Πάντα το ίδιο συναίσθημα όταν κυκλοφορούν σε συγκεντρωτική έκδοση τα ποιήματα ενός ποιητή που αγαπώ και του οποίου, εννοείται, έχω ήδη όλα τα βιβλία στα ράφια της βιβλιοθήκης μου: από τη μία η απόλαυση να κρατάς στα χέρια σου συγκεντρωμένο σε έναν τόμο το σύνολο... Περισσότερα
Κομμάτια από τα σώματα των γυναικών που αγαπάμε
Διαβάζω τις σύντομες απαντήσεις της Καναδής συγγραφέως Madeleine Thien στο καθιερωμένο κυριακάτικο ερωτηματολόγιο του Guardian «Τα βιβλία που με διαμόρφωσαν» και σημειώνω: Να ψάξω το μυθιστόρημά της Do Not Say We Have Nothing, να διαβάσω επιτέλους το Πατέρες και γιοι του Ιβάν Τουργκένιεφ και το... Περισσότερα
Τι διάβασα την εβδομάδα που πέρασε
Για τους επίμονους και επιρρεπείς στην υπερβολή βιβλιόφιλους, μια υπολογίσιμη υποκατηγορία μεταξύ των συστηματικών αναγνωστών που κατεξοχήν με ενδιαφέρουν, ορισμένα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι άνθρωποι χωρίζονται για αυτούς σε δύο μεγάλες κατηγορίες: σε αυτούς που δανείζουν βιβλία και σε εκείνους που δεν δανείζουν βιβλία.... Περισσότερα
«Μόνο οι ανόητοι δανείζουν βιβλία»
Θυμάμαι να διασχίζουμε τη Γιουγκοσλαβία, κι εγώ να είμαι έντεκα, δώδεκα χρονών, ατέλειωτα χιλιόμετρα που τα πέρασα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου να κοιτάζω έξω από το παράθυρο και τα μάτια μου να μη χορταίνουν τον κόσμο. Το ίδιο, λίγο νωρίτερα, λίγο αργότερα, στις κλειστές... Περισσότερα
«Έτσι αποφάσισα, στα δώδεκά μου χρόνια, πως θα γίνω ποιητής»
Button to top