Νήπιο ήμουν, αλλά ακόμη θυμάμαι τον πατέρα μου να φεύγει άρον-άρον από την παραλία εκείνον τον Ιούλιο του ’74, για την –ίσως- μεγαλύτερη παρωδία επιστράτευσης στην ελληνική ιστορία. Γύρισε, με μούσι, ταλαίπωρος και άδειος, ύστερα από μια ανόητη αναμονή δύο εβδομάδων σε ένα στρατόπεδο κάπου στη Θεσσαλονίκη, χωρίς... Περισσότερα