Χαλκίδα Νάν’ σπασμένοι οι δρόμοι, να φυσάει ο νότος κι εγώ καταμονάχος και να λέω: τι πόλη! να μην ξέρω αν είμαι –μέσα στην ασβόλη– ένας λυπημένος Πιερότος! Φύσαε –είπα– ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα, ω Χαλκίδα – πόλη (έλεγα) και φέτος ήμουν –... Περισσότερα