Κική Δημουλά, «Φραγή» Τι να έγινε, πού να χάθηκε εκείνη η κοριτσάκι φωτογραφία μου. Ο πατέρας μου καθιστός σε μια καρέκλα της κουζίνας έξω στην αυλή κάπως ψυχρός όρθια εγώ δίπλα του σαν κρεμασμένη από τεράστιο άσπρο φιόγκο πουλί παγιδευμένο στα πυκνά μαύρα μαλλιά μου... Περισσότερα

Εσμεράλδα Γκέκα, «Περσεφόνη» Κι έτσι όπως βέβαιος την κρατούσα στην αγκάλη βούλιαξε ξαφνικά σαν Περσεφόνη στα έγκατα του παραμυθιού… Καταπίνω γύρη με τις χούφτες ράβω στα σπλάχνα μου φτερά φυτεύω στις φλέβες παπαρούνες μεταγγίζω στο αίμα μου πουλιά. Τη χθόνια θεά να ξεγελάσω την Άνοιξη... Περισσότερα