Εντάξει, όλοι μας έχουμε πέσει κάποια στιγμή πάνω σ’ αυτούς τους τύπους που, λυσσασμένα, ανεξάρτητα από το θέμα συζήτησης, ανεξάρτητα από τους συνομιλητές τους, θέλουν να έχουν οπωσδήποτε την τελευταία λέξη. Έκφραση που πρωτοέκανε την εμφάνισή της το 15ο αι. στην Εσπερία. Μπορεί να μιλάνε... Περισσότερα
Πώς αντέχεις τους τύπους που θέλουν να έχουν πάντα την τελευταία λέξη;
Είναι πλήθος οι ευαίσθητοι που δεν τους ενοχλεί η πολυκατοικία στην Κυψέλη, ο θερμοσίφωνας, οι κεραίες, αλλά μαίνονται κατά των ανεμογεννητριών. Καθότι διασαλεύουν το τοπίο και την αρμονία του, σύμφωνα με την «αισθητική» τους. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι εκστασιάζονται μπροστά στους ανεμόμυλους και τσινάνε στη... Περισσότερα
Είναι ωραίες ή άσχημες οι ανεμογεννήτριες;
Χθες, λέει, έπεσε άγριο ξύλο μεταξύ δύο τράπερς, κάποιων Light και Snik, κατά τη διάρκεια της απονομής των βραβείων MAD VMA 2022 στο Κλειστό Γήπεδο του Tae Kwon Do. Βροχή οι μπουνιές κι οι καρεκλιές μεταξύ των δύο «μουσικών», μπροστά σ’ ένα εφηβικό κοινό, με... Περισσότερα
Ένας εστέτ ακούει τραπ: τι έχουν τα έρμα και πλακώνονται;
Ποιος δεν ονειρεύτηκε, όταν η ζέστη σου κόβει την ανάσα, ν’ ανάψει το κλιματιστικό για τη δροσιά; Καθόσον τρέφεται από τους αλλεπάλληλους καύσωνες, τούτος ο «τελευταίος πειρασμός» δεν είναι διόλου ανώδυνος: το αιρ-κοντίσιον αλλάζει τον τρόπο ζωής στις χώρες όπου φύεται. Υπάρχει μια πόλη στον... Περισσότερα
Tι θα κάναμε χωρίς τα κλιματιστικά;
Δίπλα στην πισίνα, η φαντασία χάνεται. Απομένει ο Κωστάκης με το φουσκωτό του κροκόδειλο. Κατά τα άλλα, βαρεμάρα. Βερμούδα, στρινγκάκι. Εξισωτισμός του ματσωμένου.  Ο εξοπλισμός διατίθεται σε τιμές άκρως ανταγωνιστικές. Τα ίδια μαγιουδάκια εδώ και 40 χρόνια με το κορδονάκι. Τόσο στη δημοτική όσο και... Περισσότερα
«Κατηγορώ τις πισίνες»: η ταξική αγάπη για το χλώριο
Πόσες φορές ακούσατε τη δήλωση ή την κάνατε ο ίδιος; Γιατί ναι, εκστομίζεται συχνά. Συνήθως, όταν τσακωνόμαστε, αλλά κι όταν περιαυτολογούμε, καυχιόμαστε, ή δίνουμε συνέντευξη. Ή, όταν, εκεί, προς το τέλος της βραδιάς, γινόμαστε σαχλά λυρικοί μιλώντας για τη ζωή και το έργο μας. Στο... Περισσότερα
Πόσες φορές έχετε πει: «Έτσι είμαι εγώ και σ’ όποιον αρέσω»;
Η αγκαλιά είναι μια συνομιλία. Μια γλώσσα με σιωπηλό λεξιλόγιο, μια γλώσσα που δεν περιορίζουν σύνορα. * Για καιρό, τα χέρια μου είχαν μείνει ορφανά, τιμωρημένα, ανήσυχα, σε αναζήτηση κορμιού, να σφίξουν, να χαϊδέψουν, προσώπου να γαληνέψουν. Ζητούσα να τ’ ανοίξω, όσο πιο διάπλατα γίνεται,... Περισσότερα
Εγκώμιο στην αγκαλιά: το λιγωτικό δάγκωμα των σωμάτων
Τις προάλλες, δεν ξέρω αν έφταιγε η μετακόμιση, αλλά με ‘χε πιάσει το νοσταλγικό – υλιστικό μου. Μού ‘καναν εντύπωση, με συγκινούσαν θά ‘λεγα, όλα αυτά τα παραπεταμένα πράγματα που έβλεπα στο δρόμο. Ξέρετε, όλα αυτά τα πράγματα που τά ‘χουν εγκαταλείψει και που κανονικά... Περισσότερα
Και τα αντικείμενα έχουν ψυχή
Μου προσάπτουν ότι είμαι παθητικός-επιθετικός. Ειλικρινά, όλα τα περίμενα, αλλά όχι αυτό. Θα μπορούσαν εύκολα να με κατηγορήσουν ότι είμαι είτε επιθετικός είτε παθητικός. Αυτό ναι, αλλά και τα δύο; Εξάλλου, δεν πολυκαταλαβαίνω τι θέλει να πει ο ποιητής. Αν είσαι επιθετικός, ελάχιστα ενδιαφέρει ο... Περισσότερα
Μήπως είστε κι εσείς λίγο «passive aggressive»;
Δεν πάει καιρός που ο Φάουτσι προειδοποιούσε ότι η πανδημία δεν έχει τελειώσει. Τα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν ευρέως την είδηση. Αλλά το νέο, που θά ‘πρεπε να φοβίζει, βρίσκεται πλέον στα ψιλά των ειδήσεων. Ο Covid μπαναλοποιήθηκε. Ο θάνατος ευτελίστηκε. Λόγω βαρεμάρας. Το πλήθος έπηξε. Αδιάφορα... Περισσότερα
Ω, τι μπαναλιτέ!
Θυμάμαι τον θειό μου, πιτσιρικάς. Να οδηγεί υπερηφάνως το Peugeot 303 του στη Βασιλίσσης Σοφίας. Μη φανταστείτε καμιά κίνηση. Αλλά οι μαλακίες δεν έλειπαν και τότε. Κάποια στραβοτιμονιά έκανε, ο άλλος του την είπε. Οπότε εκστομίζει το αμίμητο: «Ρε συ, όταν εγώ οδηγούσα, εσύ έπαιζες... Περισσότερα
«Επιτέλους, (ξανά)τσακώθηκα στο δρόμο»
Το 2014, η Σκάρλετ Γιόχανσον βρέθηκε στο Παρίσι. Εκνευρίστηκε με τη θεμελιώδη ανικανότητα των Παριζιάνων να περπατάνε σωστά στο δρόμο. «Να, ξέρετε, έρχομαι από τη Νέα Υόρκη, οπότε είμαι δεινός περιπατητής. Εκεί, οι πάντες καταφέρνουν ν’ αποφεύγουν τους άλλους, πρόκειται για μια υπέροχη χορογραφία. Φτάνοντας... Περισσότερα
Ελεγεία ενός flâneur: ο αργόσχολος που θα θέλαμε να είμαστε
Σε μια εποχή άρνησης της ορθογραφίας, περιφρόνησης των ελληνικών, απονομιμοποίησης των γραμμάτων, έχουν απομείνει και κάποιοι που αγαπούν όχι μόνον τις λέξεις αλλά –θου Κύριε- και τα σημεία στίξης. * Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως μιλώντας για στίξη, στην πραγματικότητα μιλάς για άλλα πράγματα. Μιλάς... Περισσότερα
Ελεγεία των σημείων στίξης
Το κορμί είναι συχνά, σχεδόν πάντα, στην άκρη των χειλιών. Φλογίζεται στο άγγιγμά τους και περιμένει ώσπου να πεθάνει την επανάληψη εκείνης της παντοτινά μοναδικής στιγμής. Ζητάει κι άλλες και χάνεται στο πλήθος τους. Έχει τα φιλιά για να εκφράσει την τρυφερότητα και τον έρωτά... Περισσότερα
Δώσ’ μου ένα φιλί
γυναικεία πλάτη είναι μια ιδιαίτερη εμμονή. Ένα μοτίβο αγνοημένο και λατρεμένο ταυτόχρονα, υποτιμημένο, αλλά και βαθύτατα φαντασιωμένο. «Πιστεύω πως τα φορέματα θα έπρεπε να φτιάχνονται από πίσω προς τα μπρος» έχει πει ο Yohji Yamamoto. Γιατί εκείνη είναι η βάση της σιλουέτας. Η μόδα της... Περισσότερα
Η ευάλωτη θωπεία της γυναικείας πλάτης
Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην παραπονιέται. Έστω κι αν γίνεται ανυπόφορος για τους άλλους. Εγώ, ας πούμε. Ακόμα και όσοι παριστάνουν ότι διαθέτουν «θετική σκέψη» και κυκλοφορούν με το χαμόγελο ίσαμε τ’ αφτιά, γκρινιάζουν και μουγκρίζουν. Ο λόγος; Απλώς... Περισσότερα
Διαφωνώ, άρα υπάρχω
Είχα πάρει το μετρό, για να κατέβω Σύνταγμα. Έβαλα το χέρι στην μπάρα να κρατηθώ και τότε είδα τα νύχια της. Έμοιαζαν με αναπαραγωγή κάποιου πίνακα του Μπρακ. Κι έπαιρνε πόζες: νωχελικές φιδογυριστές κινήσεις, ανοιγόκλειμα βλεφάρων, σούφρωμα μύτης, εναλλαγές στις λαβές του χεριού, ολόκληρο pole... Περισσότερα
Όταν οι γυναίκες βγάζουν νύχια
Βρίσκομαι στο ατελιέ του Κουρμπέ. Εξηγεί στο μοντέλο του, με μια φωνή που σέρνεται από συγκρατημένη ορμή, ότι κάθε παραπανίσια λέξη θα φτώχαινε το έργο του, πως δεν θα του απόμενε τίποτα να ζωγραφίσει. «Άφησέ με να γεμίσω τον καμβά με το σώμα σου», της... Περισσότερα
Η παράδοξη μαγεία του γυναικείου κώλου
Δεν θα αναφέρω ονόματα. Δεν χρειάζεται. Είναι πάνω και μέσα μας καθημερινά σαν τα μικρόβια. Επιτρέψτε μου, όμως, να θυμάμαι τον Chamfort, τον Γάλλο γνωμικογράφο του 18ου αι. Έλεγε: «Η πιο χαμένη απ’ όλες τις μέρες είναι αυτή που δεν γελάσαμε». Γράφει «γελάσαμε» κι όχι... Περισσότερα
Οι σατιρικές εκπομπές, το χιούμορ κι ο Σαμφόρ
Μαζί με τη ρητορική περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία είναι συνέπεια της απογοήτευσης απ’ την πολιτική, ένας light μεσσιανισμός έχει καταλάβει τα τσερβέλα μας, ο οποίος έχει βάλει σκοπό να αντιταχθεί στην επανεμφάνιση του Κακού και να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο, με τσιτάτα του στυλ:... Περισσότερα
Ανθρωπιστική βοήθεια: Νουθετώντας τον πλανήτη
Button to top