Ο Πέτρος Κουσαθανάς έξω από το τελευταίο Pop-Up Store του στο ιστορικό κέντρο της Ζυρίχης.

– Εδρεύετε στη Ζυρίχη. Πώς βρεθήκατε στην Ελβετία;
Στην Ελβετία βρέθηκα λόγω οικογενειακών δεσμών με την χώρα. Η οικογένεια της μητέρας μου είχαν έρθει μετανάστες τη δεκαετία του 1960.

– Ειδικεύεστε στο εμπόριο τέχνης και αντικών. Συμφωνείτε ότι σήμερα υπάρχουν αξιόλογες ευκαιρίες στις αντίκες 100 και πλέον ετών και αντιθέτως βιώνουμε μια μίνι «φούσκα» στο ντιζάιν έπιπλο;
Ναι, ειδικεύομαι στο εμπόριο αντικών και θα έλεγα αστικών έργων τέχνης. Δεν έχω πανεπιστημιακή ειδίκευση, έχω όμως πια μια τεράστια εμπειρία στον χώρο αυτό. Εμπειρία του δρόμου. Έχω «οργώσει» κυριολεκτικά από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο φλόμαρκτ (σ.σ: γιουσουρούμ / παζάρι αντικών στα Γερμανικά) της Γαλλίας. Από την Αλσατία μέχρι τις Κάννες, την Προβηγκία, τη Βουργουνδία και παραπέρα. Τα ίδια και στην Ιταλία. Πάνω από όλα με οδηγεί η αγάπη για την τέχνη και την ομορφιά -τουλάχιστον όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι- και ένα καλό μάτι που καθόλου δεν έχει να κάνει με ειδίκευση ή μόρφωση, αλλά το αποκτάς… εκ γενετής.

Όσο για τη «φούσκα» στο ντιζάιν έπιπλο, βιώνουμε φούσκες σε όλα τα επίπεδα. Κατά τη γνώμη μου «φούσκες» υπήρχαν και θα υπάρχουν παντού και πάντα.

– Και ποια είναι η γνώμη σας για την έκρηξη της μοντέρνας τέχνης; Πόσοι από τους καλλιτέχνες που είναι σήμερα της μόδας και κάνουν αίσθηση σε φουάρ στο Μαϊάμι και αλλού, θα έχουν εμπορική αξία σε 100 χρόνια;
Κύριε Φραγκάκη! Πίσω από την μόδα και την τέχνη υπήρξε ανέκαθεν και υπάρχει ακόμα, ένα πορνείο. Μην κοροϊδευόμαστε. Οι γκαλερί μπορούν να ανεβάσουν έναν ασήμαντο καλλιτέχνη και να τον κάνουν αστέρι. Ποιος θα τον θυμάται μετά από 100 χρόνια; Τι να σας πω… Μπορεί όσοι θυμούνται σήμερα τον Αντι Γουόρχολ ή όσοι θυμούνται τον Μαρσέλ Ντυσάν.

Αριστερά: «Close-up στη βιτρίνα». Δεξιά: «Ένα συγκινητικό Γαλλικό, λαϊκό κεραμικό με λεβάντες».

– Παρακολουθείτε τους νέους Έλληνες καλλιτέχνες, Βαρελά, Φαϊτάκη, Καφούρο, Σωκράτους και άλλους; Ξεχωρίζετε κάποιο ρεύμα, μια υπό εκκόλαψη σχολή;
Τους παρακολουθώ και γνωρίζω κάποιους μέσα από τη δουλειά τους. Δυστυχώς εκτός πραγματικότητας μιας χώρας όπως η Ελλάδα, δεν μπορώ να έχω συνολική άποψη ή τουλάχιστον δεν θα ήθελα να την εκφράσω. Θα αδικούσα τους καλλιτέχνες (ειδικά ορισμένους από αυτούς που αναφέρατε) που κάνουν πολιτική μέσα από την τέχνη τους.

– Αλήθεια, τι σημαίνει σήμερα να είσαι «Έλληνας καλλιτέχνης»; Υπάρχουν χαρακτηριστικά που να προσδιορίζουν την «μοντέρνα Ελληνικότητα»;
Η Ελλάδα μας έχει εικόνες, μνήμες, μυρωδιές, απέραντη ομορφιά, ιστορία…. Όσοι έχουν τα μάτια ανοικτά και την ικανότητα, είναι για εμένα οι Έλληνες καλλιτέχνες. Είτε παράγουν φολκλόρ, είτε μοντέρνο, είτε κλασικό ή ο,τιδήποτε «εκφράζει» συναίσθημα, δηλαδή αναπαράγει τέχνη.

– Πουλάτε μοναδικά αντικείμενα. Ο «εκδημοκρατισμός» του «καλού γούστου» μέσα από μαζικά brands όπως η ΙΚΕΑ ή τα H&M είναι για εσάς βήμα προόδου της κοινωνίας ή αντίθετα δείγμα ομογενοποίησης και εν τέλει πλήγμα για την αισθητική;
Πλήγμα για την αισθητική ενός ανθρώπου που διαθέτει αισθητική, δεν θα υπάρξει ποτέ! Αλλού είναι το πρόβλημα με τα brands αυτά: δεν παράγουν αισθητική ή μάλλον παράγουν φθηνή αισθητική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εκφυλίζεται η αισθητική και να παίρνει άλλες διαστάσεις. Είναι το ίδιο που δημιουργεί τις «φούσκες» που λέγαμε πριν.

Παρόλα αυτά, βρίσκει κανείς, καλόγουστα πράγματα ακόμα και σε αυτές τις μάρκες.

Το ιστορικό Zunfthaus zur Meisen στο κέντρο της παλιάς πόλης της Ζυρίχης όπου στεγάζεται η Maison Petros μέχρι το τέλος Μαρτίου ως Pop-Up Store.

– Έχετε ασχοληθεί με τη λαϊκή τέχνη; Μπορεί να υπάρξει πηγαία λαϊκή τέχνη στην εποχή του Ίντερνετ που όλοι μοιάζουν ενημερωμένοι και κοσμοπολίτες;
Με εντυπωσιάζει η λαϊκή τέχνη! Ως λαϊκός τύπος, με έλκει το ναΐφ, το απλό και χρήσιμο. Ο πραγματικός κοσμοπολίτης (όχι μέσα από το Ίντερνετ), ξεχωρίζει και συνεχίζει να εκτιμά και να αναγνωρίζει τη λαϊκή τέχνη. Είναι αυτή η σφαιρική γνώση των πολιτισμών, της σύγκρισης, του διαφορετικού. Μαγεία! Σαφώς υπάρχει ακόμα πηγαία λαϊκή τέχνη, αλλά πρέπει κανείς να διανύσει πολλά χιλιόμετρα για να την βρει…

«Δυο πίνακες: Naive & Alternative μαζί».

– Έχετε πελάτες από την Ελλάδα; Πόσο έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια της κρίσης τα γούστα των ανθρώπων που έχουν την οικονομική δυνατότητα να διακοσμήσουν ένα εξαιρετικό σπίτι στην Πάτμο ή στις Σπέτσες;
Έχω πελάτες από την Ελλάδα. Κάθε φορά που στέλνω κάτι στην Ελλάδα, πληρώνομαι διπλά: Επειδή το χαίρομαι εννοώ φυσικά, έτσι; (γέλια). Τα γούστα αυτών που τα αποκτούν ίσως να μην έχουν αλλάξει τόσο, έχει αλλάξει όμως πράγματι η οικονομική τους δυνατότητα.

– Οι Ελβετοί και δυτικοευρωπαίοι εν γένει πελάτες σας ζητούν Ελληνικά έπιπλα, διακοσμητικά και έργα τέχνης; Τι γίνεται με την αγορά των αρχαιοτήτων σήμερα;
Δεν ασχολούμαι με την αγορά αρχαιοτήτων, διότι σιχαίνομαι να βγαίνουν οι αρχαιότητες από τις χώρες που τις κατέχουν. Όχι, δεν μου ζητούν ελληνικά έπιπλα. Υπάρχουν όμως ακόμα πολλοί λάτρεις του νεοκλασικισμού και του φιλελληνικού / ρομαντικού ρεύματος στη «δυτική» τέχνη!

– Τι είναι για εσάς καλό γούστο; Και τι σημαίνει διαχρονικό στυλ;
Είμαι τόσο… «αλτρουιστής» στο κομμάτι της τέχνης ώστε να μην θέλω να ονομάσω το καλό γούστο. Άλλωστε με ελκύει κάποιες φορές και το άσχημο, το σκοτεινό και το βρώμικο. Η ομορφιά κρύβεται παντού. Πιστεύω πως δεν έχει εξήγηση το γούστο. Το διαχρονικό επίσης, μπορεί να είναι και βαρετό… Βρίσκομαι συχνά απέναντι σε εκπλήξεις. Μαθαίνω συνέχεια! Ανακαλύπτω. Μπλέκω πράγματα ετερόκλητα. Όμορφα και άσχημα! Τελικά δεν υπάρχει καλό ή κακό γούστο. Υπάρχει αυτό που αρέσει σε εμένα, και αυτό που αρέσει σε εσένα.

Αριστερά: «Αυθεντικές καρέκλες Verner Panton. Με ιντριγκάρει η μίξη ετερόκλητων στυλ». Δεξιά: «Cabinets of curiosities, πάντοτε λίγο dark».

 

Διαβάστε ακόμα: Λαέρτης Αντώνιος Βασιλείου – «Όσοι μπορούν, να φύγουν για λίγα χρόνια από την Ελλάδα»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top