Ποιος άνοιξε την καταπακτή στου ανθρώπου τις σκοτεινές αβύσσους; Έφηβος ήμουν όταν είχα πέσει πάνω στα βιβλία του μεγάλου Ρώσου. Οι δαιμονισμένοι, ο αιώνιος σύζυγος, Έγκλημα και Τιμωρία, Ταπεινωμένοι και Καταφρονεμένοι, ο Παίχτης διάβαζα. Διάβαζα ακανόνιστα, χωρίς μέθοδο, χωρίς καθοδήγηση, χωρίς καν μια στοιχειώδη σειρά.... Περισσότερα
200 χρόνια Ντοστογιέφσκι: ο συγγραφέας που άνοιξε την καταπακτή του ανθρώπου
Κόμποι ιδρώτα που σκάβουν το μέτωπο. Ακροδάχτυλα που τρίβονται με μανία στο βαμβάκι του παντελονιού. Χτύποι ταμπούρλου στο μέρος της καρδιάς. Το αίμα τρέχει, λιμνάζει, τρέχει ξανά – η πορεία του είναι ξέφρενη, δεν έχει τέμπο. Ο κόσμος περισφίγγει, οι άλλοι παίκτες, τριγύρω συναγμένοι από... Περισσότερα
Η αγωνία του τζογαδόρου μπροστά από τη ρουλέτα
– Πώς σας φάνηκαν οι Δαιμονισμένοι όταν τους διαβάσατε πρώτη φορά; Ήμουν 20 χρονών όταν πρωτοδιάβασα τους Δαιμονισμένους και θυμάμαι ότι αυτό που έκανε εντύπωση στο μετεφηβικό μυαλό μου, ήταν η απόγνωση και η δειλία των ηρώων αλλά και η βασανιστική τους επιδίωξη για λύτρωση.... Περισσότερα
Μιλτιάδης Φιορέντζης: «Οι “Δαιμονισμένοι” του σήμερα είμαστε όλοι μας»
Ίσως ήταν οι αντιφάσεις του ήρωα, το μαύρο χιούμορ και η πρωτοπρόσωπη αφήγηση όλο πάθος, ίσως ήταν το βάθος της σκέψης. Αλήθεια δεν μπορώ να πω. Πάντως από τις πρώτες αράδες του βιβλίου έχασα τη μιλιά μου. Κι όταν τελικά έφτασα στην τελευταία σελίδα ήμουν... Περισσότερα
«Όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα ήμουν αποφασισμένος να γίνω κι εγώ συγγραφέας»
Γρήγορα ξεπέρασα τον Ρεμί του «Χωρίς οικογένεια», στράφηκα στον Τομ Σόγιερ και τον Χoκ Φιν, τα ψηλά καπέλα, τις επιβλητικές σκάλες, τις προσόψεις και τα δράματα του Ντίκενς. Το βιβλίο που μου έδειξε έναν άλλο δρόμο της δικής μου πραγματικότητας και που, διαβάζοντάς το, κατάλαβα... Περισσότερα
Κωστής Γκιμοσούλης: «Διαβάζοντάς το κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνο εγώ τρελός…»
Button to top