Χάρης Μελιτάς, «Ελάσσονες» Εκ πεποιθήσεως με θέλγουν οι ελάσσονες. Οι κλίμακες της μουσικής οι τόνοι των χρωμάτων οι ποιητές προπάντων. Αυτοί που ξέρουν πως θα πλέουν εσαεί στο χώμα μιας φτηνής ανθολογίας κι εντούτοις ρίχνονται γυμνοί στις θάλασσες του ανείπωτου να μετρηθούν με το θεριό... Περισσότερα
Οι ποιητές μας για τους ελάσσονες ποιητές
Το να μιλήσω τώρα για την ποίηση έχει πράγματι πάρει τη μορφή πολύ μακρινής παιδικής ανάμνησης, που όταν αναγκάζομαι να την πλησιάσω, όπως τώρα, υποδύεται μιάν άλλη αγωνία παιδικού καιρού, σαν αυτή που δοκίμαζα μήπως τα παπούτσια που οι γονείς μου, όχι συχνά, μου αγόραζαν,... Περισσότερα
Κική Δημουλά: «Ποίηση είναι ένα μείγμα εύγευστων δηλητηρίων σε χρυσά δελεαστικά ποτήρια»
Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν χριστουγεννιάτικα λαμπάκια –όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων, αλλά εκείνα που... Περισσότερα
Νίκος Χουλιαράς: «Αυτά τα ποιήματα αγαπώ. Κι αυτά σιχαίνομαι»
Button to top