Le Train Bleu main II

Ήταν το στοίχημα με το Μπλε Τρένο η έμπνευση για το “The Gentleman’s Wager II” του Johnnie Walker Blue Label; Πιθανότατα. Photo credit stevenmckelvie.wordpress.com.

Τον Μάρτιο του 1930, στο bar του Carlton στις Κάννες, τα αίματα είχαν ανάψει, γιατί η κουβέντα είχε έρθει στα αυτοκίνητα. Αφορμή ήταν μια διαφήμιση της Rover που υποστήριζε πως το Rover Light Six της εποχής ήταν πιο γρήγορο ακόμη κι απ’ το “Le Train Bleu”! Το οποίο δεν ήταν άλλο από το “Calais-Méditerranée Express”, το πολυτελές τρένο που μετέφερε τους πλούσιους της εποχής από τη γαλλική Ριβιέρα στη Μάγχη –και ανάποδα, γιατί ποιος θέλει να μείνει για πάντα στη Μάγχη;– γνωστό ως “Le Train Bleu” από το χρώμα των βαγονιών του. Που ήταν μπλε.

Ενώ αφορμή γι’ αυτό το κομμάτι είναι το “The Gentleman’s Wager II”, η ταινία μικρού μήκους του Johnnie Walker Blue Label που απολαύσατε εδώ τις προάλλες, και που είναι πιθανότατα εμπνευσμένο από την παρακάτω ιστορία.

Στο… ρόλο του Jude Law, ο Νοτιοαφρικανός Woolf Barnato, Πρόεδρος τότε της Bentley, αν και μόλις 35 ετών, νικητής στις 24 Ώρες του Le Mans τα δυο προηγούμενα χρόνια, και ο πιο γνωστός από τους “Bentley Boys”, τους οδηγούς αγώνων της εταιρείας τα χρόνια του Μεσοπολέμου.

O οποίος ήπιε μια γουλιά από το Prunier V.S.O.P. Grande Champagne του (Cognac είναι αυτό, το Blue Label δεν είχε εφευρεθεί ακόμη), τράβηξε μια ρουφηξιά από το Romeo y Julieta 1875 Reserve Maduro και είπε: «Σιγά τα ωά» ή ό,τι λένε οι ευκατάστατοι νεαροί πρόεδροι όταν προκαλούνται κι έχουν πιει και το κατιτίς τους.

«Βάζω στοίχημα 100 λίρες», συνέχισε, «πως όταν το Μπλε Τρένο θα φτάνει στο Καλέ, εγώ θα απολαμβάνω ήδη το ποτό μου (και το Romeo y Julieta) στο club μου, στο Λονδίνο!», ένα “gentleman’s wager” που δέχτηκε η υπόλοιπη παρέα.

Έτσι, στις 17:45 της επόμενης μέρας, όταν το Μπλε Τρένο έβγαινε από το σταθμό στις Κάννες, ο Woolf Barnato και ο Dale Bourne τέλειωσαν τα ποτά τους, μπήκαν στην Bentley 6½-litre Speed Six (με αριθμό κυκλοφορίας UU 5999, διότι τίποτε δεν αφήνουμε στην τύχη εδώ) και ξεκίνησαν από το parking του Carlton.

Two Bentleys

Αριστερά η Blue Train Speed Six (UU 5999) της ιστορίας. Δεξιά η Blue Train Special Speed Six (GJ 3811) που ο νικητής παρέλαβε δυο μήνες μετά το Στοίχημα. Μπερδευτήκατε; Μα, γιατί;

«Βάζω στοίχημα 100 λίρες πως όταν το Μπλε Τρένο θα φτάνει στο Καλέ, εγώ θα απολαμβάνω ήδη το ποτό μου (και το Romeo y Julieta) στο club μου, στο Λονδίνο!», ένα “gentleman’s wager” που δέχτηκε η υπόλοιπη παρέα.

Από τη Λυών και μετά έπεσαν σε δυνατή βροχή, ενώ τα ξημερώματα, μέσα σε πυκνή ομίχλη κοντά στην Auxerre, έχασαν αρκετή ώρα ψάχνοντας ένα προγραμματισμένο ραντεβού για ανεφοδιασμό. Λίγο μετά το Παρίσι είχαν και λάστιχο, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσουν τη μοναδική ρεζέρβα της Bentley.

Την ίδια ώρα βέβαια, το Μπλε Τρένο συνέχιζε τη μεγαλοπρεπή και γαλήνια πορεία του προς τη Μάγχη, χωρίς να ενοχλείται από βροχές, ανεφοδιασμούς, ομίχλες και σκασμένα λάστιχα.

Ο Barnato έφτασε στο λιμάνι της Βουλώνης στις 10:30 το πρωί και, έχοντας χάσει για λίγα λεπτά το ferry, περίμενε το επόμενο. Κάποια στιγμή, πέρασε απέναντι στο Dover και συνέχισε με την ψυχή στο στόμα για το Λονδίνο.

Στις 15:20, έχοντας διανύσει 1.340 χιλιόμετρα σε 22½ ώρες (μέση ταχύτητα 70 km/h) παρκάριζε την καυτή Speed Six έξω από το Conservative Club, στη St. James’s Street, τέσσερα μόλις λεπτά προτού το Μπλε Τρένο μπει στον σταθμό του Καλέ!

Barnato I

Joel Woolf “Babe” Barnato: σωτήρας της Bentley, νικητής στις 24 Ώρες του Le Mans το 1928, 1929 και 1930, και ο πιο γνωστός από τους “Bentley Boys”.

Κερδίζοντας έτσι το στοίχημα, αλλά κι ένα γενναιόδωρο πρόστιμο από τη γαλλική Αστυνομία. Αρκετά μεγαλύτερο μάλιστα των £ 100, “δι’ επικίνδυνον οδήγησιν” ή όπως το λένε αυτό στη Γαλλία. Η δε εταιρεία του αποκλείστηκε από το Σαλόνι του Παρισιού της χρονιάς, επειδή τόλμησε να διαφημίσει αυτό το (παράνομο) στοίχημα.

Η Speed Six του original “Gentleman’s Wager” έμεινε στην ιστορία ως “Blue Train Bentley”. Πολλοί όμως τη μπερδεύουν με τη Speed Six “Sportsman Coupé”, σε αμάξωμα Gurney-Nutting, την οποία ο Barnato παρέλαβε τον Μάιο της ίδιας χρονιάς και ο ίδιος ονόμασε “Blue Train Special”.

Και τα δύο, πάντως, παραπάνω αυτοκίνητα ανήκουν σήμερα στο ζεύγος McCaw, στο Seattle. Το αυτοκίνητο-νικητής του στοιχήματος είχε σκορπίσει σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα και, προκειμένου να φτιάξει από την αρχή την Blue Train Bentley, o Bruce McCaw αγόρασε τρεις διαφορετικές Speed Six!

Όσο για τον Jude Law της εποχής, ο σωτήρας της Bentley, Joel Woolf “Babe” Barnato, έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιουλίου του 1948, μετά από μετεγχειρητική επιπλοκή, στην ηλικία των 53 ετών.

Barnato II

Joel Woolf “Babe” Barnato: σωτήρας της Bentley και νικητής στις 24 Ώρες του Le Mans το 1928, 1929 και 1930. Δεξιά στη φωτογραφία, με τον συνοδηγό του στο Le Mans το 1930, Glen Kidston.

 

Δείτε ακόμα: Gentleman’s Wager II – Το προσωπικό ράλι του Jude Law ως το Μονακό με ένα σπάνιο Classic car.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top