«Λόγω της δημιουργηθείσης εκρύθμου καταστάσεως, από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβεν την διακυβέρνησιν της χώρας»! Όσοι άνοιξαν τα ραδιόφωνα τους στις 06:30 το πρωί της Παρασκευής 21 Απριλίου 1967 πάγωσαν στο άκουσμα της είδησης.  Αυτή η πρόταση συμπύκνωσε όλα όσα θα ζούσαν οι Έλληνες για... Περισσότερα
Το πολιτιστικό έγκλημα της Χούντας
H ζωή είναι αυταπόδεικτη, αυθύπαρκτη. Δεν χρειάζεται εξηγήσεις γύρω από τη ρωμαλέα φύση της. Είναι τόσο δεδομένη που ουδείς σώφρων κάνει δεήσεις για το γεγονός ότι σηκώθηκε άλλο ένα πρωί από το κρεβάτι του και ό,τι, τέλος πάντων, εξακολουθεί να ανήκει στην τάξη των ζώντων.... Περισσότερα
Να προσκυνήσω τον Κωνσταντίνο;
Πρόσφατα βρέθηκα σε μια παρέα νέων (wannabe) αβάντ-γκαρντ ποιητών. Οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν νέοι, με στυλ που τρυγούσε πάθος από τη μεγαλαυχία της ηλικίας τους και με ιδέες που ο εξτρεμισμός τους -καίτοι χτυπούσε εκ του συστάδην- στην ουσία έμοιαζε με άσφαιρα πυρά. Κάποια... Περισσότερα
Γιατί δεν βγάζουμε πλέον «παγκόσμιους» Έλληνες;
Πέρασε και το ξόδι του Μίκη, αλλά δεν κοπάζει το ενδιαφέρον του κόσμου για τις στιγμές του (και τις μουσικές του, που μας δονούν αδιαλείπτως δύο βδομάδες τώρα: πόση ήταν η πικρία του που τελευταία έμεναν στα αζήτητα όσο ζούσε…). Γράφτηκαν και ακόμα γράφονται αμέτρητα... Περισσότερα
«Έλα, μωρέ Γρηγόρη, αυτά είναι ερωτικά!» (Ένα ύστερο ανέκδοτο για τον Μίκη)
Οι ξενομπατήδες της προνεωτερικής Ελλάδας τον λάτρεψαν. Οι ζηλωτές του χαμένου έρωτα τον ύμνησαν. Οι αναγκεμένοι και οι παρίες της κοινωνίας τον θεοποίησαν. Κάθε κατατρεγμός έχει τον ήχο του. Σκληρός, πικρός, σαν κουκούτσι που δεν κατεβαίνει από τον φάρυγγα. Εμείς εδώ είχαμε ένα αηδόνι που... Περισσότερα
20 χρόνια χωρίς τον Στέλιο: o βάρδος που τραγούδησε τον λαό
Η Αρλέτα είχε δώσει την καλύτερη εξήγηση για τη σημασία που είχε ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις στην ελληνική μουσική και, κατ’ επέκταση, στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Είχε πει πως ο Μίκης είναι ο πατέρας μας και ο Χατζιδάκις η μητέρα μας. Ο... Περισσότερα
Η Ελλάδα των μεγάλων συνθετών είναι ακόμα ζωντανή
21 Αυγούστου 1967 – «Μπουμπουλίνας – Φυλακές Αβέρωφ» «Στις 21 Αυγούστου πιάστηκα στο Χαϊδάρι. Στο τέταρτο πάτωμα στην οδό Μπουμπουλίνας, στο κελί αριθμός 4 περίμενα το μαρτύριο και τον θάνατο. Στις 4 Σεπτεμβρίου μου έφεραν χαρτί και μολύβι. Τότε έγραψα 32 ποιήματα. Τις προηγούμενες μέρες... Περισσότερα
«Νικώ το χρόνο και τον θάνατο. Είμαι ο χρόνος»
Από τα υψίπεδα του Ντυλανικού στίχου «Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει πια εξουσία./Γυμνοί οι νεκροί θα γίνουν ένα», ο ουρανομήκης Μίκης μας στέλνει, ήδη, το νέο του χαιρετισμό που μοιάζει σαν πρόσκαιρη -αλλά ουσιαστική- παύση πριν από το επερχόμενο κρεσέντο. Με τα χέρια του... Περισσότερα
Η μέρα που ενώθηκαν οι Έλληνες
Ενενήντα έξι χρόνια που ξεπερνούν τον ατομικό βίο και εκτείνονται στο συλλογικό και εθνικό φαντασιακό μας. Σχεδόν ένας αιώνας που περικλείει μέσα του παρελθόντες και μέλλοντες χρόνους. Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε και θα υπάρχει στο διηνεκές ως μέγιστο εθνικό κεφάλαιο που διαπέρασε τις εποχές, τις... Περισσότερα
Μίκης Θεοδωράκης: πέθανε ο τελευταίος γίγαντας της Ελλάδας
Πολύ πριν ο Διονύσης Σαββόπουλος αποκτήσει την αριστοκρατική ικανοποίηση να γίνεται δυσάρεστος και να βλέπει να σέρνεται -συχνά πυκνά- ένας δημόσιος χορός γύρω από τα λεγόμενα και τις πράξεις του, υπήρξε, πρώτα και κύρια, ένας μουσικός φανός. Ας το σκεφτούμε λίγο: πριν από αυτόν δεν... Περισσότερα
50 χρόνια «Μπάλλος»: όταν ο Νιόνιος έγινε Διόνυσος
[…] Στις 15 Ιουνίου του 1994, όταν ο Μάνος άφησε την τελευταία του πνοή, ο Μίκης σπεύδει στον «Ευαγγελισμό». «Έλα», μου λέει. «Όχι, στην περίπτωσή μου θα φανεί δημοσιοσχετίστικο». «Την παραμονή του θανάτου του, να ξέρεις, ο γνωστός ‘‘κύκλος’’ έτρωγε μαζί του σαγανάκια –άκρως απαγορευμένα... Περισσότερα
«Ο νεκρικός διάλογος του Μίκη με τον Μάνο»
Toν Ιούλιο 2019, η Tate Modern θα παρουσιάσει μια έκθεση με αντιπροσωπευτικά έργα του διεθνούς γλύπτη Takis από την έρευνά του για τον μαγνητισμό, το φως και τον ήχο, που αργότερα θα ταξιδέψει στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Βαρκελώνης και στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Το... Περισσότερα
Takis, ο τελευταίος Τζεντάι
Από πολύ νωρίς με απασχόλησαν δυο μεγάλα προβλήματα: το πρώτο είχε να κάνει με το νόημα της ζωής· το δεύτερο ήταν η αιφνίδια κατάληψη του ψυχικού μου κόσμου από τη μουσική. Έπρεπε πάση θυσία να ανακαλύψω ποιος είμαι και πού (πώς και γιατί) βρίσκομαι. Πρέπει ίσως... Περισσότερα
Μίκης Θεοδωράκης: Αναζητώντας τη Συμπαντική Αρμονία
Button to top