Πέντε ανδρικά στιλιστικά ατοπήματα του χειμώνα


Παραδειγματάκι: Μετά από μια περίοδο όπου φοράτε ό,τι βρεθεί μπροστά σας (όλοι κάποια στιγμή την περνάμε), αρχίζετε να θεωρείτε την αγορά ενός παπιγιόν ή μιας καρφίτσας για τη γραβάτα (μήπως υπάρχει περίπτωση να χαλάσει το ύφασμα;) ως υψίστης σημασίας, πράγμα το οποίο δεν συνέβαινε πριν. Προτού το συνειδητοποιήσετε, έχετε ήδη μάθει τι γουστάρετε εσείς να φοράτε και τι όχι. Αρχίζετε να ψωνίζετε ρούχα που σας πάνε πραγματικά και τα κάνετε κέφι.

 

Αν δεν νιώθετε καλά μέσα στα ρούχα σας, καλύτερα να φορέσετε κάτι που σας κάνει να νιώθετε πιο άνετα, πιο αυθεντικά. (Φωτογραφία: Tommy Ton | Mr.Porter)

Για να βρείτε το στυλ σας, αρχίστε με το να μην υιοθετείτε κανένα

Στο βιβλίο του The Elements of Style, ο E.B. White αποφαίνεται «to achieve style, begin by affecting none». Στον κύριο White άρεσε να απολαμβάνει ένα Suze-cassis πριν από το γεύμα. Έλεγε πως «είναι ένα ποτό για Γάλλους ταξιτζήδες». Με λίγα λόγια έκλεινε σε μια φράση μια σκέψη που θα χρειάζονταν πολλές παράγραφοι για να περιγραφεί σωστά.

Το στιλάτο ντύσιμο είναι μια παρόμοια άσκηση για να πεις κάτι συνοπτικά. Μπορείτε, ας πούμε, να εκφράσετε την προτίμησή σας για το vintage τόσο με ένα αξεσουάρ όσο και με δέκα. Αλλά συνήθως αυτό το ένα αρκεί για να τη δείξετε. Δεν χρειάζονται πολλές παράγραφοι επί του θέματος.

Αν αναζητάτε ένα στυλ που να είναι αληθινά δικό σας, προσωπικό, τότε, για όνομα του Θεού, βγάλτε τη μάσκα που φοράτε, ώστε να είστε σε θέση να εκφράσετε την προσωπικότητά σας και να μην παριστάνετε ότι είσαστε κάποιος άλλος.

Αυτή η απλή αλήθεια αποκαλύπτει ένα μυστικό που συνδέεται με την έκφραση του στυλ: μην υιοθετείτε κανένα. Εκτός κι αν πρέπει να ντυθείτε για ένα πάρτι με θέμα την Belle Époque ή τον αμερικανικό εμφύλιο. Αν δεν νιώθετε καλά μέσα στα ρούχα σας, καλύτερα να φορέσετε κάτι που σας κάνει να νιώθετε πιο άνετα, πιο αυθεντικά.

Στην άλλη άκρη του φάσματος, η μόδα (σε αντίθεση με το στυλ) είναι η πλήρης προσκόλληση στο να επιδεικνύετε μονίμως έναν τρόπο να λειτουργείτε, να υπάρχετε και να σκέπτεστε που δεν είναι φυσιολογικός. Το να ακολουθείτε τη μόδα με κάθε τίμημα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) είναι σαν να καθησυχάζετε ένα κοπάδι. Για να είσαστε στη μόδα, όπως εκατομμύρια άλλοι, αρκεί να ακολουθείτε τις τάσεις.

Το να δηλώσετε ένα στυλ στον κόσμο της μόδας ισοδυναμεί συχνά με το να φοράτε απλώς κάτι που το status quo θα θεωρήσει ως ελαφρά εκκεντρικό. Αν η μόδα είναι το πάθος σας, η αναζήτηση του αληθινού στυλ δεν είναι εντός της προβληματικής σας ούτε σας απασχολεί.

Αν όμως αναζητάτε ένα στυλ που να είναι αληθινά δικό σας, προσωπικό, τότε, για όνομα του Θεού, βγάλτε τη μάσκα που φοράτε, ώστε να είστε σε θέση να εκφράσετε την προσωπικότητά σας και να μην παριστάνετε ότι είσαστε κάποιος άλλος.

Αν υπάρχει κάποιος που κατανόησε πραγματικά τον κίνδυνο αυτού του φαινομένου, και τη δύναμη που αποκτάμε αποφεύγοντάς το, είναι πιθανότατα η Κοκό Σανέλ, η οποία έλεγε: «Προτού βγείτε απ’ το σπίτι, κοιταχτείτε στον καθρέφτη και αφαιρέστε τουλάχιστον ένα αξεσουάρ».

Αν δεν σας αρέσει στη ζωή σας να υποκρίνεστε, απαλλαγείτε απ’ όλα τα επιτηδευμένα φερσίματα και την επιθυμία να εντυπωσιάσετε. Μην προσποιείστε. Αρχίστε να δείχνετε ποιος πραγματικά είσαστε. Μόνο εσείς μπορείτε να το καταφέρετε. Αν το πετύχετε, θα σας αλλάξει τη ζωή.

 

Διαβάστε ακόμα: Στο ντύσιμο, η υπερβολική σημασία στη λεπτομέρεια είναι δήθεν

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top