Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος. Κάθε ένας έχει κάτι μοναδικό, ανεπανάληπτο και αναντικατάστατο. Γιατί φαίνεται ότι Θεός βαριέται να δημιουργεί άπειρα αντίγραφα. Ο Θεός, πάλι, αποφάσισε να μας βάλει, να  ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν μας έδωσε και τον ίδιο ορίζοντα. Για... Περισσότερα
«Εγώ, καπετάνιος»: Παιδιά ενός κατώτερου Θεού
Ο σκοπός στη ζωή είναι να εκπαιδευτούμε, όχι να υποφέρουμε και να λιώνουμε, αλλά να χαιρόμαστε με τα απλά πράγματα και να ζούμε την ευτυχία εκτιμώντας τα ελάχιστα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τη χαρά δεν μας την προσφέρουν τα αντικείμενα, η χαρά ζει και... Περισσότερα
«Υπέροχες Μέρες»: Ο Βιμ Βέντερς επιστρέφει με έναν ύμνο στην απλότητα της ζωής
Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίζουμε πώς θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας, σαν ένα χορό υπό τους ήχους των επιθυμιών και των πόθων μας ή σαν μια αναμέτρηση σκληρού μποξ και σκληρού αγώνα επιβίωσης. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή είναι... Περισσότερα
«Το Αγόρι και ο Ερωδιός»: Μαγικό animation αυτογνωσίας
  Τα καλά του γαλλικού σινεμά: βγάζει σταρ που όχι μόνο δεν ξεχνιούνται, αλλά εγγράφονται ανεξίτηλα στο σινεφίλ φαντασιακό μας. Γυναίκες γλυκές, ποικιλμένες με φινέτσα και χάρη. Γυναίκες που δίχως να δείχνουν τα κάλλη τους με εκκωφαντικό τρόπο, γίνονται διαρκής φαντασίωση στους άρρενες ανά τον... Περισσότερα
Marion Cotillard: επιβλητική, φινετσάτη, ακτιβίστρια. Τι άλλο να ζητήσεις από αυτή τη γυναίκα;
Κάποιες φορές για τον άνθρωπο η μοναξιά είναι θαυματουργή, δημιουργική και υπέροχη όταν είναι επιθυμητή και ανυπόφορη, αβάσταχτη και θανάσιμη, όταν προκύπτει από ανάγκη. Αυτό όμως που κάνει τη μοναχική ζωή αφόρητη, είναι ότι εκείνες τις ώρες, τις ώρες της μοναξιάς, ο μοναχικός άνθρωπος κάτι... Περισσότερα
«Τα παιδιά του Χειμώνα»: Το τρίο της μοναξιάς και των υψηλών ερμηνειών
Λίγες βεβαιότητες και πολλά μυστήρια προηγούνται μιας από τις (δικαίως) πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς: είναι η Parthenope του Paolo Sorrentino, με την προϋπόθεση ότι ο τίτλος παραμένει ως έχει, καθώς οι πληροφορίες επ’ αυτού είναι ακόμη συγκεχυμένες. Υπάρχει, όμως, μια βεβαιότητα που ουδείς μπορεί... Περισσότερα
Celeste Dalla Porta: Αφού τη διάλεξε ο Σορεντίνο, την αγαπάμε κι εμείς!
Η προσπάθεια του ανθρώπου να μετατρέψει το όνειρο σε πραγματικότητα τον κρατά σε πνευματική εγρήγορση και ψυχολογική απόγνωση. Γιατί το να ονειρεύεται κάποιος κάτι πάντα είναι πιο συναρπαστικό από το να το επιτύχει.  Και να μην ξεχνάμε, ο ερευνητής θα ακολουθήσει μονάχα έναν δρόμο,  ο... Περισσότερα
«Ονειρικό Σενάριο»: Αν δεις στον ύπνο σου τον Νίκολας Κέιτζ…
Το μεγαλύτερο κακό σε αυτόν τον κόσμο δεν προέρχεται από ανθρώπους που επιλέγουν να είναι κακοί. Προέρχεται από ανθρώπους που αφήνουν το μυαλό τους και την ευαισθησία τους να βουλιάζει στην ακινησία, έχουν για όλα μια εύκολη, έτοιμη λύση και παύουν να σκέφτονται καθαρά. Από... Περισσότερα
Είδαμε τη «Ζώνη Ενδιαφέροντος»: Μια ανέμελη ζωή δίπλα στους θαλάμους αερίων (!)
Τα τελευταία χρόνια, ένα φαινόμενο που έχει γίνει πλέον σύνηθες είναι η κυκλοφορία σχεδόν κάθε ταινίας υψηλού προφίλ να συνοδεύεται από μια αναπόφευκτη, αλλά πάντοτε έντονη αντιπαράθεση για το κατά πόσο η ταινία χαρακτηρίζεται από το λεγόμενο woke culture. Για την ακρίβεια, έχουμε φτάσει στο... Περισσότερα
Η Woke κουλτούρα σκοτώνει το σινεμά;
Πρόσφατα κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το Napoleon του Ridley Scott, και όπως φαίνεται έχει ήδη δεχθεί σφοδρή κριτική, μεταξύ άλλων για την ιστορική της ανακρίβεια. Μια σκηνή που τράβηξε αρκετά την προσοχή των φίλων της ιστορίας ήταν η απεικόνιση του Γαλλικού στρατού υπό το Ναπολέοντα να... Περισσότερα
7 + 2  εξωφρενικές περιπτώσεις ιστορικής ανακρίβειας σε ταινίες και σειρές
Στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη η Μαρία Κάλλας. Στις 19 Δεκεμβρίου του 1958, η Μαρία Κάλλας μεταμορφώνεται στο ονοματεπώνυμό της μπροστά στα μάτια εκατοντάδων εκστασιασμένων θεατών. Στις 2 και στις 3 Δεκεμβρίου του 2023, 100 χρόνια από την γέννησή της, η... Περισσότερα
Είδαμε την ταινία «Callas- Paris 1958» λίγο πριν βγει στα σινεμά και μαγευτήκαμε
Πόσες φορές δεν ακούστηκε η ατάκα-κλισέ του τίτλου «Καλύτερο το βιβλίο», έξω από κάποια κινηματογραφική αίθουσα μετά το τέλος της προβολής; Παρ’ όλο που μάλλον δεν είναι και πολύ σωστό να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε πως λογοτεχνία και κινηματογράφος έχουν... Περισσότερα
Ελληνική λογοτεχνία στο σινεμά: Τελικά το βιβλίο είναι καλύτερο;
Η συνέπεια πετυχαίνει έναν στόχο που οι άλλοι δεν μπορούν να πλησιάσουν, το ταλέντο πετυχαίνει έναν στόχο που κανένας άλλος δεν μπορεί να πετύχει, η ιδιοφυΐα όμως πετυχαίνει έναν στόχο που κανένας άλλος δεν μπορεί να δει. Γιατί μπορεί εξυπνάδα να είναι η ικανότητα προσαρμογής... Περισσότερα
Είδαμε τον «Ναπολέοντα»: Χορταστικό θέαμα, αναποφάσιστη οπτική γωνία
Ξοδεύουμε, σπαταλούμε κάποιες φορές, ατελείωτο χρόνο προσπαθώντας να βρούμε τον τέλειο ερωτικό σύντροφο, αντί να αφιερώσουμε αρκετές δυνάμεις, θετική ενέργεια και   ανυπόκριτη δραστηριότητα ώστε να δημιουργήσουμε, να τροφοδοτήσουμε μια ανοιχτή, στα καλέσματα του καιρού, αγάπη. Γιατί δεν μπορεί να μην έχουμε μάθει ότι η ζωή... Περισσότερα
Είδαμε το «May December»: Η αναζήτηση ταυτότητας ως ψυχολογικό θρίλερ
Εκατοντάδες κομπάρσοι, σκηνές μάχης με μεγάλη διάρκεια, τεράστια σκηνικά, μετατροπές και μεταμορφώσεις κτιρίων, κοστούμια και εποχής, λεπτομέρειες σε στολές και όπλα, ιστορικοί σύμβουλοι, γυρίσματα με πολλές κάμερες ταυτόχρονα, πολυπληθές συνεργείο και καστ με μεγάλα ονόματα. Η συνταγή του επικού σινεμά είναι η ίδια από κτίσεως... Περισσότερα
Τι να περιμένουμε από τον «Ναπολέοντα» του Ρίντλεϊ Σκοτ;
Πριν από μερικές μέρες, κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η 33η  προσθήκη στο κινηματογραφικό σύμπαν υπερηρώων της Marvel, με τον – όχι και τόσο – ευφάνταστο τίτλο The Marvels. Κάποτε, μια τέτοια κινηματογραφική κυκλοφορία θα αποτελούσε ίσως γεγονός για τους λάτρεις της σειράς, αλλά σήμερα οι αντιδράσεις... Περισσότερα
Ήρθε το τέλος για τους κινηματογραφικούς υπερήρωες;
Ο νους δεν μπορεί να βοηθήσει το σώμα όταν η κοιλιά είναι υπερβολικά γεμάτη, αλλά εφ’ όσον  δεν φάει, το σώμα αδυνατεί να βοηθήσει το πνεύμα. Αν λοιπόν δεν τραφεί κανείς σωστά, δεν μπορεί να σκεφτεί καλά, δεν μπορεί ν’ αγαπήσει όμορφα, δεν μπορεί να... Περισσότερα
Είδαμε το «Στη Φωτιά»: Μια δυνατή ιστορία έρωτα και γαστρονομίας
Η άγνοια οδηγεί στον φόβο, ο φόβος οδηγεί στην υποταγή και η υποταγή στον βιασμό. Αυτή είναι η σειρά των πραγμάτων. Καλό θα είναι να γνωρίζουμε ότι η βία δεν προέρχεται από κάποια ανυπέρβλητη εσωτερική ανάγκη, αλλά είναι ένα τερατώδες απόκτημα της στρεβλής εκπαίδευσης, μια... Περισσότερα
Είδαμε το «How To Have Sex»: Ένα αληθοφανές θρίλερ στην Κρήτη
Η προδοσία είναι κατάπτυστη και ποτέ δεν κερδίζει, γιατί όταν συμβαίνει αυτό, αυτόματα μεταμορφώνεται σε δικαίωση, σε αγνό αγώνα επί του ισχυρού και τότε ξεχνούν όλοι ότι η δαφνοστεφανωμένη επικράτηση και νίκη δεν είναι τίποτα άλλο από μια μοχθηρή, ιταμή προδοσία που βρήκε τον τρόπο... Περισσότερα
Είδαμε το «The Killer»: Αγωνία, ανατροπές και ηθικά διλλήματα
Όπως ακριβώς έγινε και με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ανεπιβεβαίωτες ειδήσεις σχετικά με την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση, βομβαρδίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δεν έχουν κανένα τρόπο και μάλλον ελάχιστη διάθεση να ελέγξουν τη εγκυρότητα τους. Όταν παρακολουθείς από μακριά, χωρίς φανατική διάθεση υπεράσπισης κάποιας... Περισσότερα
«200 μέτρα»: Πως μια ταινία μου έμαθε περισσότερα για τη συμβίωση Ισραηλινών και Παλαιστινίων από όλα τα μέσα μαζί
Button to top