Κάποτε έτρεχα συχνά μετά τη δύση του ήλιου. Ειδικά όταν προπονούμουν για το μαραθώνιο και έπρεπε να καλύπτω ως και 50 χιλιόμετρα την εβδομάδα. Θυμάμαι διαδρομές στην πόλη τα καλοκαιρινά βράδια ανάμεσα σε τραπεζοκαθίσματα, αλλά και φθινοπωρινά τρεξίματα στο λόφο του Φιλοπάππου με κρύο, φεγγαρόφως και γαβγίσματα σκύλων. Πάντοτε μόνος, ποτέ με... Περισσότερα